Η «διπλωµάτης» Siemens

Το αρχαϊκό σιδηροδροµικό δίκτυο της Τουρκίας χρήζει επειγόντως εκσυγχρονισµού. Και επειδή, ως γνωστόν, το ένα χέρι νίβει το άλλο, µια επένδυση ύψους δεκάδων δισεκατοµµυρίων θα µπορούσε να τονώσει το ηθικό και τα ταµεία και των δύο. Το πρόβληµα ήταν απλώς ότι το Βερολίνο δεν ήθελε να «χρηµατοδοτήσει» πλήρως αυτό το έργο, γιατί θα ήταν πολύ κραυγαλέα µια τέτοια επιχείρηση. Αυτή την εβδοµάδα ένας από τους πιο έµπιστους υπουργούς της κυρίας Μέρκελ, ο Πέτερ Αλτµάιερ, ταξίδεψε µε µια πολυπληθή επιχειρηµατική συντροφιά στην Τουρκία. Στην πρώτη γραµµή οι εκπρόσωποι της εταιρείας από το Μόναχο, που θα αναλάβουν για περίπου 30 δισ. ευρώ να κάνουν τα τουρκικά τρένα να τρέχουν µε ευρωπαϊκές ταχύτητες, αφού όπως φαίνεται βρέθηκαν τα κανάλια χρηµατοδότησης. Ο Γερµανός υπουργός δεν ήταν καθόλου φειδωλός στα κολακευτικά του σχόλια για την «αξιόπιστη και αναπτυσσόµενη τουρκική αγορά», άσχετα αν η οικονοµία της γειτονικής µας χώρας έµοιαζε να παραπατάει τους τελευταίους µήνες. Ούτε είχε τίποτα να προσάψει στην Αγκυρα για ζητήµατα δηµοκρατίας, για τα οποία στο παρελθόν η κυρία Μέρκελ υποτίθεται ότι είχε «µαλώσει» τον Ταγίπ Ερντογάν. Αλλωστε η υπόθεση Κασόγκι έδωσε την ευκαιρία στον Τούρκο πρόεδρο να εµφανιστεί ως «υπέρµαχος» της ελευθερίας του Τύπου. Αποδείχθηκε έτσι ποιος είναι ένας ακόµα σηµαντικός παίκτης εξωτερικής πολιτικής. Η Siemens, που είχε ανακοινώσει πρόσφατα ότι θα πρέπει να απολύσει περίπου 7000 εργαζοµένους παγκοσµίως και σχεδόν 3000 από αυτούς στη Γερµανία, έχει τον τρόπο να πείθει, όταν χρειαστεί, ότι η διπλωµατία περνάει πρώτα από την τσέπη. Οι ρητορείες περί ευρωπαϊκών αξιών και ελευθεριών είναι απλώς το συνοδευτικό για την καλύτερη πέψη. Αλλωστε η περίπτωση της Τουρκίας δεν είναι η µοναδική. Η ίδια εταιρεία ερίζει µε την αµερικανική General Electric για το ποιος θα αποκαταστήσει το διαλυµένο δίκτυο του Ιράκ, της χώρας όπου, ως γνωστόν, η πολιτική των ΗΠΑ έφερε... ειρήνη και δηµοκρατία. Και εδώ η «διπλωµατική» µάχη Βερολίνου και Ουάσιγκτον βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, αφού το έργο υπολογίζεται να ξεπεράσει τα 20 δισ. δολάρια. Υπάρχει όµως και τρίτο µέτωπο. Ο επικεφαλής της Siemens, Τζο Κέζερ, αναγκάστηκε να µαταιώσει το ταξίδι του στο Ριάντ ή «Νταβός της Σαουδικής Αραβίας» µετά τα όσα αποκαλύφθηκαν για τη δολοφονία Κασόγκι. Και δεν δίστασε να διοχετεύσει στον Τύπο ότι αυτή η µαταίωση έγινε µε µισή καρδιά, επισηµαίνοντας ότι η εταιρεία του και η χώρα παραµένουν δεσµευµένοι και φερέγγυοι εταίροι. Αν πήγαινε στο Ριάντ, µάλλον θα υπέγραφε συµβόλαιο για ενεργειακά έργα ύψους 30 δισ. µέχρι το 2030. Κάτι µου λέει ότι το ταξίδι που αναβλήθηκε τώρα θα γίνει πολύ σύντοµα και θα αποτελέσει µια ακόµα µεγάλη «διπλωµατική» επιτυχία της γερµανικής εξωτερικής πολιτικής.