Η μερική εφαρμογή της σαρία κοινωνικό πρόβλημα με πολιτικές προεκτάσεις ή ο απόλυτος σεβασμός στη διαφορετικότητα;

Στη Μεγάλη Βρετανία λειτουργούν περίπου 100 Ιεροδικεία παρόλο που η βρετανική νομοθεσία δεν τους αναγνωρίζει καμία δικαιοδοσία. Η ύπαρξή τους δεν είναι κρυφή και το κεντρικό Ιεροδικείο του Λονδίνου διαθέτει επίσημη ιστοσελίδα. 

Από μαρτυρίες μουσουλμάνων της Ευρώπης, σουνιτών και σιητών, διαπιστώνεται ότι η σαρία είναι σεβαστή μεταξύ των μουσουλμάνων ακόμα και εκτός των ισλαμικών χωρών. Για τον μουσουλμάνο το Κοράνι είναι η αποκλειστική πηγή ύπαρξής του. Το Σύνταγμα, το αστικό ή σύγχρονο δίκαιο για Ανθρώπινα και Μειονοτικά Δικαιώματα έπονται των επιταγών του Κορανίου. 

Δεν αποτελεί έκπληξη η σοβαρή συζήτηση που πραγματοποιείται στη Γαλλία, στο Ηνωμένο Βασίλειο ( ιδιαίτερα στην πόλη Birmingham, με μεγάλο μουσουλμανικό πληθυσμό), στην Αυστρία και στη Γερμανία για την εφαρμογής της σαρία. Η σιωπηρή μέχρι σήμερα εφαρμογή της δημιουργεί στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης ένα παράλληλο σύστημα δικαίου, με ανοχή των κυβερνήσεων. Σε σχετικές ερωτήσεις διαπιστώνεται προτίμηση στον Ιερό Νόμο χωρίς να αμφισβητείται η νομοθεσία του κράτους διαμονής τους σε ποσοστά που σε μερικές περιπτώσεις αγγίζει το 30% υπέρ της σαρία.

Στη χώρα μας ο σεβασμός στο διαφορετικό εξασφαλίζει κοινωνική ηρεμία και αποχή από κάθε ακρότητα. Με αφορμή σημαντικές αποφάσεις του ΕΔΑΔ χριστιανοί διανοητές με αναπτυγμένη ευαισθησία για τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα προτείνουν στις ελληνικές κυβερνήσεις ωμή παρέμβαση στη μειονότητα προκειμένου να επιβληθεί κατάργηση της σαρία.  

Η εμφανής προτίμηση της μειονότητας σε ό,τι απαιτεί ο Ιερός Νόμος δεν φαίνεται να απασχολεί όσους εισηγούνται αποφασιστική κυβερνητική επιβολή παραβλέποντας βασικές αρχές του μειονοτικού δικαίου, που απαιτεί πριν από κάθε παρέμβαση σε μειονοτικό χώρο να εξασφαλίζεται απόλυτος σεβασμός στη θρησκευτική διαφορετικότητα και στις επιθυμίες της μειονότητας. 

Από την εμπειρία που η Ελλάδα έχει αποκτήσει δια των διεθνών επαφών και μακρών συνομιλιών με εκπροσώπους του Ισλάμ, αλλά και εταίρους που ενδιαφέρονται για το ιδιαίτερο αυτό θρησκευτικό θέμα συγκρατούνται:

1. Η θρησκευτική επιλογή του πολίτη και η προσήλωσή του στο θρησκευτικό του δόγμα αποτελεί απολύτως ελεύθερη επιλογή του.
2. Προφανώς οι θρησκείες υπόκεινται στις νομοθεσίες των κρατών και εφαρμόζονται όλες οι προβλεπόμενες υποχρεώσεις για τη λειτουργία τους μέσα σε ένα δημοκρατικό και ευνομούμενο κράτος.
3. Προβλήματα σχετιζόμενα με το οικογενειακό δίκαιο σαφώς και ρυθμίζονται από τα δικαστήρια της χώρας, όπως έχει ρυθμισθεί με πρόσφατη ελληνική νομοθεσία. 
4. Όταν ο πολίτης δεν καλύπτεται από την εσωτερική νομική διαδικασία έχει δυνατότητες προσφυγών μέχρι και το ΕΔΑΔ. Το όφελος για τη χώρα και τον πολίτη είναι σημαντικό. Σημαντικότερο όμως είναι να συγκρατηθεί με ιδιαίτερη προσοχή ότι χωρίς εκφρασμένη απαίτηση της μειονότητας δεν δικαιολογείται πίεση  προς την κυβέρνηση για κατάργηση της σαρία. Κυρίως όταν η επεξεργασία, παρουσίαση και ανάδειξη της επιχειρηματολογίας είναι χριστιανικής προέλευσης χωρίς τη συμμετοχή ανώτατων θρησκευτικών αρχών του Ισλάμ και μουσουλμάνων ειδικών επί γενικότερων θρησκευτικών και ειδικότερων κορανικών και κοινωνικών ερμηνειών επί των οποίων θεμελιώνεται η οικογενειακή ηρεμία και η κοινωνική συμβίωση των μουσουλμάνων συμπολιτών μας.

