Dura lex, sed lex

Άδεια για έκτη συνεχόµενη φορά, αυτήν τη φορά από τις αγροτικές φυλακές Βόλου όπου πρόσφατα µεταφέρθηκε εκεί, πήρε την Παρασκευή 28/12/18 ο -11 φορές καταδικασµένος, για εγκλήµατα της «17 Νοέµβρη»- ∆ηµήτρης Κουφοντίνας.

Την ίδια στιγµή ξεκινούσε να παίζεται το ίδιο έργο το οποίο έχουµε παρακολουθήσει τις προηγούµενες πέντε φορές: από τη µία εκείνοι οι οποίοι θεωρούν ότι κακώς παίρνει άδεια ο αρχιεκτελεστής της τροµοκρατικής οργάνωσης, το «πιστόλι» της. Από την άλλη, υπάρχουν εκείνοι που υπενθυµίζουν πως κάποιος κρατούµενος δεν παίρνει άδεια ανάλογα µε τις πράξεις για τις οποίες έχει καταδικαστεί, ούτε αποτελεί κριτήριο το εάν έχει δηλώσει µεταµέλεια για όλα όσα έχει κάνει. Πολλές φορές δε, ακούγεται το «dura lex, sed lex» – «σκληρός νόµος, αλλά νόµος» η µετάφρασή του.

Πρόκειται για ένα ρωµαϊκό αξίωµα -µάλιστα, αποτελεί το πρώτο κεφάλαιο του Ρωµαϊκού ∆ικαίου, το οποίο διδάσκονται οι πρωτοετείς στη Νοµική Σχολή- σύµφωνα µε το οποίο κάποιος πρέπει να υπακούει -δίχως δεύτερες σκέψεις- στους νόµους της πολιτείας, έστω κι αν αυτοί είναι πολύ αυστηροί. Ο νόµος δεν αποτελεί κάποια παραίνεση, κάποια συµβουλή, είναι απόλυτος και σηµαίνει προσταγή σε αυτά τα οποία ορίζονται, στους κανόνες τους οποίους έχει διατυπώσει και θεσπίσει η δηµοκρατία.

Παρ’ όλο που το «dura lex, sed lex» κατακρίθηκε µέσα στο διάβα των χρόνων από πάρα πολλούς επιφανείς νοµικούς, επειδή παρέβλεπε την ουσία του ∆ικαίου και έδινε υπερβολική σηµασία στο στοιχείο του καταναγκασµού, «πρέπει να υπακούµε σε κάθε νόµο του κράτους επειδή έτσι πρέπει», δέσποσε στον τοµέα της νοµικής διδασκαλίας και αντίληψης της ∆ικαιοσύνης σε πάρα πολλές ευνοµούµενες χώρες – ανάµεσά τους και η Ελλάδα. «Legum servi sumus ut liberi esse possimus»...

«Είµαστε σκλάβοι του νόµου για να µπορούµε να είµαστε ελεύθεροι» είχε πει, αντίστοιχα, ο Κικέρων, Ρωµαίος ρήτορας και πολιτικός. Και κάπως έτσι, όλοι είµαστε ελεύθεροι να έχουµε άποψη για το εάν ο Κουφοντίνας πρέπει να λαµβάνει άδειες ή όχι, αλλά δεν µπορούµε να ψέγουµε τον σχετικό νόµο ο οποίος ισχύει για τους κρατούµενους και τη χορήγηση αδειών. Σκληρό, αλλά ισχύει. Για κάποιον ο οποίος έχει σκοτώσει κόσµο, για δικούς του λόγους, µέχρι για εκείνον ο οποίος χρωστά µερικά εκατοµµύρια ευρώ στο ελληνικό ∆ηµόσιο.