Επανασύνδεση με την πολιτική

Λέω δηλαδή πως είναι ευκαιρία να ξαναµελετήσουµε την κατάσταση της χώρας, µε ανοιχτό µυαλό, χωρίς να µας παρασέρνουν τα τρέχοντα, δηλαδή πότε και πώς οι εκλογές, τι δηλώνουν στις δηµοσκοπήσεις, ποιος πάει για δήµαρχος ή αν έκλεισε ένας συνδυασµός.

Διότι, ευτυχώς ή δυστυχώς, πολιτική δεν είναι αυτό που µας απασχολεί. Η πολιτική είναι η τέχνη της διακυβέρνησης ή το χαντάκωµά της. ∆εν έχει σχέση µε κόµµατα και ιδέες που πρέπει να υποστηριχτούν, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Απεναντίας, πολιτική είναι να σταθούµε µε καθαρότητα και κριτική διάθεση για να συναξάρουµε την υπάρχουσα κατάσταση, διατηρώντας ένα ατίµητο δώρο: την ψυχραιµία. Και τα ερωτήµατα είναι πολλά, κι όλα θέλουν τη βοήθεια της πολιτικής.

Πότε λέµε να δούµε στεριά στην υπόθεση του χρέους; Μήπως πρέπει να καταλάβουµε πως δεν είµαστε γείτονες µε τη Νορβηγία και την Μπουργκίνα Φάσο, αλλά µας περιβάλλουν χώρες που δυσκολευόµαστε να τις καταλάβουµε; Είναι πραγµατική η ατµόσφαιρα που δηµιουργούν οι φραστικές επιθέσεις µερικών γειτόνων, ή µήπως είναι βούτυρο στο προσφάι µας για να σφιχτούµε εσωτερικά και να µοιράζουµε συγχωροχάρτια; Τα κόµµατα και ο τρόπος που κινούνται έχουν την αµέριστη υποστήριξή µας; Πιστεύουµε σε ένα ή περισσότερα από αυτά, ή µας δέρνει µοιρολατρία και πνεύµα αντίρρησης;

Λυπάµαι που το λέω, αλλά ένα τέτοιο γενικό ξεσκόνισµα χρειάζεται τουλάχιστον µια φορά τον χρόνο. Ειδικά τότε που παίρνουµε δωρεάν ή πληρώνουµε ένα ηµερολόγιο για το 2019. Οι νεότεροι έχουν κάθε δικαίωµα κριτικής και µάλιστα εκτιµώ πως δεν τους πολυενδιαφέρει. Διότι το ζήτηµα δεν είναι να έχεις εύκαιρον έναν κάδο και να πετάς µέσα ό,τι σε υποψιάζει. Εµείς που ζήσαµε (τον περισσότερο καιρό άκριτα και µηχανικά) περισσότερα χρόνια, ίσως θα ’πρεπε να τολµήσουµε µιαν αναθεώρηση απόψεων.

Από τα απλά έχουν ξεκινήσει πολλές καλές ιδέες, που όταν γίνονται κτήµα των πολλών, η ζωή προχωράει µε περισσότερα «κλικ».