ΑΕΙ και τρισAEI!

Το πρώτο ερώτηµα είναι, λοιπόν, γιατί τώρα. Η απάντηση προφανώς συνδέεται µε την απόφαση του «Ρουβίκωνα» να πατήσει το πόδι του στη Φιλοσοφική. Ο «Ρουβίκωνας» αντιπροσωπεύει ένα είδος αναρχικής δράσης όπου η συµβολική βία υπερτερεί της πραγµατικής. Το ενδιαφέρον είναι ότι την απήχησή του δεν την οφείλει τόσο στην ευρηµατικότητά του όσο στον θόρυβο που µε ζήλο προκαλούν εκείνοι που υποτίθεται ότι τον αντιµάχονται -η αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ-, ενισχύοντας εντέλει τη δυναµική του. Είναι άγνωστο αν η τακτική αυτή οφείλεται σε ιδεοληψία ή αντιπολιτευτικό οίστρο.Οπως και να ’χει, το πρόβληµα των πανεπιστηµίων έχει µπει στην πολιτική ατζέντα. Κακό νέο για όσους πιστεύουν ειλικρινά στο αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ, που θα έπρεπε να επιδιώξουν να δώσουν λύσεις εκ των ένδον αντί να σηκώνουν τα χέρια καλώντας -όπως όλοι- το κράτος. Αυτό δεν σηµαίνει ότι συµφωνώ µε την τοποθέτηση του κ. Γαβρόγλου, ο οποίος τακτικά αναρωτιέται πού είναι το φοιτητικό κίνηµα για να δώσει λύση. Θα έπρεπε να λαµβάνει υπόψη του τη βαθιά κρίση του κινήµατος. Υπάρχουν µόνο γραφειοκρατικές δοµές, άθροισµα κοµµατικών µηχανισµών και µειοψηφίες που απλώς αναπαριστούν τα φοιτητικά δρώµενα της δεκαετίας του ’‘’ – υπάρχουν και οι «εξωσχολικοί». Πάει περισσότερο από ένας µήνας αφότου η επιτροπή Παρασκευόπουλου παρέδωσε το πόρισµά της για την αντιµετώπιση της παραβατικότητας στα ΑΕΙ. Εχω τις αµφιβολίες µου αν είναι επαρκές, αλλά από κάπου πρέπει να αρχίσει κανείς. Αντί λοιπόν ο υπουργός να επικαλείται το πνεύµα του φοιτητικού κινήµατος, θα ήταν προτιµότερο να εξηγήσει ποια επείγοντα µέτρα έχει λάβει ώστε να θέσει σε εφαρµογή το πόρισµα. Απ’ ό,τι φαίνεται, κανένα.