Ο άγριος λόγος της αρένας

Ρητορική µίσους, τοξικότητα, εµφυλιακό κλίµα. Το πάρτι στοχοποίησης και διχασµού µαίνεται µε αµείωτη ένταση. Σε πολιτικό και δηµοσιογραφικό επίπεδο. Η δηµόσια σφαίρα έχει µετατραπεί σε χωµατερή τοξικών αποβλήτων που εντέλει καταλήγουν να διαποτίζουν την κοινή γνώµη, τον κόσµο, τους πολίτες.

Εύκολοι στην κριτική, στις ταµπέλες, στη ρετσινιά σε βάρος άλλων. Το ζήσαµε προσφάτως µε δύο νέους που τους αφαιρέθηκε η ζωή µε βάναυσο τρόπο. Τον Ζακ Κωστόπουλο και την Ελένη Τοπαλούδη. Εύκολη ετυµηγορία, εύκολη καταδίκη. Πρεζάκι και λωποδύτης ο ένας, προκλητική η άλλη που «πήγαινε γυρεύοντας». Μέχρι και ο Θοδωρής Παπαδουλάκης, για το ταινιάκι του «Ο αδελφός µου», µπήκε στο στόχαστρο των σοσιαλµιντιακών «τσαντιλίστας». Θυµάστε τι είχε ειπωθεί για τον επίσης δολοφονηµένο Βαγγέλη Γιακουµάκη; Η σκύλευση νεκρών εύκολη.

Ο θυµός κατά του σκηνοθέτη επίσης. Ο ΣΚΑΪ τον Ιούλιο του 2017 είχε διαχωρίσει τη θέση του απ’ όσα είχε πει στον αέρα παρουσιαστής εκποµπής του επειδή «έδειξε» τον Αλέξη Τσίπρα ως ηθικό αυτουργό στη δολοφονική απόπειρα κατά του Λουκά Παπαδήµου µε παγιδευµένη επιστολή (Μάιος 2017). Το κανάλι είχε µάλιστα ζητήσει συγνώµη για τις «ανάρµοστες και αδόκιµες αναφορές του δηµοσιογράφου», χαρακτηρίζοντας τους συγκεκριµένους υπαινιγµούς απαράδεκτους.

Προχθές, όµως, η δήλωση του ιδιοκτήτη του σταθµού ήταν στο ίδιο µήκος κύµατος µε εκείνη του ακραίου δηµόσιου υπαινιγµού του παρουσιαστή έναντι του οποίου ο ΣΚΑΪ τότε επέδειξε ανακλαστικά δηµοσιογραφικής δεοντολογίας, αυτοπροστασίας και αυτορρύθµισης, διακόπτοντας τη συνεργασία µαζί του.

Στο µεταξύ, ο αλληλοσπαραγµός δηµοσιογράφων -έπειτα από το τροµοκρατικό χτύπηµα στο κανάλι του Φαλήρου και σε συνδυασµό µε το εµπάργκο της κυβέρνησης- κλιµακώνεται στις τηλεοπτικές αρένες. ∆ηµοσιογράφοι, εξάλλου, ανακοινωµένοι -ανεπισήµως- υποψήφιοι κοµµάτων για τις επικείµενες εκλογές φιλοξενούνται σε εκποµπές, αρθρώνουν λόγο, επιδίδονται σε αδιέξοδες αντιπαραθέσεις, µε αποτέλεσµα να προκαλείται σύγχυση στον τηλεθεατή για το τι είναι εντέλει σχόλιο, θέση, «γραµµή», πληροφόρηση, ενηµέρωση.

Η µικρή οθόνη, µε τη διεισδυτικότητά της, έχει µετατραπεί σε αστείρευτο ποτιστήρι τοξικών ουσιών το οποίο ποτίζει µε µίσος τους ανθρώπους. Μα όταν δεν υφίσταται έστω ψήγµα πολιτικού πολιτισµού, γιατί να περιµένουµε τηλεοπτικό πολιτισµό. Την ίδια στιγµή διεγείρονται, υπόρρητα, τα πιο σκοτεινά και άγρια ένστικτα του ανθρώπου. Μακάρι να ήταν προβλέψιµη η εκδήλωσή τους και ο τρόπος µε τον οποίο θα συµβεί. Ουδείς, όµως, αναλογίζεται πώς θα θερίσει τις θύελλες που µε ανέµους έχει σπείρει. Κι αυτό είναι ίσως το πιο επικίνδυνο.