Τουρκία - ISIS: Επιβεβαιώνεται ότι η Άγκυρα απομακρύνεται από τους Ευρωπαίους συμμάχους της

«Ο ISIS ήταν τόσο επιτυχημένος το 2014 επειδή ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, είναι υποστηρικτής της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Οποιαδήποτε αποστασιοποίηση του κ. Ερντογάν από τον ISIS ήταν αποτέλεσμα έντονης πίεσης, που ασκείται στην Άγκυρα από τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη και όχι επειδή ο κ. Ερντογάν απορρίπτει την ισλαμιστική ιδεολογία της ομάδας. Μέχρι και σήμερα η Τουρκία επιλέγει να βρίσκεται υπό την επήρεια του δόγματος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Η Άγκυρα συνεχίζει να στηρίζει τον ISIS και είναι εμφανής η έλλειψη κάθε ανησυχίας για τις πράξεις βίας, που προκαλεί ο ISIS. Καθίσταται πλέον πολύ δύσκολο για τον Πρόεδρο Ερντογάν να κρύβεται πίσω από το ΝΑΤΟ, καθώς η εξωτερική του πολιτική στρέφεται όλο και περισσότερο κατά της Δύσης και καθίσταται εχθρικότερη προς την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Η σχέση της Τουρκίας με τη διεθνή τρομοκρατία έχει συνέπειες για τις διεθνείς σχέσεις της καθώς η χώρα χάνει την αξιοπιστία της, ως εταίρος ασφάλειας, επειδή επιλέγει να συνεργάζεται με εκείνους που πολεμούν τη Δύση». Με τις επισημάνσεις του ο συντάκτης του άρθρου σηματοδοτεί την επιλογή της Τουρκίας να αποστασιοποιείται συνεχώς από τη Δύση.

Αυτή η στάση της Τουρκίας καταγράφεται από τη διεθνή κοινότητα, που ανησυχεί για την ένταση και ανωμαλία που προκαλείται. Η Ελλάδα πολύ νωρίς, ήδη από το 1990, αναλύει και επισημαίνει σε κάθε ευκαιρία, διεθνών και πολυμερών συναντήσεων, τις επικίνδυνες στρατηγικές επιλογές της Τουρκίας. Άλλοτε φιλοευρωπαϊκή και άλλοτε με στροφή προς την απώτερη Ανατολή η εκάστοτε πολιτική ηγεσία της Κεμαλικής χώρας κατάφερνε να προωθεί τους στόχους της, που γίνονταν αποδεκτοί παρά την αντιδημοκρατική λειτουργία των θεσμών της. Μεγάλα σκάνδαλα, παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απειλές βίας σε γειτονικά κράτη, η στρατιωτική εισβολή και κατοχή μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, καταπίεση των μειονοτήτων (Κούρδων, Αλεβητών και άλλων κοινωνικών ομάδων) είχαν την διεθνή ανοχή με μία λογική, που δεν αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό της δυτικής μας σκέψης. Ακόμη και σήμερα, παρά τις αποφάσεις που λαμβάνονται συλλογικά σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, αλλά και από ηγέτες κρατών που προαναφέρθηκαν από τον Dr. Mordehai Kedar, η Τουρκική επιθετικότητα γίνεται αποδεκτή παρ΄ όλο που καταστρατηγούνται τα συμφέροντα πολλών στην περιοχή της Μεσογείου, αλλά και της διεθνούς κοινότητας.

