Τα δηµόσια και τα ιδιωτικά...

∆εν ξέρω αν φταίει το κατακαλόκαιρο, αν φταίνε τα κατάλοιπα που άφησε το σύνδροµο της καραντίνας, τα φεγγάρια µε τις εκλείψεις τους ή οτιδήποτε άλλο, όµως κάποια πράγµατα που συνδέονται µε τον δηµόσιο λόγο και µε πρακτικές συνειδητής υποβάθµισης καταστάσεων δεν περνούν έτσι απλά, ανώδυνα και ασχολίαστα.

Εσχάτως ακούσαµε από τον αντιπρόεδρο της Ν∆ και υπουργό Ανάπτυξης σε σχέση µε τη φερόµενη εµπλοκή πρώην υπουργού της Ν∆ σε υπόθεση παιδεραστίας τη θεωρία πως πρόκειται για ιδιωτική συµπεριφορά σε ιδιωτικά θέµατα. ∆ηλαδή ακόµη και εάν αυτή η συµπεριφορά παραβαίνει τον νόµο, ο ρόλος του ιδιώτη υπερβαίνει τον ρόλο του υπουργού. Καινοφανής πραγµατικά άποψη. Ή όχι και τόσο; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εµφανίζεται να ξορκίζει τέτοιες συµπεριφορές πετώντας αόριστα το µπαλάκι στη ∆ικαιοσύνη, όµως ήταν εκείνος που καθιέρωσε την τακτική των «χαλαρών» εξηγήσεων για τις συµπεριφορές των δηµοσίων προσώπων. Λέγοντας µάλιστα ότι όταν ο υπουργός Ανάπτυξης υποστήριζε δηµοσίως προ ηµερών για ανώτατη εισαγγελική λειτουργό ότι θα πρέπει να µπει φυλακή, δεν µιλούσε ως κυβερνητικός αξιωµατούχος, αλλά ως πολίτης που αγανακτεί µε τη ∆ικαιοσύνη. ∆ηλαδή, πέραν της προκλητικής απάντησης, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης υπονοεί ότι ένας απλός πολίτης νοµιµοποιείται να εκτοξεύει απειλές κατά δικαστών και εισαγγελέων ζητώντας να µπουν φυλακή;

Την ίδια εξήγηση είχε δώσει ο εκπρόσωπος και για τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ, που ως απλός πολίτης -όπως εξήγησε και ο ίδιος την εποµένη- έγραψε στον τοίχο του στο Facebook κριτική για την αγόρευση της εισαγγελέως στη δίκη για το γνωστό αποτρόπαιο έγκληµα στη Ρόδο.

Ο ένας ιδιώτης, ο άλλος πολίτης και ουδείς official. Ιδια προσέγγιση και µε την περίφηµη λίστα Πέτσα, τον κατάλογο µε τα ποσά που έλαβαν τα µέσα ενηµέρωσης για να υποστηρίξουν την καµπάνια κατά του κορονοϊού. Η κυβέρνηση που αναγκάστηκε να δώσει τη λίστα µε αξιοµνηµόνευτη καθυστέρηση στη δηµοσιότητα -αποφεύγοντας όµως να δείξει τα τιµολόγια- λέει τώρα ότι η µοιρασιά δεν έγινε από εκείνη, αλλά από την εταιρεία στην οποία ανέθεσε να επιλέξει τα Μέσα και τα ποσά. Να ’σου πάλι ένας ιδιώτης!

Η κυβέρνηση οφείλει να κατανοήσει ότι η λογοδοσία είναι συστατικό στοιχείο της πολιτικής. Οι πρόχειρες εξηγήσεις φανερώνουν έπαρση που ξεκινάει από το 40% του περσινού Ιουλίου και φθάνει στις τρέχουσες δηµοσκοπήσεις. Μόνο που µια πιο προσεκτική ανάγνωσή τους θα έπρεπε να χτυπήσει καµπανάκια και να την κάνει να βγάλει τα µηνύµατα της κοινωνίας από το «αθόρυβο».