24 χρόνια χωρίς τον Ανδρέα…! Αντί μνημοσύνου

Η απουσία του – βιολογική και πολιτική – φανερή, και η «παρουσία» του αναγκαία όσο ποτέ! Η ιστορία της ζωής του, το μπάκραουντ που λέμε, παγκοσμίως και παγκοίνως γνωστή. Η πολιτική πορεία του, πρωτόγνωρη στα ευρωπαϊκά πολιτικά χρονικά, οι βαθιά πολιτικοί αγώνες του, η γνωστή του ικανότητα να προβλέπει με μαθηματική, στρατηγική και τακτικιστική σκέψη, - οικονομετρία -  τις διεθνείς πολιτικές εξελίξεις (ομιλία του στην Ευρώπη – Ιούνιος 1985 – για «ραγδαία χαλάρωση των εθνών – κρατών και χειραγώγηση σε λίγα χρόνια πολιτικά, οικονομικά, διοικητικά από ένα διευθυντήριο με επικεφαλής την Γερμανία!»), αλλά κυρίως για τα δικά μας, αναδεικνύουν τον Ανδρέα Παπανδρέου ως έναν εκ των μεγίστων Ελλήνων: ίδρυση ΠΑΣΟΚ 1974 – 12,5%, εκλογές ΄77 – 24,5%, κυβέρνηση ’81 -48%, επανεκλογή 1985 – 46%, αντιπολίτευση 3,5 χρόνια με συκοφαντίες και λάσπη (΄90 - ΄93), με διώξεις, ανέντιμη πολεμική («σκάνδαλα»), επάνοδος δικαιωμένος και θάνατος 23-06-1996.

Τολμώ να πω ότι την πρώτη 8ετία (΄81-΄89) ΠΑΣΟΚ με Πρωθυπουργό τον Α. Παπανδρέου μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε ως την μόνη πραγματικά αριστερή κυβέρνηση στην πολιτική ιστορία της χώρας μας και μόνο για δυο-τρεις πραγματικά σοσιαλιστικές – κοινωνικές πράξεις: Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ), Εθνική Ομοψυχία (αναγνώριση εθνικής αντίστασης), ανακατανομή πλούτου (ΜΟΠ – Μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα), οικογενειακό δίκαιο και, κορυφαία, και σεβαστή από εχθρούς και φίλους εξωτερική πολιτική όπως η κίνηση των έξι (6) για την ειρήνη και το διεθνή αφοπλισμό και οι δυναμικές ενέργειες  το 1987 για αποχώρηση του Πίρι Ρέις και λίγες ημέρες μετά του Σισμίκ, όπως είχε μετονομαστεί το Χόρα , όταν με τρεις αστραπιαίες κι αποφασιστικές κινήσεις αποτρέπονται οι επιθετικές διαθέσεις της Τουρκίας. Κατόπιν σύγκλησης του ΚΥΣΕΑ, ο τότε αρχηγός ΓEEΘA πτέραρχος Nίκος Kουρής δηλώνει την ετοιμότητα των Eνόπλων Δυνάμεων και αργότερα προβαίνει στην ανάπτυξη σημαντικού μέρους του στόλου για περιπολίες στο Αιγαίο. Καθοριστικές ενέργειες υπήρξαν η επίσκεψη του τότε υπουργού εξωτερικών Παπούλια στην Βουλγαρία και η συμφωνία κοινού ελληνοβουλγαρικού μετώπου και η αναστολή λειτουργίας της αμερικανικής βάσης Νέας Μάκρης.

Και βέβαια ας μην ξεχνάμε – δυστυχώς και επιμελώς κάποιοι έχουν φροντίσει να ξεχαστεί- μια σημαντική πρωτοβουλία για την ειρήνη της ευρύτερης Νοτιοανατολικής Μεσογείου: το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα – αμυντική συμφωνία με την κυπριακή δημοκρατία το 1994 συμφωνία που ο διάδοχος του Ανδρέα είχε ως προτεραιότητα να καταργήσει. Υπενθυμίζω άλλες δύο περιπτώσεις εθνικής ντροπής κατά την απουσία του την υπόθεση των Ιμίων και την περίπτωση Οτσαλάν. Δυστυχώς και οι τρεις αρχηγοί – πρόεδροι και κυβερνήσεις μετά των Ανδρέα κατάφεραν να διαλύσουν κυριολεκτικά το κόμμα και σε ένα μεγάλο ποσοστό και την χώρα. Άραγε θα είχαμε αυτήν την γεωπολιτική έκρηξη και άκρως επικίνδυνη και προκλητική συγκυρία σήμερα αν δεν είχε καταργηθεί το ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδος – Κύπρου;!

Τέλος, και σαν μνημόσυνο του Α. Παπανδρέου μέρες που είναι, αναφέρω την πιο ουσιαστική δήλωση που έγινε από μια σημαντική πολιτική του αντίπαλο. Δήλωσε την ημέρα του θανάτου του η «σιδηρά κυρία» Μάργκαρετ Θάτσερ: «Είχαμε τεράστιες διαφωνίες με τον Α. Παπανδρέου και δεν μπορώ να πω ότι τον συμπαθούσα. Δεν μπορώ όμως να μην του αναγνωρίσω ότι ποτέ δεν γύρισε από την Ευρώπη με άδεια χέρια για την πατρίδα του».