Δικαιώματα στη μέγκενη

Το θέμα είναι από ποια οπτική επιλέγεις να βλέπεις τα πράγματα. Αν συνδέεις αυτομάτως πορείες, διαδηλώσεις, κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις με την ανομία, τη βία και υλικές καταστροφές, εκπέμποντας και μια υφέρπουσα αποστροφή στον συνδικαλισμό, τότε αναπόφευκτα αντιμετωπίζεις με καχυποψία κάθε πολίτη που ασκεί το συνταγματικό δικαίωμα του συνέρχεσθαι.

Ο λόγος ασφαλώς για το νομοθέτημα που αφορά τις συναθροίσεις και τις δημόσιες συγκεντρώσεις. Αντιγραφή χουντικού διατάγματος του 1971 φωνάζει η αξιωματική αντιπολίτευση, που βλέπει μια προσπάθεια του κράτους να ντυθεί χωροφύλακας. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έδειξε από νωρίς δείγματα γραφής σε σχέση με το πώς προσεγγίζει διαδηλώσεις και πορείες που γίνονται συνήθως στο κέντρο της Αθήνας. Ηταν τον περασμένο Οκτώβριο όταν ο πρωθυπουργός ανήρτησε στο Facebook σχόλιό του για μια πορεία που συνόδευσε 24ωρη απεργία της ΓΣΕΕ, με κεντρική επισήμανση πως «για ακόμη μία φορά απεργούν οι λίγοι και ταλαιπωρούνται οι πολλοί». Τότε είχε γίνει σαφές πως ο κ. Μητσοτάκης έπαιρνε θέση απέναντι σε όσους θεωρεί επαγγελματίες συνδικαλιστές, σε εκείνους τους λίγους, όπως τους προσδιόρισε, που ταλαιπωρούν τους πολλούς προκαλώντας έμφραγμα στην πόλη.

Επίσης αλήθεια είναι ότι ο εγκλωβισμός σε ένα αυτοκίνητο, η αδυναμία μετακίνησης ενός πολίτη λόγω κυκλοφοριακής ασφυξίας και η επιβάρυνση των καταστηματαρχών δεν είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε μια πιεστική καθημερινότητα.

Συμβαίνει όμως πολλές φορές στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στις Βρυξέλλες επίσης και όχι μόνο. Εκεί προβάλλει η ευθύνη των Αρχών να υποδείξουν εναλλακτικές διαδρομές και να προκαλέσουν εκτροπή της κυκλοφορίας των οχημάτων πολύ πριν αυτά σκοντάψουν πάνω σε μια πορεία. Το νομικό πλαίσιο που υπάρχει από το 2013 δίνει επίσης τη δυνατότητα στην Αστυνομία, όταν πρόκειται για μικρές συγκεντρώσεις, να οδηγεί τους διαδηλωτές στο πεζοδρόμιο. Είναι όμως άλλο θέμα η ελαχιστοποίηση της ταλαιπωρίας πολιτών και άλλο ο περιορισμός συνταγματικών δικαιωμάτων με «όχημα» την ταλαιπωρία των πολλών. Για τον Μεγάλο Περίπατο που ήρθε για να μείνει κάνοντας κρόσσια τα νεύρα των Αθηναίων δεν είδαμε ανάλογες ευαισθησίες.

Η εφαρμογή του περιορίζει την κεντρική αρτηρία που οδηγεί στη δυτική Αθήνα και στην εθνική οδό και συγχρόνως ταλαιπωρεί τους κατοίκους κεντρικών περιοχών, π.χ. του Παγκρατίου, αναγκάζοντάς τους σε κύκλους επί κύκλων λόγω κλειστών διόδων. Οπως και να ’χει οι προληπτικοί περιορισμοί μπορεί να σχεδιάζονται, οι αυθόρμητες συγκεντρώσεις όμως δεν περιορίζονται.