Το σχέδιο και η βούληση του ΣΥΡΙΖΑ

«Φωτογραφιες της στιγμής» που καταγράφουν τάσεις της κοινής γνώμης είναι ο στερεοτυπικός χαρακτηρισμός που κάνουν οι πολιτικοί για τις δημοσκοπήσεις. Οταν τα ευρήματα μιας έρευνας δείχνουν επικράτηση, εκλαμβάνονται -στις περισσότερες περιπτώσεις- ως επιβεβαίωση ότι το σκάφος βρίσκεται στη σωστή πορεία. Οταν τα ευρήματα είναι αντίθετα, λειτουργούν ως προειδοποίηση για αλλαγή πορείας. Μέχρι ποιο σημείο, όμως, η προσήλωση στην ανάλυση των δεδομένων αποδίδει χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα; Ποιο είναι το όριο που αν ξεπεραστεί οι δημοσκοπήσεις μπορεί να γίνουν παγίδα και να «χαθεί» η πραγματικότητα;

Ας φανταστούμε ένα δελτίο ειδήσεων που διαμορφώνει τη θεματολογία του ανάλογα με τα δημοφιλή θέματα αναζήτησης στο Ιντερνετ κατά τις τελευταίες ώρες. Θα ήταν -ενδεχομένως- δημοφιλές, ωστόσο θα βασιζόταν στην πραγματικότητα και -κυρίως- θα ήταν πρόγραμμα ειδήσεων; Θα κέρδιζε την εμπιστοσύνη των πολιτών ώστε να «είναι εκεί» και την επόμενη ημέρα; Κατ’ αντιστοιχία στην πολιτική, μπορούν να καταστούν οι δημοσκοπήσεις πυξίδα πολιτικής πορείας και σχεδιασμού; Η πραγματικότητα έχει δείξει ότι κατά καιρούς η ζυγαριά έγειρε στην επικοινωνία και θέματα «δύσκολα» για την κοινή γνώμη έμειναν στο συρτάρι ως «κληρονομιά» της επόμενης περιόδου. Στον ΣΥΡΙΖΑ, οι διεργασίες για τη διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού σχεδίου φαίνεται να σταμάτησαν κάπου στον Φεβρουάριο.

Η εργαλειοποίηση του Μεταναστευτικού από την Αγκυρα και η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης (με την καραντίνα ως μέρος διαχείρισης της πανδημίας) μοιάζει να «στρίμωξαν» την αντιπολίτευση στον «φράχτη» της πολιτικής συναίνεσης που επιβάλλουν οι τέτοιες περιστάσεις. Αντίθετα, στο τρίμηνο που μεσολάβησε εντάθηκε η -δημόσια- συζήτηση για την κατεύθυνση -αλλά και για τα πρόσωπα- στην οποία θα πρέπει να κινηθεί. Η κρίση από την ύφεση που ακολουθεί την πανδημία οδήγησε στη σύνταξη του «Μένουμε Ορθιοι» και «Μένουμε Ορθιοι ΙΙ». Είναι επιλογές «άμεσης δράσης». Δείχνουν με ποιους θέλει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και σίγουρα θα καταστούν δημοφιλείς.

Δεν είναι όμως συνολικό πολιτικό πρόγραμμα, που θα απαντά σε όλα τα ζητήματα. Και σε αυτά της εξωτερικής πολιτικής Η άποψη ότι τα «εθνικά θέματα» αποτελούν προνομιακό πεδίο των συντηρητικών δυνάμεων δεν είναι πάντα ο σωστός οδηγός. Αλλωστε, η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (2015-2019) θα μείνει στην Ιστορία σίγουρα για τις Πρέσπες. Ζήτημα καθόλου -τότε- δημοφιλές, που όμως απαίτησε σταθερή βούληση, πρωτοφανή πολιτική τόλμη και κόντρα σε πολλούς. Προτάσεις για τη διατήρηση ανοιχτών διαύλων με την Τουρκία, αλλά από την άλλη και επέκτασης των ευρωπαϊκών κυρώσεων ακούγονται πιο δυνατά όταν το κόμμα δεν το «χωρίζει» ο φράχτης.