Όταν ο Αλέξης Τσίπρας γνώρισε τον Δημήτρη Παπαδημούλη...

Έχει γίνει ο κακός χαμός τις τελευταίες μέρες με το μέτρημα των ακινήτων του κ. Παπαδημούλη. Μετράνε σπίτια οι κομματικοί του αντίπαλοί του, που τους προσφέρθηκε αίφνις σούπερ βούτυρο στο ψωμί τους. Μετράνε και οι σύντροφοί του - πρώτοι και καλύτεροι μάλιστα - της ριζοσπαστικής αριστεράς, που ένα χρόνο πριν έτρεχαν να βγει πρώτος στην Eυρωβουλή για να μη τον περάσει στο μέτρημα των ψήφων η Κουντουρά ή ο Γεωργούλης.

Μετράνε όμως, μαζί με αυτούς, και όσοι - με το ίδιο ενδιαφέρον κάθε φορά - σπεύδουν με ένα σχόλιο στο twitter, είτε να ρίξουν ανάθεμα είτε να στηρίξουν με φανατισμό το πρόσωπο της ημέρας. Οι περισσότεροι πολιτικοί - μεταξύ των οποίων και ο κ. Παπαδημούλης - γνωρίζουν καλά αυτήν την αντίδραση. Τους προβληματίζει; Ή μένουν απαθείς, ειδικά στην περίπτωση που το...ανάθεμα δεν αφορά στους ίδιους;

Πόσες φορές έχουν πολιτικοί κρεμάσει στα μαντηλάκια έναν συνάδελφό τους με ένα tweet ρίχνοντας με λίγες λέξεις τόνους δηλητήριο σαν να μην υπάρχει επόμενη μέρα; Πόσες φορές με χολερικές ταμπέλες ασκούν χτυπήματα κάτω από την ζώνη;

Όπως ο Δημήτρης Παπαδημούλης έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας ήξεραν προφανώς από την πρώτη στιγμή του...μετρήματος ότι η αντίδραση εντός και εκτός των τειχών θα ήταν μεγάλη. Εκτός από τον επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και η Κουμουνδούρου βρέθηκε στην γωνία, προσπαθώντας να χειριστεί με τους λιγότερους κραδασμούς το ζήτημα. Σε μια στιγμή δε, που η αντιπολίτευση που ασκεί στην κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει αποδώσει στην Κουμουνδούρου τους προσδοκώμενους δημοσκοπικούς καρπούς.

Ως εκ τούτου η κίνηση του Δ. Παπαδημούλη, ενός εξαιρετικά έμπειρου πολιτικού, να υποβάλει την παραίτησή του από επικεφαλής της Ευρωομάδας ήταν απολύτως αναμενόμενη και για πολλούς επιβεβλημένη. Η απόφαση όμως του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ να μην την κάνει αποδεκτή ήταν επίσης αναμενόμενη;

Οι καλά γνωρίζοντες λένε ότι κατατέθηκαν διαφορετικές εισηγήσεις στον Αλέξη Τσίπρα για την αντίδραση στη συζήτηση περί νόμιμου και ηθικού. Και στο τέλος της ημέρας κυριάρχησαν οι δεύτερες σκέψεις. Ο πρώην πρωθυπουργός χαρακτήρισε λάθος τον τρόπο επένδυσης των χρημάτων του κ. Παπαδημούλη, αλλά τον κάλυψε διατηρώντας τον στη θέση του επικεφαλής της Ευρωομάδας. Τον προστάτεψε από την ανθρωποφαγία ή το έκανε για να κρατήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες και τις συμμαχίες στον δρόμο προς το Συνέδριο της διεύρυνσης; Απέρριψε το χαρτί της παραίτησης εκτιμώντας ότι έτσι θα προστατευτεί και η γενικότερη εικόνα του κόμματος ή γιατί η αναζήτηση νέου επικεφαλής αποδείχτηκε μια ιδιαιτέρως δύσβατη εξίσωση για τον ίδιο; Είναι αναμφίβολα πολλοί οι λόγοι και τα διλήμματα που προβληματίζουν τα κόμματα σε τέτοιου τύπου καταστάσεις.

Με αφορμή πάντως την καταιγίδα που υπέστησαν, ηγεσία και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν τουλάχιστον μια ευκαιρία: να ανακαλύψουν το μπούμερανγκ πίσω από κάθε βιαστικό ανάθεμα στον πρώτο αποδέκτη μιας τοξικής και ισοπεδωτικής κριτικής μέσω ενός tweet...