«Ειρήνη στη χώρα, ειρήνη στον κόσμο» – Μια φενάκη

Η κεμαλική «ειρήνη στη χώρα, ειρήνη στον κόσμο» δείχνει να έχει ιστορική πια αξία. Ο Ταγίπ Ερντογάν εφαρμόζει ό,τι ανέκαθεν υπέκρυπτε η τουρκική πολιτική: τη σύγκρουση με όποιον της εναντιώνεται. Το παρεμφερές σύνθημα του Αχμέτ Νταβούτογλου περί «μηδενικών προβλημάτων της Τουρκίας με τους γείτονές της» έμεινε θεωρητικό κατασκεύασμα. Οι «φιλειρηνικές» εξαγγελίες αποδείχτηκαν για τον Τούρκο πρόεδρο εργαλεία υλοποίησης των παραδοσιακών τουρκικών στοχεύσεων και των βλέψεων του ιδίου για εδραίωση στο βάθρο της Ιστορίας. Σήμερα, σε μια κρίσιμη καμπή για την ειρήνη, η Τουρκία ξετυλίγει επιθετικά -από τα χερσαία σύνορά της με την Ελλάδα μέχρι τον Νότο της Κρήτης- όλες τις βλέψεις της για την περιοχή.

Ο Τούρκος πρόεδρος με την επίδειξη επιθετικής ρητορικής κάνει κατά κόρον χρήση προπαγάνδας και διασποράς ψευδών ειδήσεων, γνωρίζοντας ότι ο διεθνής παράγοντας δίνει λίγη προσοχή στις λεπτομέρειες και γρήγορα καταβάλλεται από διπλωματική κόπωση. Ωθεί έτσι τις μεταναστευτικές μάζες προς την Ελλάδα και όταν το σχέδιό του καταρρέει, μέμφεται την Αθήνα για έλλειψη ανθρωπισμού. Αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά της και ανακαλύπτει κενά στις διεθνείς συνθήκες που αδίστακτα καταπατά. Επικαλούμενος ένα «δίκαιο» αντιληπτό μόνο εντός Τουρκίας και προχωρώντας στην υπογραφή μνημονίων που προσβάλλουν τη διεθνή κοινότητα, η οποία, χωρίς κανόνες, χωρίς αρχές και χωρίς αλληλοσεβασμό, κινδυνεύει να ολισθήσει στην κατίσχυση του νόμου του ισχυροτέρου.

Ο Ταγίπ Ερντογάν κάνει τα τελευταία βήματα προς τις δήθεν νομιμοποιημένες έρευνες για ανεύρεση υδρογονανθράκων. Μπορεί ο Αμερικανός υφυπουργός Φράνσις Φάνον να διακηρύσσει ότι τα νησιά έχουν ΑΟΖ ζητώντας να σταματήσουν οι προκλητικές ενέργειες και δηλώσεις όλων, η Αγκυρα όμως κωφεύει. Ακούει και υπολογίζει μόνο το τέλος της φράσης του κ. Φάνον ότι «η Τουρκία είναι σημαντική και θεωρούμε ότι πρέπει να κοιτάζει προς τη Δύση». Αυτό το τελευταίο πρέπει να συγκρατήσει η Αθήνα. Τώρα που τα πράγματα ωθούνται στα άκρα, πρέπει να αρχίσει έναν μαραθώνιο επαφών ασκώντας πειθώ με βάση το δυτικό συλλογικό συμφέρον.

Οι φίλες πρωτεύουσες έχουν να χάσουν αν αφεθεί η Αγκυρα ανεξέλεγκτη. Ηδη στη Συρία οι εξελίξεις βρίσκονται, στην πράξη, εκτός δυτικού ενδιαφέροντος, ενώ η Τουρκία παραβιάζει, εισβάλλει και κατέχει νέα ξένα εδάφη. Η Κύπρος είναι ακόμα κομμένη στα δύο από την Τουρκία. Στην Τρίπολη της Λιβύης, η Αγκυρα εδραιώνει άλλο ένα γεωπολιτικό εφαλτήριο με τη ματιά στους λιβυκούς υδρογονάνθρακες. Η τουρκική εξάπλωση περικλείει κινδύνους. Η Αγκυρα, σταδιακά, κάθεται σε όλα τα τραπέζια. Αν πετύχει τους σκοπούς της, την επαύριο θα παρουσιάσει καινούργιους, πολύ δυσάρεστους στη Δύση, που πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ισορροπήσει αν αφήσει τις εξελίξεις να προχωρήσουν κατά τις επιθυμίες της Τουρκίας, η οποία στόχο έχει την παρείσφρησή της στον κύκλο των μεγάλων και την υπαγόρευση των βουλήσεών της ακόμα και σε αυτούς.