Κλαίνε όσοι υποτίμησαν τον Τραμπ και τον κορονοϊό, αλλά τώρα είναι πολύ αργά για δάκρυα

Δεν έγραψε ο Σουν Τζου στην «Τέχνη του Πολέμου» τις πιο πάνω αράδες· είναι ένα απόφθεγμα που, ο καθένας μπορεί να έχει πει, και αβίαστα έρχεται στο νου τις μέρες και νύχτες που περπατάμε προς το άγνωστο μόνοι και σκεπτικοί...

Στην χώρα του Αβραάμ Λίνκολν υποτίμησαν τον αντίπαλό τους οι Δημοκρατικοί και τώρα τρέχουν – και πού να πάνε; Πίστεψαν ότι ο Τραμπ θα νικηθεί από τον «Τραμπ» και επένδυσαν σε έναν γλίσχρο υποψήφιο, που μπέρδεψε την εγγονή του με τον νεκρό γιό του στην ομιλία του την ημέρα των εκλογών στη Φιλαδέλφεια... Κι αν ο Τραμπ συνοδεύεται από ένα ολόκληρο λεξικό αρνητικών επιθέτων, ο Μπάιντεν είναι κάτι καλύτερο (όπως διαβάζουμε στα πεπραγμένα του);

Κι όταν ο Τραμπ έχοντας πίσω του ως τεράστιο μειονέκτημα ένα «Black Lives Matter» και τον ανηλεή, πόλεμο από τα ΜΜΕ παγκοσμίως, αυτή την ώρα παλεύει για να κρατηθεί στου πλανητάρχη το θρόνο, σημαίνει ότι ο άφθαρτος Τζο Μπάιντεν ήταν, το λιγότερο, ανεπαρκής! Κακά τα ψέματα: οι εκλογές αυτές ήταν Τραμπ εναντίον Τραμπ... Υποτίμησαν τον Πρόεδρο των ΗΠΑ όσοι νόμιζαν ότι θα τον γκρεμίσουν εύκολα με έναν «λίγο απ’ όλα», που τελικά αποδεικνύεται «λίγος σε όλα». Αυτά για το πνεύμα της ημέρας.

Και τώρα στο πνεύμα των ημερών. «Θα νικήσει αυτός που ξέρει πότε να πολεμήσει και πότε να μην πολεμήσει», αυτό το έχει γράψει ο Σουν Τζου! Και η κυβέρνηση γνώριζε τον Μάρτιο, ή κατ’ άλλους της έκαναν γνωστό, πότε έπρεπε να πολεμήσει τον εχθρό κορονοϊό. Και τότε τον λύγισε. Η Ελλάδα έγινε παράδειγμα από τις χώρες του κόσμου που έβλεπαν τα φέρετρα να περνούν. Ο αιφνιδιασμός της Covid-19 έφερε την επιτυχία. Κι ύστερα ήρθε το καλοκαίρι. Και ο Τσιόδρας γύρισε στην επιστήμη του κι ο Χαρδαλιάς τι μπορούσε να κάνει μόνος του; Κι ήρθαν οι τουρίστες φέρνοντας ιούς και χρήμα(;) και σιγά σιγά ο νικημένος εχθρός άρχισε να σηκώνει κεφάλι.

Και να ‘μαστε πάλι εδώ «στρατηγέ», με την Ελλάδα να κλείνει σιγά σιγά και τις γραμμές άμυνας η μια μετά την άλλη να καταρρέουν. Αργήσαμε «στρατηγέ»! Στον τόπο του «δε βαριέσαι κι έχει ο Θεός» δεν αφήνεις τίποτα στην τύχη! Υποτίμησες τον εχθρό γιατί νόμιζες ότι «άπαξ και τον νίκησα, πάντα θα τον νικώ»… Δεν είναι έτσι κύριοι της κυβέρνησης. Η τακτική των πολεμιστών της ανατολής, στα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, έτσι για να θυμόμαστε λίγο Ιστορία, ήταν να υποχωρούν βαθιά στα απέραντα εδάφη τους, αφήνοντας να καταδιώκονται από τους εχθρούς που - οι φουκαράδες – είχαν νομίσει ότι νικούν και θα αποδεκατίσουν τους βάρβαρους. Αποτέλεσμα; Οι «έξυπνοι» ενθουσιώδεις διώκτες αποκόβονταν από τις κύριες δυνάμεις τους και γίνονταν διωκόμενοι και συντρίβονταν. Και οι κύριες δυνάμεις; Τρέπονταν σε άτακτη φυγή!

Έτσι έγινε και με τον κορονοϊό. Νομίζαμε ότι νικήσαμε, τον καταδιώξαμε – δήθεν – στο έδαφός του με γιορτές και πανηγύρια και πάρτι και δοξολογίες και γύρισε και μας κυνηγάει.  Δεν άντεχε η οικονομία σε περιορισμούς το καλοκαίρι; Τώρα θα αντέξει; Δεν γινόταν να κλείσουμε σύνορα και παραθεριστικά κέντρα στου θέρους την τρυφηλότητα; Τώρα;  Και πριν από λίγες μέρες μας μαλώνατε όταν μιλούσαμε για lockdown και τώρα ολοένα και πλησιάζει και στην Αττική… Τώρα, λοιπόν, τρέχουμε σαν τους Δημοκρατικούς του Τζο του τρομερού; Και πού να πάμε; Άργά για μέτρα και κλεισίματα και λουκέτα κύριοι της κυβέρνησης. Ο εχθρός ήδη παρελαύνει. Και η τραγικότερη αλήθεια; Μόνο οι νεκροί έχουν δει το τέλος της πανδημίας.