Αποχώρηση Αμερικανών από τη Συρία: Οι υποθήκες µιας νίκης

Χωρίς την αµερικανική στρατιωτική παρουσία, οι Κούρδοι της Συρίας παύουν να είναι για την Αγκυρα µια στρατηγική απειλή και συνθέτουν απλώς ένα υστερόγραφο του εµφυλίου πολέµου, το οποίο µε τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα διαχειριστεί και θα ρυθµίσει η Δαµασκός µε τη στήριξη της Μόσχας και της Τεχεράνης.

Οµως η αναµφισβήτητη νίκη του Ερντογάν, µε τον Τραµπ να διατάζει την εδώ και τώρα αποχώρηση των Ειδικών Δυνάµεων των ΗΠΑ από τη Συρία, εκ των πραγµάτων υποτιµά το ειδικό βάρος της Τουρκίας στους σχεδιασµούς του Κρεµλίνου.

Οι παραχωρήσεις του Πούτιν προς τον Ερντογάν πρώτα στο Αφρίν και στη συνέχεια στο Ιντλίµπ ήταν µια κίνηση υποδαύλισης προς περαιτέρω όξυνση και αντιπαράθεση µεταξύ δύο ΝΑΤΟϊκών εταίρων, των ΗΠΑ και της Τουρκίας.

Τώρα που ο Τραµπ υποχώρησε κατά κράτος στην πίεση του Ερντογάν, η Μόσχα είναι σαφές ότι θα ανεχθεί την παρουσία και τη δράση τουρκικών δυνάµεων στη Συρία µόνο στο βαθµό που εξυπηρετούν τη δική της ατζέντα για την εποµένη µέρα στη ∆αµασκό.

Ούτως ή άλλως η ελέω Κρεµλίνου παρουσία της Τουρκίας στο Αφρίν και το Ιντλίµπ αποτελεί πλέον εκ των πραγµάτων σοβαρό ανασχετικό παράγοντα στη δυναµική της συνολικής εξοµάλυνσης των σχέσεων της Αγκυρας µε την Ουάσιγκτον.

Αν η πλήρης επαναπροσέγγιση ΗΠΑ - Τουρκίας έχει ως προαπαιτούµενο για την αµερικανική πλευρά τη µαταίωση της παραγγελίας των ρωσικών πυραύλων S-400, το κόστος για τον Ερντογάν θα είναι ο τερµατισµός της τουρκικής παρουσίας στη Συρία.

Με άλλα λόγια, Ουάσιγκτον και Αγκυρα µέσα από διαφορετικές και συγκρουόµενες µεταξύ τους πορείες έχουν έπειτα από επτά χρόνια σύγκρουσης αποτύχει πλήρως να κατορθώσουν να κατοχυρώσουν ρόλο για την επόµενη µέρα στη Δαµασκό.