Η επιστροφή στην ξενοφοβική καθημερινότητα

Η πανδημία σκέπασε τα πάντα. Δημιούργησε πραγματικές και πλασματικές συναινέσεις και ανέστειλε εξελίξεις, ενώ είναι ακόμα άγνωστο σε ποιο βαθμό και προς ποια κατεύθυνση επηρέασε τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα είναι ένα θέμα που φαινομενικά πάγωσε κατά το δίμηνο της καραντίνας. Οι προσπάθειες των ακραίων να ενοχοποιήσουν τους πρόσφυγες για τον ιό έπεσαν στο κενό, κυρίως γιατί δεν υπήρξαν κρούσματα στη Μόρια και σε άλλα κέντρα υποδοχής.

Δεν ξέρω τι θα συνέβαινε αν έσκαγε υγειονομική «βόμβα» και οι συνέπειές της διαχέονταν στον πληθυσμό των νησιών. Φοβάμαι ότι η εικόνα γενικής ανθρωπιστικής ευφορίας και αλληλεγγύης που κυριάρχησε στα ΜΜΕ θα αποδεικνυόταν εικονική. Προανακρούσματα αρνητικών αντιδράσεων είχαμε όταν εμφανίστηκαν κρούσματα σε κοινότητες των Ρομά, που δεν πήραν έκταση ή δημοσιότητα.

Ομως, με την έναρξη επιστροφής στη νέα κανονικότητα, είχαμε στην Παναγίτσα και την Αρνισσα του Νομού Πέλλας διήμερο ρεσιτάλ ξενοφοβίας, μισαλλοδοξίας και ρατσισμού. Ακροδεξιοί και αγανακτισμένοι κάτοικοι έβαλαν φωτιά στο ξενοδοχείο που θα φιλοξενούσε 50 γυναίκες και παιδιά προσφύγων και μεταναστών, ενώ ξυλοκόπησαν τον ξενοδόχο και δημοσιογράφους. Η Αστυνομία παρακολουθούσε και ο δήμαρχος Εδεσσας Δημήτρης Γιάννου καταδίκασε μεν τους βανδαλισμούς, αλλά «συντάχθηκε με το δίκαιο αίτημα των κατοίκων», που συνοψίζεται στο γνωστό αίτημα να μεταφερθούν αλλού. Οπερ και εγένετο, δικαιώνοντας και επιβραβεύοντας τις βιαιοπραγίες και τους τραμπουκισμούς.

Στην ανακοίνωσή του, δε, έσπευσε πονηρά να συνδέσει τον αγώνα κατά του κορονοϊού με τους «μετανάστες που κάποιοι αποφάσισαν να φέρουν σε ξενοδοχεία». Σαν να μην πέρασε, λοιπόν, μια μέρα, έπιασαν το νήμα από εκεί που φαινομενικά και προσωρινά το έκοψε η πανδημία. Με ένα επιπλέον στοιχείο, που επιδεινώνει η ίδια η υγειονομική κρίση, όταν μάλιστα δεν έχει ορατή ημερομηνία λήξης. Ολο και περισσότεροι άνθρωποι αντί να βλέπουν την Ελλάδα ως ενδιάμεσο σταθμό στον δρόμο προς τη Δύση εκ των πραγμάτων θα παραμένουν στη χώρα μας. Με αυτή την πραγματικότητα -που αντικειμενικά και αριθμητικά δεν συνιστά σοβαρή επιβάρυνση, αλλά έχει ιδεολογικά φορτιστεί- θα αναμετρηθεί το πολιτικό σύστημα.

Θα περάσει κάποιο κρίσιμο διάστημα μέχρι να πειστεί ένα ευάλωτο στον εθνικολαϊκιστικό λόγο τμήμα του πληθυσμού ότι οι πρόσφυγες και μετανάστες μπορούν να ενσωματωθούν στην ελληνική οικονομία και κοινωνία. Μέχρι τότε, επεισόδια σαν αυτά στην Πέλλα θα υπάρχουν και το βάρος της πειθούς αλλά και της αντιπαράθεσης με τους ακραίους θα πέφτει στους ώμους της Αριστεράς και της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης. Γιατί η ΝΔ έχει σοβαρό εσωτερικό πρόβλημα που θα έρθει με εκρηκτικό τρόπο στην επιφάνεια οσονούπω. Η μια ψυχή της στην καλύτερη περίπτωση επιδοκιμάζει τον δήμαρχο της Εδεσσας και στη χειρότερη τους τραμπούκους.

Η άλλη, η φερόμενη ως φιλελεύθερη, αποσύρεται από το πυρακτωμένο έδαφος, γιατί ξέρει ότι χωρίς την πρώτη δεν υπάρχει κυβερνητική πλειοψηφία. Και αυτή η κατάσταση αποτυπώθηκε στη διπλή προεκλογική γλώσσα που χρησιμοποίησε η κυβερνητική παράταξη. Στη Λέσβο αποσυμφόρηση, στην Πέλλα και σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα ότι δεν θα εγκατασταθούν άλλοι πρόσφυγες και μετανάστες. Επειδή μαγική λύση δεν υπάρχει, η μετεγκατάσταση είναι μονόδρομος.