Ο ένας μετά τον άλλο, οι εθνικοί μύθοι καταρρέουν

Όλα δείχνουν πως δεν τα είδαμε όλα. Παραμένουν πολλά ακόμα προς αντάμωση. Ο ένας μετά τον άλλον οι μύθοι καταρρίπτονται. Λαϊκές ρήσεις όπως «όπου ακούς πολλά κεράσια πάρε μικρό καλάθι», «ο βασιλιάς είναι γυμνός», «μην υποτιμάς ποτέ έναν αντίπαλο όσο αδύναμος και αν φαίνεται» επιβεβαιώνονται όλο και πιο συχνά. Πού είναι τα κραταιά συστήματα υγειονομικής περίθαλψης των Σουηδών, της Μεγάλης Βρετανίας, κ.ό.κ.;  Πού βρίσκεται η κραταιά κοινωνική οργάνωση των ΗΠΑ; Πού βρίσκεται η δύναμη του πλούσιου βορά, όταν δεν μπορεί να ελέγξει μια απλή πανδημία; Τελικά αυτός ο ΟΗΕ πού βρίσκεται; Ακόμα να επιβάλει τάξη στον πολυετή και ασταμάτητο πόλεμο στη μαρτυρική Συρία; Να βράσω Γερμανούς, Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους, Ρώσους, Αμερικάνους, κ.ό.κ., που ενώ κατακρεουργείται κόσμος και κοσμάκης χωρίς έλεος, αυτοί επικροτούν ενέργειες σταθερών δολοφόνων και σφαγέων. Οι Τούρκοι που για μισό σχεδόν αιώνα κατέχουν μετά από εισβολή την μισή Κύπρο, επιβραβεύονται. Μια ελίτ κρατών που δυστυχώς το μόνο που ξέρουν είναι να διαχειρίζονται κρίσεις μικρών και αδύναμων. Η ιστορία όμως έχει γυρίσματα. Και αυτό γιατί οι λαοί όταν θυμούνται τις αδικίες που έχουν υποστεί τότε γίνονται ανελέητοι.  

Με μια απλή ανάγνωση της πρόσφατης ιστορίας των λαών που περιβάλλουν τη Μεσόγειο μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει πως τα σκηνικά των εμπόλεμων συρράξεων, με κατακτήσεις και απώλειες εδαφών, μεταξύ των ισχυρότερων δεν αποτελεί απλώς κανόνα, αλλά μια διαρκή κατάσταση μετατρέποντας τους λαούς σε υποχείρια αέναης διαδικασίας παιγνίων εξουσίας. Οι διαφορές εντοπίζονται στα τεχνολογικά επιτεύγματα της ψηφιακής τεχνολογίας και στη παρουσία ή απουσία των ηγετικών προσωπικοτήτων που συνθέτουν τις επιρροές μεταξύ των λαών. Ο κόσμος όσο και αν αυξάνει το μορφωτικό του επίπεδο, δυστυχώς χάνεται στην υπερπληροφόρηση και στην εσκεμμένως ψευδή πληροφόρηση. Κοινώς παραπληροφόρηση. Έτσι η αμφισβήτηση όλων για όλα εντείνεται με τον κίνδυνο της εγκαθίδρυσής της στις συνειδήσεις των λαών. Η αύξηση όμως της αμφισβήτησης και η έλλειψη εμπιστοσύνης των λαών προς τα κοινωνικά συστήματα και τις αρχές των δημοκρατικών θεσμών, δημιουργούν συνθήκες έντασης του αυταρχισμού και απολυταρχισμού.

Η περίοδος που ζούμε εγκυμονεί πολλούς κινδύνους καθώς για πολλές δεκαετίες ζητήματα ζωτικής σημασίας για την αρμονική επιβίωση των λαών έμπαιναν κάτω από τα χαλιά της παρείσακτης παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης χωρίς ουσιαστικό σχέδιο που να αποβλέπει στα πανανθρώπινα δικαιώματα. Μιας ανάπτυξης που αντιλαμβάνεται μόνο αριθμούς. Μιας ανάπτυξης, όπου αυξάνονται τα μηδενικά των ΑΕΠ των κρατών, χωρίς να καταγράφονται ποιοτικές αλλαγές στη διαχείριση των έκτακτων καταστάσεων που βιώνουν οι λαοί παγκοσμίως. Αυτό όμως που δεν έχουν συνειδητοποιήσει πολλοί ‘’ηγετίσκοι’’ είναι ότι από την άποψη της βιολογίας μπορεί οι μνήμες να έχουν μεταβλητότητα στη διαμόρφωση μιας συμπεριφοράς και ως ένα βαθμό να διατηρούνται αδρανείς, ωστόσο ένα ξαφνικό και συνήθως απρόβλεπτο γεγονός μπορεί να τις επαναφέρει στο προσκήνιο της επιβίωσης μετατρέποντάς τες σε θανατηφόρα εργαλεία. Αυτό έδειξε ο δολοφονία ενός ανθρώπου στις ΗΠΑ, του G. Floyd.

Κάπως έτσι ίσως να βγήκε και η λαϊκή ρήση «κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε».