Η Γη είναι επίπεδη, κορονοϊός δεν υπάρχει και άλλες ατομικές αλήθειες

Και κάπου εκεί ανάμεσα στις ειδήσεις για τα οκτώ άτομα στην Ιάβα της Ινδονησίας, που αρνήθηκαν να φορέσουν μάσκα, στη διάρκεια της πανδημίας του Covid-19 και τιμωρήθηκαν σκάβοντας τάφους αυτών που πέθαναν από το κορονοϊό και για τον ιερέα στην Κρήτη, που πριν από λίγες μέρες έκανε κήρυγμα μίσους στα νήπια, στον αγιασμό του 5ου νηπιαγωγείου Ρεθύμνου, εναντίον κομμάτων, μασκών, τεστ, εμβολίων, μεταναστών και ομοφυλόφιλων, μάλλον κατέληξα στο ποια μπορεί να είναι η εικόνα του θεού που πιστεύουν όλοι αυτοί.

Νομίζω πως βρήκα τη φιγούρα του θεού των ψεκασμένων, που τους εμπνέει να κρώζουν φασιστικά, ρατσιστικά και ομοφοβικά σχόλια, να καταριούνται την μπατονέτα του τεστ που φυτεύει ύπουλα μικροτσίπ και τις καταραμένες μάσκες που φέρνουν δύσπνοια και ρίχνουν το ανοσοποιητικό, αφού έχουν ενσωματωμένο τσιπ 5G, για κατασκοπεία. 

Λογικά, όλοι αυτοί θα προσκυνούν κάποιον, σαν εκείνον που υποδυόταν τον θεό, στην ταινία του Ζακό Βαν Ντορμέλ, «Ολοκαίνουργια… Καινή Διαθήκη». Τον θυμάστε; Εκείνον τον βρωμύλο και άξεστο τύπο, που κυκλοφορούσε με τα σώβρακα και τη ρόμπα, που έβριζε συνεχώς, που χτυπούσε τα παιδιά του, που έξυνε φόρα παρτίδα ότι τον έτρωγε,  περδόταν και ρευόταν δημοσίως, που επινοούσε όχι μόνο τις πιο καμένες θεωρίες συνομωσίας στο Σύμπαν, αλλά και τους πιο σαδιστικούς τρόπους, για να πονάει και να κάνει δυστυχείς τους ανθρώπους. Ένας κακότροπος, ανεύθυνος, θρασύδειλος και παρτάκιας συντονιστής του κόσμου. 

Ο θεός λοιπόν, της συγκεκριμένης ταινίας και των συνομωσιολόγων, πρέπει να είναι το ίδιο πρόσωπο και σίγουρα πιστεύει πως η γη είναι επίπεδη, η πλανητική δικτατορία πλησιάζει και ιός δεν υπάρχει.

Ασύντακτη ελληνική ιλαροτραγωδία

Κυβερνάει κι ευλογεί ένα επιθετικό, ημιμαθές και ζοχαδιακό ποίμνιο, που επιζητάει καυγάδες, βρίζει συνέχεια, εκμεταλλεύεται τη σύγχυση που δημιουργούν οι λοιμωξιολόγοι, που σταυροκοπιέται μην τυχόν τα εμβόλια, μας συνδέσουν με τον αριθμό του αντίχριστου, δαιμονίζεται στην ιδέα των εμβολίων και δεν στέλνει τα παιδιά του στο σχολείο, αφού πιστεύει ακράδαντα πως τα περί ιού είναι παραμύθια,  παρά τα 300 τόσα κρούσματα ημερησίως, τις ΜΕΘ που γεμίζουν, τα σχολεία που κλείνουν  και τους ανθρώπους που πεθαίνουν.

Το κακό είναι, πώς όλο αυτό το φανατισμένο κοπάδι των περιθωριακών και των νοικοκυραίων, με τη θολούρα και τις δεισιδαιμονίες του, δίνει το καλύτερο άλλοθι στην κυβέρνηση να  μεταθέτει τις ευθύνες σ αυτούς που υποτιμούν τον κίνδυνο,  να απαξιώνει όλους όσοι  διεκδικούν μέτρα ουσιαστικής προστασίας τους, οπότε  αρχίζει να βρίσκει βήμα στην τηλεόραση. Λογικό βέβαια, αφού η ύπαρξη  του βολεύει κι εξυπηρετεί την κυβερνητική πολιτική. Αερολογεί χωρίς να βγάζει άχνα για τεστ, αποστάσεις και για όλα τα μέτρα προστασίας, που δεν πάρθηκαν ποτέ.

Και για να ξαναγυρίσουμε στον θεό τους, τον άρχοντα της ανορθόγραφης, και φυσικά ασύντακτης, ελληνικής ιλαροτραγωδίας, (τον ίδιο με τον πρωταγωνιστή της ταινίας που λέγαμε), το κήρυγμα του απαιτεί πρωτίστως την άρνηση της αντικειμενικής αλήθειας. Εκεί είναι το ζουμί.

