Ο αστυφύλαξ και ο χωροφύλαξ

Σε συνθήκες ακραίας πόλωσης, η οποία οµολογουµένως περίσσεψε την εποχή των µνηµονίων, συνήθως συµπιέζονται τα λεγόµενα «µικρότερα κόµµατα». Αυτά που θεωρητικώς δεν διεκδικούν τη διακυβέρνηση της χώρας. Συνθήµατα όπως το «ή εµείς ή αυτοί» ή το άλλο, «να τελειώνουµε µ’ αυτούς µια και καλή» κυριαρχούν στην πολιτική καθηµερινότητα και, το κυριότερο, κυριεύουν µεγάλο µέρος του εκλογικού σώµατος. Μετρήσεις της κοινής γνώµης έχουν δείξει πως ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθµός ψηφοφόρων δεν δίνει θετική ψήφο στο κόµµα που επιλέγει, αλλά αρνητική ψήφο στον φορέα που δεν επιθυµεί να αναλάβει την εξουσία. Η τοξικότητα σε όλο της το µεγαλείο!

Υπ' αυτές τις συνθήκες το Κίνηµα Αλλαγής επιχειρεί να περάσει από τις συµπληγάδες του νέου δικοµµατισµού αλώβητο – ή, εν πάση περιπτώσει, µε όσο το δυνατόν µικρότερες εκλογικές απώλειες. Η στρατηγική του ΚΙΝΑΛ έως τώρα υπηρετούσε τη λογική των ίσων αποστάσεων από τα δύο πρώτα κόµµατα: «ούτε µε τον αστυφύλαξ ούτε µε τον χωροφύλαξ». Ο στόχος, όµως, ήταν η κατάκτηση ενός διψήφιου ποσοστού που θα του επέτρεπε να «κάνει παιχνίδι» την εποµένη των εκλογών. Τα δηµοσκοπικά ευρήµατα διαψεύδουν, προς το παρόν, αυτές τις προσδοκίες. Και τα µισά στελέχη του µιλούν για στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας ότι η διέξοδος βρίσκεται στις νεοφιλελεύθερες πόρτες της Πειραιώς. Τα άλλα µισά πιστεύουν ότι το Κίνηµα Αλλαγής δεν µπορεί παρά να υπηρετήσει τη λογική µιας προοδευτικής διακυβέρνησης.

Ο δρόμος της Αρετής και της Κακίας προκαλεί σύγχυση και δισταγµό στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του. Γιατί να µην επιλέξουν µόνοι τους τον δρόµο της Αρετής ή της Κακίας και να οδηγηθούν σε αυτόν µέσω ΚΙΝΑΛ; Οσα είπε ο προερχόµενος από τη ∆ΗΜΑΡ γραµµατέας επικοινωνίας του Κινήµατος Αλλαγής απέχουν από το σχέδιο περί στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόµη και οι «διορθωτικές» δηλώσεις του βρίσκονται σε απόσταση από το αφήγηµα µερίδας στελεχών που συνοδεύουν τις εορταστικές τους ευχές µε την επιθυµία τους να ξορκίσουν τον «δαίµονα» του ΣΥΡΙΖΑ. Οµως, η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, που επιµένει στη γραµµή των ίσων αποστάσεων, θα πρέπει και αυτή να πάρει τις αποφάσεις της. Θα ικανοποιήσει τις εναποµείνασες συµµαχίες πάνω στις οποίες έχτισε το ΚΙΝΑΛ, δηλαδή το ΚΙ∆ΗΣΟ και τη ∆ΗΜΑΡ, ή τις µεµονωµένες βαρονίες για να διασώσει τον χώρο;