«Ο Μητσοτάκης πήρε τηλέφωνο τον Ερντογάν και του είπε: κουμπάρε βγάλε τα βαπόρια έξω»…

Από τα πιο πάνω κρατήστε την τελευταία πρόταση: «Θεωρία για τα πάντα», το μόνο αναλλοίωτο στοιχείο των «καφενείων». Όλα τα υπόλοιπα τα έχει διαβρώσει ο χρόνος…  

«Κατάλαβες τι μας κάνανε τώρα;»…

Πλάι στον βαθυστόχαστο «πολιτικό αναλυτή» κάθεται σιωπηλός ο φίλος του και απολαμβάνει το πήγαινε έλα των κυμάτων απέναντι, και τον αέρα που καθαρίζει το νου.

«Τι μας κάνανε;», απαντάει ράθυμα τραβώντας μια ρουφηξιά καφέ και εντελώς αδιάφορα περιμένει την πρωινή τοποθέτηση του φίλου…

«Πήρε τηλέφωνο τον Ερντογάν ο δικός μας, ο Μητσοτάκης ντε, και του είπε: Ρετζέπ κουμπάρε, επειδή με πιέζει ο Μακρόν να του κάνω τζίρο με κάτι οπλικά συστήματα, δεν βγάζεις εκείνα τα βαπόρια τα ερευνητικά που έχεις δεμένα και πιάνουν πεταλίδες στην καρίνα, δεν λες και καμιά βαριά κουβέντα, έτσι για να ξυπνήσεις λίγο το φιλότιμο του πλαδαρού πεχλιβάνη μας, που τρόμαξε με κορονοϊό και οργίστηκε με Μπιγκ Μπράδερ…».

- Να δω πού το πας, περιμένω.

«Μόνο του πάει, φίλε μου. Ο Ερντογάν βγάζει έξω τα βαπόρια στο Αιγαίο, προσέχει μην περάσει και τα χωρικά ύδατα και γίνει κανένα ατυχές συμβάν, λέει και καμιά κουβέντα που να πονέσει, όπως: προσέξτε να μην πάθετε ό,τι πριν από εκατό χρόνια, και ανοίγει το πορτοφόλι της Ελλάδας και κλείνει τα πεινασμένα στόματα στον τόπο του… Λέω κάτι παράλογο;»…

- Καλά τα λες…

«Ρε αν δεν είχαμε σαν τους Τούρκους γείτονες θα έπρεπε να ψάξουμε να βρούμε. Είδες με τον κορονοϊό; Μόλις μας πνίξανε τα κρούσματα κατακαλόκαιρο από τους Άγγλους που ήρθανε με τη φανέλα της Λίβερπουλ και μια αλλαξιά και τους Σέρβους με το μάτι άγριο για γκρικ μουζάκα, δευτερότριτη είδηση ο κορονοϊός. Πρώτα τα εθνικά! Ρε, με 75 κρούσματα μας κλείσανε στα σπίτια και τώρα με 300 κοιτάνε τον Ερντογάν να σουλατσάρει και αγοράζουνε αεροπλάνα…»

- Ωχ όπως πάντα υπερβολικός. Έτσι με έψηνες ένα καλοκαίρι ότι θα φύγει ο Μάνταλος και να που έμεινε…

«Βρε άσε τον Μάνταλο τώρα και άκου τι σου λέω. Άντε και τα πήραμε τα αεροπλάνα, τι τα κάνουμε; Ε; Για να κυνηγάει ο Τούρκος εμάς κι εμείς τον Τούρκο; Με τα παλιά αεροπλάνα δεν μπορούμε; Ρε μπήκε μέσα στο χώρο σου τον εναέριο; Ρίξτο! Ρίξτο και άσε τις κουβέντες… Θα μπει αεροπλάνο και θα κόβει βόλτες πάνω από το άγαλμα της Ελευθερίας και οι Αμερικάνοι θα του πούνε: παρακαλώ κύριε περάστε έξω; Ρε τι παραμύθια μας πουλάνε».

- Δεν είναι ακριβώς έτσι ρε φίλε. Και να σου πω κάτι εσύ πού τα ξέρεις όλα αυτά; Αν δεν εξοπλιστείς με τους Τούρκους γείτονες πάει το Καστελόριζο, πάει και η Γαύδος… Μην είσαι υπερβολικός, φίλε. Τα ίδια μου έλεγες για τον κορονοϊό: δεν υπάρχει και μας παίζουν και για να πουλήσουν μάσκες και για να ξαναμοιράσουν το χρήμα όπως θέλουν. Τώρα; Τώρα μου λες άλλα. Έλα ασχολήσου με τον Μάνταλο…

«Στους καφενέδες του μαχαλά δύνασαι να παρακολουθήσεις ανέτως την εθιμοταξία του κύκλου καφές/τσιγάρο/κομπολόι» γράφει ο Ηλίας Πετρόπουλος και συμπληρώνει ο Σουρής: Ω βαρύ γλυκέ καφέ μου/ κάθε μια σου ρουφηξιά είναι μια ψηλή ιδέα…

Τα μουντά καφενεία με τα σπασμένα μωσαϊκά έχουν αντικατασταθεί από τις καφετέριες και κυρίως το facebook, το twiter κι ο «ελληνικός» ο πολλά βαρύς από «φρέντο καπουτσίνο με κανέλα». Οι θαμώνες όμως παραμένουν ίδιοι από την εποχή του Σουρή: «Γνώστες» της πολιτικής, αδικημένοι από τη μοίρα (Να γινόμουν μια μέρα πρωθυπουργός…) εριστικοί και δογματικοί. Κάποιοι τους ακούνε και γελάνε. Κάποιοι άλλοι τους παρακολουθούν από διπλανο τραπέζι και προβληματίζονται: «Ρε λες να ΄χει δίκιο ο κυρ Θανάσης;».