Όταν παθαίνεις Ποτάµι

Το άγχος μικραίνει τη ζωή, υποστηρίζουν οι γιατροί. Ενδεχοµένως µικραίνει και τα κόµµατα, όπως αποδεικνύει η συµπεριφορά αρκετών στελεχών του Κινήµατος Αλλαγής. Πριν από 14 µήνες, διαψεύδοντας τις εκτιµήσεις τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της Ν∆, καµιά διακοσαριά χιλιάδες πολίτες πήγαν στις κάλπες για να εκλέξουν τον επικεφαλής της Κεντροαριστεράς.

Η εκλογή της Φώφης Γεννηµατά και η αρχικά άψογη στάση όλων των συνυποψηφίων της έδωσαν δηµοσκοπική ώθηση στο εγχείρηµα. Και µετά ήλθε η Συµφωνία των Πρεσπών: ο Σταύρος Θεοδωράκης θεώρησε ως καλή αφορµή για να πάρει το Ποτάµι από το ΚΙΝΑΛ, ενώ η ∆ΗΜΑΡ του κ. Θανάση Θεοχαρόπουλου βγήκε στα κάγκελα, απέναντι στις πολύ σοβαρές επιφυλάξεις που εξέφρασε από την πρώτη στιγµή η Φώφη Γεννηµατά.

Μερικούς µήνες αργότερα, το Ποτάµι λέει σχεδόν τα ίδια µε το ΚΙΝΑΛ για τις Πρέσπες, όπως και η ∆ΗΜΑΡ, αλλά αυτό είναι µια άλλη ιστορία… Οµως, όπως το Ποτάµι άρχισε να µοιάζει µε το ΚΙΝΑΛ, έτσι και το ΚΙΝΑΛ άρχισε να µοιάζει µε το Ποτάµι: όπως τα στελέχη του κ. Θεοδωράκη άρχισαν από την πρώτη στιγµή του διαζυγίου να ψάχνουν τον επόµενο «γαµπρό» -και χωρίστηκαν στα τρία-, έτσι και κάποιοι στο Κίνηµα Αλλαγής κοιµούνται και ξυπνούν µε το µυαλό τους απασχοληµένο: µε ποιον να πάνε και ποιον να αφήσουν µετά τις εκλογές… Είναι η σίγουρη συνταγή για µια εκλογική αποτυχία: αν διαλαλείς ότι µετά τις κάλπες θα είσαι αγκαλιά είτε µε τον Αλέξη Τσίπρα είτε µε τον Κυριάκο Μητσοτάκη, οι ψηφοφόροι σου σκορπάνε – είτε προς τον έναν είτε προς τον άλλον.

Το ενδιαφέρον είναι ότι πρόκειται για τα ίδια στελέχη που διατρέχουν την Ελλάδα για να αντιταχθούν στη γραµµή των «ίσων αποστάσεων» της Φώφης Γεννηµατά: κάποιοι θέλουν να αποκλειστεί ο ΣΥΡΙΖΑ, κάποιοι άλλοι θέλουν να αποκλειστεί η Ν∆ από µελλοντικές συνεργασίες. Βεβαίως, η ζωή δεν περιµένει: ήδη, οι δηµοσκοπήσεις δείχνουν ότι το πολιτικό κλίµα πολώνεται – και δεν υπάρχει αµφιβολία ότι θα πολωθεί ακόµα περισσότερο, όσο θα πλησιάζει το ραντεβού µε την κάλπη. Και ποιον χτυπά η πόλωση; Τον πρώτο; Οχι, τον συµφέρει. Τον δεύτερο; Οχι, τον συµφέρει µια χαρά. Από τον τρίτο και κάτω χτυπάει η πόλωση – κι όποιος αντέξει.

Τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ έχουν ελάχιστο χρόνο για να αντιληφθούν ότι αντίπαλός τους δεν είναι οι «ίσες αποστάσεις», αλλά η πόλωση. Κι αν δεν καταφέρουν να αντιπαρατεθούν και µε τους µεν και µε τους δε, απλώς θα περιµένουν τη βραδιά των εκλογών για να σχεδιάσουν την επόµενη αποτυχία τους