Ευτυχή γεγονότα και περίσκεψη

Αισιόδοξα τα µηνύµατα που εξέπεµψε πρόσφατα η Ουάσιγκτον προς την Ελλάδα. Παράλληλα, οι τριµερείς συνεργασίες της Αθήνας τόσο µε τη Λευκωσία και το Τελ Αβίβ όσο και µε τη Λευκωσία και το Κάιρο µεταλλάσσονται σε σηµαντικές νησίδες σταθερότητας και ασφάλειας, έλκοντας το έντονο ενδιαφέρον της αµερικανικής πλευράς.

Από την άλλη πλευρά, η αναθεωρητική Αγκυρα δυσφορεί µε τις εξελίξεις και δεν διστάζει να το δείξει. Με τον οικείο σε αυτήν τρόπο των απειλών που έχει συνηθίσει να επισείει κατά γειτόνων και µη.

Στην περιοχή, όµως, των τριγωνικών συνεργασιών η Αγκυρα περιορίζεται σε φραστική πολεµική, χωρίς να διανοείται ανάληψη δράσης όµοια µε εκείνη που είχε απειλήσει κατά της ιταλικής ΕΝΙ, την οποία εξανάγκασε σε εσπευσµένη φυγή από την κυπριακή ΑΟΖ. Σήµερα έχει απέναντί της αµερικανικά συµφέροντα και γι’ αυτό περιορίζεται σε υλακές.

Οι τριµερείς συνεργασίες της Ελλάδας στη Μέση Ανατολή, σε συνδυασµό µε τη σύµπτωση των αµερικανικών συµφερόντων στο συγκεκριµένο πεδίο, είναι ενθαρρυντικές για 
την ασφάλεια των δραστηριοτήτων που προγραµµατίζουν. Και ακόµα περισσότερο όταν ενισχύεται τόσο σηµαντικά η προοπτική για την κατασκευή του αγωγού Εast Med.

Το αµερικανικό ενδιαφέρον φάνηκε και µε τη συµµετοχή του πρέσβη των ΗΠΑ στις συνοµιλίες Τσίπρα - Αναστασιάδη - Νετανιάχου στο Ισραήλ, στις 20 ∆εκεµβρίου. Μετά τις συναντήσεις αυτές ο Ελληνας πρωθυπουργός και ο Κύπριος Πρόεδρος αναφέρθηκαν στη σηµασία των συνεργασιών αυτών και υπογράµµισαν ότι η σύµπραξη δεν έχει στόχο κανέναν τρίτο. Τόνισαν, µάλιστα, ότι όποιος τρίτος σέβεται τις αρχές των Ηνωµένων Εθνών είναι ευπρόσδεκτος στο σχήµα.

Εδώ είναι που πρέπει να εξεταστεί ως σοβαρή υπόθεση εργασίας η πιθανότητα µιας θεαµατικής τουρκικής µεταστροφής. Η Αγκυρα, αδυνατώντας να έρθει σε ανοιχτή αντιπαράθεση µε τις ΗΠΑ, δεν αποκλείεται να επιδιώξει να συµµετάσχει σε αυτό το σχήµα. Και σε µια τέτοια περίπτωση θα πρέπει να ξέρουµε ότι οι σηµερινοί 
συνεργάτες µας ενδέχεται να µην εξακολουθούν να έχουν τις ίδιες µε τις δικές µας επιφυλάξεις.

Ας µη βγάζουµε από το οπτικό µας πεδίο την πρόσφατη αµερικανική µεταστροφή στο Συριακό, όπου οι Κούρδοι σύµµαχοί τους µένουν, όπως φαίνεται, στο έλεος ενός άλλου «Αττίλα». Είναι πολύ πιθανό η Ουάσιγκτον να εναγκαλιστεί ξανά την Αγκυρα αν η τελευταία κάνει νεύµατα µεταµέλειας. Είναι βαθιά αγκιστρωµένη στους παραδοσιακούς αναλυτές η αντίληψη περί του «ακρογωνιαίου τουρκικού συµµαχικού λίθου».

Η Αθήνα επιβάλλεται να είναι έτοιµη για το ενδεχόµενο η Αγκυρα να επιδιώξει να γίνει οµοτράπεζη στις συνεργασίες µας µε τρίτους επιδιώκοντας να περιορίσει τα δικαιώµατα της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Αθήνα οφείλει να έχει συγκεκριµένη πρόταση για τη διαµόρφωση µιας τέτοιας συνεργασίας, ώστε η σχέ ση της σε αυτή να µη µεταβληθεί από πρωταγωνιστική σε παρακολουθηµατική.