Δεν εκπλήσσεται η χώρα μας από τις τουρκικές ακρότητες. Αναπτύσσουμε την πολιτική μας με δυναμική διπλωματία, σταθεροποιήσαμε συνεργασίες και ενισχύουμε την αξιοπιστία μας με μεγάλη αποτελεσματικότητα. Συνεχίζουμε σταθερή πορεία στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, παρά τις προκλήσεις που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει η χώρα μας. Οι επιλογές μας, όπως διαπιστώνεται και αυτές τις ημέρες των πολύ δύσκολων αποφάσεων σε περιβάλλον οριακών καταστάσεων που καθημερινά προκαλεί ο Πρόεδρος Ερντογάν, χαρακτηρίζονται από αποφασιστικότητα συντονισμένων δράσεων της Διπλωματίας και των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι αυξημένες απαιτήσεις της κοινωνίας και η οργή για τη συμπεριφορά της Τουρκίας χαρακτηρίζονται από μέτρο τηρουμένων των αναλογιών. Ακόμη και οι δύσκολοι, διστακτικοί, δύσπιστοι συνομιλητές και εταίροι ενσκήπτουν με περισσότερη περισυλλογή και καχυποψία σε οτιδήποτε δημιουργεί ο απελπισμένος και σε απόγνωση ηγέτης της Τουρκίας. Η τελευταία κίνηση, δέσμευσης θαλάσσιας περιοχής νότια του Καστελόριζου, προκαλεί όλο τον κόσμο. Πολιτικά οργίζει τις ηγεσίες αυτών, που διαχρονικά στήριξαν τα τουρκικά καμώματα, επένδυσαν στην οικονομία της Τουρκίας, εστίασαν τα συμφέροντα της συμμαχίας και της ΕΕ, σε ένα μόνο πεδίο, χωρίς να αναλογισθούν ότι οι όροι σταθερότητας απαιτούν ισορροπημένες σχέσεις, ώστε να επιτυγχάνεται ευρύτερη σταθερότητα και εκτόνωση των εντάσεων, που προκαλεί ο μονοπωλιακά και χωρίς πολιτικό ρεαλισμό ευνοούμενος.

Η χώρα μας συνεχίζει ψύχραιμα να αναλύει τις συνεχιζόμενες προκλήσεις. Θέτουμε ξεκάθαρα τις κόκκινες γραμμές μας. Διαφοροποιούμε τις διερευνητικές, διπλωματικές και στρατιωτικές επαφές από την πρόκληση της Άγκυρας, που στρέφεται ευθέως κατά της διεθνούς κοινότητας. Η Τουρκία δεν αντιλαμβάνεται ότι φέρνει πολύ κοντά στον πόλεμο όλο τον κόσμο. Ακραίες προκλήσεις σε βάρος της Ευρωπαϊκής Επικράτειας, της Ελλάδας και της Κύπρου, απασχολούν πολύ σοβαρά τις δύο απειλούμενες χώρες αλλά εξ ίσου σοβαρά το σύνολο της ΕΕ, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία καθώς και όλο το διεθνές, πολιτικό, στρατιωτικό, οικονομικό και τραπεζικό σύστημα.

Εκτιμάται ότι οι αγωνίες του Τούρκου Προέδρου, που προέρχονται από τη διαφαινόμενη συντριβή του Ισλαμικο-οικονομικού του οράματος, εξαιτίας λανθασμένων επιλογών του (στην οικονομία, στην πρόσδεση στο ακραίο Ισλάμ, στη συνεργασία με τη διεθνή τρομοκρατία), του άγνωστου εκλογικού αποτελέσματος στα κατεχόμενα μαζί με τις καταγγελίες Ακιντζή, καθώς και η εσωτερική αμφισβήτηση του ακόμη και από την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεών, τελικά δεν θα οδηγήσουν στον απόλυτο διεθνή αποκλεισμό της Τουρκίας.

Το πιθανό ολίσθημά στον κατήφορο της καταστροφής πολλών στην Τουρκία, αλλά και γύρω από αυτή, γίνεται δυσκολότερο όταν όλοι εμείς δίνουμε δυνατότητες εκτόνωσης στο συνολικό τουρκικό σύστημα. Φαίνεται ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας ακόμη μπορούν να θυμίζουν στην πολιτική ηγεσία της χώρας ότι δεν πρέπει αβασάνιστα να ενεργοποιήσει την πολεμική μηχανή, επειδή είναι "κρεατομηχανή" προγραμματισμένη να μη σταματά εύκολα, έστω και αν "μακελέψει" από τις πρώτες στιγμές ανθρώπους στα πεδία των μαχών, αλλά και αμάχους.