Άποψη εναντίον αλήθειας

Ο εκπαιδευτικός Σπύρος Θύμης επισημαίνει:

«Πιστεύω πως σ αυτόν τον «μετανεωτερικό» τρόπο σκέψης, η μεθοδολογική σκέψη, η επιχειρηματολογία, η επιστημονική μελέτη και η λογική απόδειξη, δίνουν τη θέση τους στην αδέσμευτη από τέτοιες αρχές «εμπειρία» του ατόμου, με αποτέλεσμα η αλήθεια να συγχέεται με την άποψη. Τέτοιου είδους άτομα, δεν θέλουν να ψάξουν και να διαβάσουν  για να αντιπαρατεθούν με επιχειρήματα και να υποστηρίξουν την άποψή τους, αλλά απαιτούν να δεχτούμε ισότιμα και τη δική τους άποψη γιατί απλά είναι δική τους! Η προώθηση δηλαδή της ατομικής, υποκειμενικής αλήθειας, βασισμένης στις εμπειρίες του ατόμου, και η υποχώρηση της επιστημονικά και πειραματικά αποδεδειγμένης και αντικειμενικής αλήθειας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η λέξη «εμπειρία» χρησιμοποιείται πλέον με πολύ μεγάλη συχνότητα παντού, από τις διαφημίσεις κινητής τηλεφωνίας μέχρι και κατά τη διάρκεια της πλοήγησης σε ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, οι οποίες μας προτείνουν διάφορους τρόπους για να «βελτιώσουμε την εμπειρία μας».

Με βάση τα προηγούμενα,  αναρωτιόμαστε τι θα συμβεί  όταν κάποιος, είτε επειδή επηρεάζεται από τα διάφορα hoaxes στο διαδίκτυο, είτε με οδηγό τις εμπειρίες του, ξεκινάει να μάχεται ως «αντιεμβολιαστής» και «μασκοκλάστης» και αρνείται να εμβολιάσει τα παιδιά του ή δεν τα αφήνει να φορέσουν μάσκα στο σχολείο; 

«Στο θέμα της μάσκας - λέει ο Σ. Θύμης- τεράστια ευθύνη έχει και η κυβέρνηση με τις παλινωδίες της. Όπως και οι στρατευμένοι σε αυτήν επιστήμονες, που προσαρμόζουν διαρκώς στις κυβερνητικές πολιτικές επιλογές, την επιστημονική αλήθεια που επικοινωνούν, κάνοντας τον κόσμο, που έχει ήδη ποτιστεί με τη φιλελεύθερη ιδεοληψία της υποκειμενικής αλήθειας, να σιγουρευτεί για τις θεωρίες συνωμοσίας που έχει στο μυαλό του και για το ότι αυτός ξέρει καλύτερα από τις αυθεντίες. Έτσι το «κίνημα κατά της μάσκας στα σχολεία», επηρεάζει μερίδα του κόσμου που λειτουργεί βάσει υποκειμενισμού και αντιεπιστημονικότητας. Τώρα όμως, αυτός ο Φρανκενστάιν που έφτιαξαν, εμφανίζεται έτοιμος να μας κατασπαράξει όλους, μαζί και με τις επιστημονικές και αντικειμενικές μας αλήθειες».

Ούτε αδικία, ούτε ηλιθιότητα

Ζούμε σ ένα σύστημα που ξέρει καλά ότι η πίστη σε θεωρίες συνομωσίας ικανοποιεί την ανάγκη κάποιων να νιώθουν ξεχωριστοί και προσπαθεί να μας εκπαιδεύσει να σκεφτόμαστε απλοικά, να ταυτίζουμε τη φήμη και την πληροφορία με τη γνώση, να μη διαβάζουμε, να μη διεκδικούμε και να βγάζουμε σπυράκια στο άκουσμα της συλλογικής δράσης. 

Άλλωστε τι ευνοεί το ψέκασμα; Ο ανορθολογισμός και η αμορφωσιά.  

Μια χαρά βολεύει η γραφικότητα των περιφερόμενων ψεκασμένων θιάσων, όλους αυτούς που έφεραν πριν την ώρα του το δεύτερο και χειρότερο κύμα της πανδημίας, χωρίς να έχουν κάνει τίποτε για να θωρακίσουν το δημόσιο σύστημα Υγείας. Που προσάρμοσαν τα υγειονομικά πρωτόκολλα στα μέτρα των μεγάλων επιχειρηματιών του Τουρισμού, των μεγαλοξενοδόχων, των  αεροπορικών και ακτοπλοϊκών εταιρειών, αφήνοντας ανεξέλεγκτη την είσοδο στη χώρα και άνοιξαν τα σχολεία, χωρίς τις στοιχειώδεις εγγυήσεις ασφάλειας. 

Αυτό που δε θα βόλευε να έχουν απέναντί τους, θα ήταν ένα μαχητικό κοινωνικό κίνημα που να διεκδικεί άμεσα μέτρα αποφασιστικής στήριξης του συστήματος Υγείας, πριν η πανδημία πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις και ουσιαστική προστασία των παιδιών στα σχολεία.

Υπεθυμίζω μια κουβέντα του Κρίστοφερ Χίτσενς: «Ποτέ μην μένεις θεατής της αδικίας ή της ηλιθιότητας. Να αναζητάς επιχειρήματα και να τις αμφισβητείς. Στον τάφο θα έχεις αρκετό χρόνο για να μένεις σιωπηλός».