Από το κλάμα ενός μωρού στην εθνική οικονομία

Υπογεννητικότητα είναι ο μειωμένος αριθμός γεννήσεων σε μία χώρα , ιδιαίτερα όταν αυτός ο αριθμός είναι μικρότερος ή όχι σημαντικά μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο αριθμό των θανάτων. Έτσι, μια χώρα στερείται σημαντικό δυναμικό για μακροπρόθεσμη χρήση και ο πολιτισμός της αδυνατεί να μεταφερθεί από γενιά σε γενιά. Όμως το γεγονός ότι είναι αρκετά μακροπρόθεσμα τα αίτια αλλά και οι επιπτώσεις τηs υπογεννητικότητας, αγνοείται από την πολιτική σκηνή μιας χώρας. Αυτά αναφέρει μεταξύ άλλων για την υπογεννητικότητα - μείζον πρόβλημα της Ελλάδας – η Βίκιπαιδεια.

Οι αιτίες πολλές. Ο τρόπος ζωής έχει αλλάξει. Μαζί και η αντίληψη, για το ότι η πολυτεκνία οδηγεί στην οικογενειακή ευτυχία. Η γυναίκα πλέον τελειώνει πρώτα το Πανεπιστήμιο, εργάζεται και κάνει μεταπτυχιακό και μετά αποφασίζει να ενωθεί με τα ιερά δεσμά του γάμου με τον καλό της. Τα ηλικιακά όρια λοιπόν για σχηματισμό οικογένειας αποτελεί ένα από τα βασικά αίτια του προβλήματος της υπογεννητικότητας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι ρυθμοί της ζωής και οι αυξημένες υποχρεώσεις επιβάλλουν το να εργάζονται και οι δύο γονείς. Η έλλειψη του χρόνου απομακρύνει μεταξύ τους τα ζευγάρια. Την ανατροφή των παιδιών συχνά αναλαμβάνουν οι γιαγιάδες, οι οποίες κι αυτές διαμαρτύρονται για τις αταξίες των μικρών μπόμπιρων. Η ύπαρξη των παιδιών μέσα στην ελληνική οικογένεια ανεβάζει τον προϋπολογισμό. Από τη μια το καταναλωτικό πνεύμα, από την άλλη τα Αγγλικά, το Τάε κβο ντο, το τέννις και το καινούργιο ποδήλατο, τα παιχνίδια από γνωστή αλυσίδα καταστημάτων και τα αποκριάτικα ρούχα.

Η αντισύλληψη, η τεκνοποίηση σε μεγαλύτερη ηλικία και η προτίμηση για μια σταθερή δουλειά πάνω από όλα είναι το αποτέλεσμα της έλλειψης σταθερότητας και της οικονομικής ανασφάλειας. Έτσι οι στατιστικές μετρήσεις δείχνουν ότι μια γυναίκα στις τέσσερις από αυτές που έχουν γεννηθεί τη δεκαετία του 1970 στην Ελλάδα μπορεί να μείνει άτεκνη. Οι δυσκολίες στην αγορά εργασίας, γίνονται δυσκολίες στην απόκτηση ενός παιδιού.

Κι όσο δεν ακούγεται το κλάμα ενός μωρού, ακούγονται οι αρνητικές κοινωνικές επιπτώσεις. Τελικά ένας βασικός λόγος για τον οποίο η οικονομία μας δεν έχει ικανοποιητική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια είναι και το δημογραφικό πρόβλημα. Οι εταιρείες στερούνται εργατών και πελατών, αφού όταν περιορίζεται ο αριθμός των ανθρώπων που βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία, τότε οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν πρόβλημα στις επενδύσεις. Το καταναλωτικό κοινό γερνάει και η ζήτηση για αγαθά είναι μειωμένη από τους ηλικιωμένους ανθρώπους. Η εθνική οικονομία χαρακτηρίζεται από μία αρρωστημένη ανάκαμψη, την οποία γρήγορα θα διαδεχτεί η ύφεση και τα υψηλά ποσοστά ανεργίας.