Κάποτε ενθάρρυνε συλλαλητήρια για τη Συμφωνία των Πρεσπών και τώρα τα λέει με τον Ζάεφ

Έλεγε αλήθεια ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν στις 8 Φεβρουαρίου 2019 ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι ενώ αποθεωνόταν από την κοινοβουλευτική του ομάδα διαβεβαίωνε από το βήμα της Βουλής ότι «εγώ δεν θα πω ποτέ καλωσορίζω τον Μακεδόνα πρωθυπουργό στη χώρα». Με την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών η τότε ΠΓΔΜ μετονομάστηκε σε Βόρεια Μακεδονία και κάπως έτσι κάτω από την σκιά της Ακρόπολης ως πρωθυπουργός πια ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλωσόρισε στην Αθήνα τον Βορειομακεδόνα ομόλογό του.

Μα, οφείλει να εγγυηθεί την τήρηση της Συμφωνίας, διατείνονται οι υποστηρικτές της Νέας Δημοκρατίας που αρνούνται να δουν ακόμη και τώρα πως οι μάσκες περί το μακεδονικό έπεσαν αφήνοντας τις περικεφαλαίες και τις σάρισες σε μία βαθιά, αμήχανη και σιωπηρή μελαγχολία.

Το γεγονός πως ο κ. Μητσοτάκης συνομίλησε  με την αντιπροσωπεία της Βόρειας Μακεδονίας με επικεφαλής τον Ζόραν Ζάεφ, όπως επίσης και αυτό της εισόδου τριών Συμφωνιών με τη Βόρεια Μακεδονία στη Βουλή (δύο μνημόνια συνεργασίας και σύμβαση για την εναέρια αστυνόμευση του FIR της γειτονικής χώρας από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις) μόνο ως θετικά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Υπάρχει όμως ένα «αν» που τα σκιάζει. Εάν δεν είχε παίξει τα ρέστα της η ΝΔ στο Μακεδονικό ενθαρρύνοντας συλλαλητήρια, καταθέτοντας πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, λοιδορώντας κάθε βουλευτή άλλου κόμματος πλην ΣΥΡΙΖΑ που σκεφτόταν να ψηφίσει την κύρωση της Συμφωνίας, αν δεν είχε βουλιάξει τον δημόσιο πολιτικό λόγο οχυρωμένη πίσω από τις εθνικές ευαίσθητες χορδές των πολιτών.

Αν ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης δεν είχε πει ψέματα στον ελληνικό λαό ότι θα θέσει βέτο στις ενταξιακές διαδικασίες της Βόρειας Μακεδονίας για την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Αν  ο ίδιος ο κ. Ζάεφ δεν τον «εξέθετε» δηλώνοντας ότι ο κ. Μητσοτάκης έδωσε μάχες για το μέλλον της χώρας του σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.