Οι Έλληνες πολίτες ανεξαρτήτως δόγματός ελευθέρως επιλέγουν τον τρόπο συμβίωσης τους. Λογικότερη ακούγεται παρότρυνση προς όλους τους πολίτες να επιλέγουν αστική διαδικασία για τη συμβίωσή τους και στη συνέχεια εάν το επιθυμούν να προχωρούν στο θρησκευτικό γάμο, επιλέγοντας κατ' αυτό τον τρόπο σταδιακή  αποδυνάμωση της θρησκευτικής διαδικασίας, άρα και της σαρία.

Όσοι εισηγούνται τη βίαιη κατάργηση της σαρία με μοναδικό κριτήριο τις υψηλές δυτικές αξίες μας υποπίπτουν ακριβώς στην ίδια αυθαιρεσία που επιλέγουν Κεμαλική και σημερινή Τουρκία που με νομικιστικά και πολιτικά κριτήρια αμφισβητούν την Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Αλλόθρησκος ηγέτης δεν δικαιούται να αμφισβητεί αποφάσεις άλλου δόγματος κυρίως όταν αυτές προκύπτουν από Οικουμενικές Συνόδους και το πρωτόκολλο άλλης εκκλησίας που  δεν έχει πνευματική ή άλλη συγγένεια με την κυρίαρχη θρησκεία της Τουρκίας.

Μουσουλμάνοι συνομιλητές που θεωρούν ότι οποιαδήποτε κυβερνητική απόφαση, χωρίς συμφωνία της μειονότητας για κατάργηση της σαρία, όχι μόνο θίγει σοβαρά θέματα του Ισλάμ, αλλά δημιουργεί την εντύπωση ότι η Τουρκία εμπλεκόμενη σε θρησκευτικά θέματα εμφανίζεται ως θεματοφύλακας ενός σουνητικού Ισλάμ που ανταγωνίζεται τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και τις μουσουλμανικές χώρες που δεν σχετίζονται με τους αδελφούς μουσουλμάνους και την τρομοκρατία. 

Η αποδεδειγμένη εμπιστοσύνη της μειονότητας προς την πολιτική ισονομίας και ισοπολιτείας βεβαιώνει αναμφισβήτητα την ικανοποίηση της προς τα ισχύοντα στη χώρα μας. Η δημιουργία κάποιου εμφανούς ή αφανούς παράλληλου δικαστικού συστήματος, που ανταγωνίζεται την κρατούσα νομοθεσία δημιουργώντας σοβαρούς κινδύνους κοινωνικής πόλωσης, γκετοποίησης και ακροτήτων, δεν φαίνεται να αποτελεί επιλογή τους, όπως δυστυχώς συμβαίνει σε χώρες τις ΕΕ.

Εάν κρίνονται αναγκαίες προσαρμογές στην κοινωνική απαίτηση του 21ου αιώνα αυτές πρέπει να προκύψουν σε στενή συνεργασία με την μειονότητα που διαθέτει εκλεγμένους εκπροσώπους στο εθνικό Κοινοβούλιο, στην περιφέρεια και στους δήμους, αλλά και αναγνωρισμένους από το Ισλάμ θεολόγους και θρησκευτικούς δασκάλους, ώστε το αποτέλεσμα που θα προκύψει να ικανοποιεί τις προσδοκίες των μουσουλμάνων συμπολιτών μας χωρίς να προκληθούν πόλωση και κοινωνική αντιπαράθεση με αφορμή θρησκευτικά θέματα.