Ένα παιδί που δεν θα μετρήσει ποτέ τ’ άστρα

Λίγο πριν από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η κυρά Ελένη κάπου σε ένα χωριό στα Γρεβενά, είχε ήδη τέσσερα παιδιά. Τρεις γιους και μία κόρη. Άσε που έχασε και δύο ακόμη στη γέννα. Τα μεγάλωνε με μουχλιασμένο ψωμί και τσάι. Ένα κουλούρι το έκοβαν σε κομμάτια και το μοίραζαν μεταξύ τους. Έτσι περνούσε ο καιρός. Τα παιδιά άνοιξαν τα δικά τους φτερά, έκαναν δικές τους οικογένειες και παιδιά. Το ψυγείο τους είναι γεμάτο με αναψυκτικά, αλλαντικά, γάλατα και ψωμί του τοστ σε λεπτές φέτες. Μα η αγκαλιά άδεια. Τα εγγόνια αργούν να έρθουν. Η Ντίνα θέλει να κάνει μεταπτυχιακό στην κβαντομηχανική, ο Νίκος να μεταναστεύσει για δουλειά στη Γερμανία και η Γιούλη ξενυχτάει σε μια πιτσαρία στη θέση της σερβιτόρας. Με αυτά και με αυτά το δημογραφικό πρόβλημα αποτελεί το μεγαλύτερο εντέλει πρόβλημα της χώρας, αφού σε μία επταετία ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 360.000, ενώ την επόμενη 12ετία θα μειωθεί κατά 770.000, και σε 35-50 χρόνια θα έχει μείνει ο μισός.

Οι ηλικιωμένοι δηλαδή αυξάνονται, τα παιδιά μειώνονται και το εργατικό δυναμικό περιορίζεται. Ο πληθυσμός γερνάει με επικίνδυνες συνέπειες στην εθνική οικονομία.

Ήτοι, κάθε δεκαετία το έλλειμμα του ασφαλιστικού θα αυξάνεται μεταξύ ενός δισ. και 1,25 δισ. Είναι επομένως πιθανόν για να μην σκάσει η βραδυφλεγής βόμβα του ασφαλιστικού να οδηγηθούμε στην αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 73 έτη από τα 67 που είναι σήμερα. Οι γεννήσεις, οι θάνατοι και η μετανάστευση επηρεάζουν την μεταβολή του πληθυσμού. Τα βασικότερα ισοζύγια που η σύσταση τους καθορίζει το δημογραφικό.

Συγκεκριμένα:

Από το 1951 μέχρι το 2011 ο πληθυσμός της Ελλάδας αυξήθηκε από τα 7,6 εκατομμύρια στα 11,1 εκατομμύρια κατοίκους. Από το 2011, όμως, και για πρώτη φορά μεταπολεμικά, ο πληθυσμός της χώρας μας άρχισε να μειώνεται. Την 1η Ιανουαρίου 2015 ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν 10,9 εκατομμύρια

Κάποτε υπήρχαν πολύ περισσότερες γεννήσεις από ό,τι θάνατοι. Το 1951, για παράδειγμα, είχαμε 155.422 γεννήσεις, και μόνο 57.508 θανάτους. Η μεγάλη διαφορά υπερκάλυπτε το αρνητικό μεταναστευτικό ρεύμα εκείνης της περιόδου, όταν περί τους 27.000 Έλληνες μετανάστευαν κάθε χρόνο. Τη δεκαετία του ’90 και ως το τέλος της επόμενης δεκαετίας, οι γεννήσεις μειώθηκαν πολύ, ενώ η Ελλάδα έγινε χώρα υποδοχής μεταναστών, κυρίως από τους βόρειους γείτονές της.

Η κυρά Ελένη από τα Γρεβενά δεν ζει πια. «Έφυγε» πλήρης ημερών. Τα λόγια της, όμως τα θυμάται ακόμη η μοναχοκόρη της. «Αφήστε απογόνους σε αυτό τον μάταιο κόσμο, είναι ευλογία». Και μην κάνετε εκτρώσεις. Γιατί αυτά θα είναι παιδιά που δεν θα μετρήσουν ποτέ τ’ άστρα.