Όταν φταίει το σύστηµα

Ποιο πιστεύει τις δηµοσκοπήσεις; Ολοι και κανείς – πολλοί είναι εκείνοι που λατρεύουν να λοιδορούν τους δηµοσκόπους, αλλά όλοι ρίχνουµε µια µατιά στα ευρήµατά τους. Και αν τα αποτελέσµατα δεν ταιριάζουν µε τις απόψεις µας, τόσο το χειρότερο για αυτά. Κλείνει λοιπόν ο κύκλος των προεόρτιων γκάλοπ – και το πρώτο συµπέρασµα είναι ότι θα µπορούσαν να µην είχαν γίνει, µια και οι µικρές διαφορές µε τα προηγούµενα είναι για να συζητιούνται µόνο σε κοµµατικούς πρωινούς καφέδες.

Κατά τα άλλα, ναι: όσοι έλκονται από τη διαφορά µεταξύ των δύο κοµµάτων στην πρόθεση ψήφου θα αναρωτιούνται αν έχει δίκιο ο κ. ∆. Μαύρος της MRB, ο οποίος τη βρήκε στις 8,2 µονάδες ή ο κ. Ντ. Ρουτζούνης της Κάπα Research που την κατέγραψε στις 4,7 µονάδες. Αλλά δεν χρειάζεται να αναρωτιέστε – και οι δύο δίκιο έχουν: ο ένας µετρά µε προσωπική συνέντευξη και ο άλλος τηλεφωνικά. Άλλη αδιευκρίνιστη ψήφο βρίσκει ο ένας, άλλη ο άλλος. Αλλά ούτως ή άλλως η διαφορά δεν έχει σηµασία ως αριθµός, αλλά ως τάση – γι’ αυτό και οι πάντες συνιστούν να συγκρίνονται οι µετρήσεις µίας εταιρείας µε τις προηγούµενες δικές της.

Συγκρίνοντας λοιπόν, το συµπέρασµα είναι ότι η διαφορά ανάµεσα στα µεγαλύτερα κόµµατα µειώνεται λίγο λίγο από τον περσινό Σεπτέµβριο, χωρίς σε καµία περίπτωση να έχει τάση µηδενισµού. Αυτό το λένε όλες οι έρευνες – και το ωραίο είναι ότι αυτές που δυσαρεστούν τη Ν∆ δείχνουν µικρότερη ποσοστιαία µείωση της διαφοράς, ενώ εκείνες που δυσαρεστούν τον ΣΥΡΙΖΑ εµφανίζουν µεγαλύτερη ποσοστιαία µείωση της απόστασης µεταξύ των δύο κοµµάτων...

Τι να γίνει; Έτσι είναι τα πράγµατα µε τις δηµοσκοπήσεις – ο καθένας βλέπει ό,τι τον βολεύει, όχι ό,τι καταγράφει η έρευνα: να, για παράδειγµα, η στήριξη των Ελλήνων -σε ποσοστό άνω του 70- στα «Κίτρινα Γιλέκα» της Γαλλίας. Είναι απλώς η περίφηµη «αλληλεγγύη των λαών»; Ή µήπως είναι η ανάµνηση των δικών µας «αγανακτισµένων», που έφτασαν µέχρι το δηµοψήφισµα του 2015 µαζί µε ένα αίσθηµα ότι στην Ελλάδα δεν το φτάσαµε έως εκεί που µπορούσαµε µε το «όχι στα µνηµόνια»;

Στην πραγµατικότητα, αυτά τα ποσοστά υποδηλώνουν µια «αντισυστηµική» προδιάθεση σε πολύ µεγάλο κοµµάτι της ελληνικής κοινωνίας. Και πέρα από το τι «γράφει» η διαφορά στην πρόθεση ψήφου, αυτό θα µετρήσει καταλυτικά στις εκλογές. Βεβαίως, για να ανέβει κανείς στο άρµα του «αντισυστηµισµού», πρέπει να θεωρείται αντισυστηµικός. Και κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα είναι το µεγάλο στοίχηµα των επόµενων εκλογών, όποτε και αν γίνουν