Ο θρήνος της Βιέννης και η πρώτη προσευχή του Ιμάμη στο τζαμί της Αθήνας

Με την αρμόζουσα θρησκευτική ευλάβεια και ταπεινότητα μπροστά στο Θείο προσήλθαν οι μουσουλμάνοι στην πρώτη προσευχή τους στο Τζαμί της Αθήνας. Η απουσία χώρου προσευχής στην πρωτεύουσα της Ελλάδας αποτελούσε αντικείμενο συζητήσεων και αντιπαραθέσεων παρά τον μεγάλο αριθμό χώρων λατρείας που λειτουργούν στη Θράκη.

Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και ο αρμοδιότερος για το θέμα Γενικός Γραμματέας με συνέπεια μπορούν να διαβεβαιώσουν τον Πρωθυπουργό της χώρας και την Ελληνική κοινωνία ότι ολοκληρώθηκε ένα έργο που απασχόλησε πολλές κυβερνήσεις.

Η προσευχή των μουσουλμάνων ενώθηκε με αυτή των Χριστιανών, οι οποίοι με σεβασμό προσευχήθηκαν για ανάπαυση των ψυχών των θυμάτων της τρομοκρατίας στη Βιέννη, αλλά και των θυμάτων του σεισμού στη Σμύρνη και στη Σάμο.

Ο κόσμος αντέχει τόσο φρίκη, τόσο μίσος, τόση πρόκληση; Φαίνεται ότι ακόμη αντέχει. Σίγουρα όμως δεν πέφτει στην παγίδα που πάντοτε ισοπεδωτικά προσπαθεί να επιβάλλει η ακρότητα και η τρομοκρατία. Δεν ταυτίζει τους μουσουλμάνους με τους ακραίους τρομοκράτες. Αλλά έφτασε και πάλι η στιγμή σημαντικοί θρησκευτικοί ηγέτες του Ισλάμ διαβάζοντας δημόσια τις κατάλληλες σούρες του κορανίου να αναδείξουν ακόμη μία φορά τη διαφοροποίηση τους από την τρομοκρατία, όπως σοφά έπραξαν ο ανώτατος μουφτής του Πακιστάν, αλλά και ο μουφτής της Θράκης, όταν οι ΗΠΑ δέχθηκαν την τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους.

Η επίθεση στη Βιέννη έγινε στο πολυπολιτισμικό κέντρο της Ευρώπης, εκεί που χριστιανοί, μουσουλμάνοι και εβραίοι συνυπάρχουν, σε μία χώρα που αποτελεί κέντρο διαπολιτισμικής πραγματικότητας από τα χρόνια της Αυστροουγγαρίας.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν σπανίως, χλιαρά και με χαρακτηριστική καθυστέρηση, καταδικάζει την τρομοκρατία και τη βία. Φαίνεται να γοητεύεται από την προοπτική ηγεσίας στον μουσουλμανικό κόσμο με την συμπαράταξη εθνικιστών και τρομοκρατικών ομάδων, όπως συμβαίνει όλα αυτά τα τελευταία χρόνια. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Τούρκου Υπουργού Άμυνας περί πρόσκλησης σε συνομιλίες, διατυπωμένες με τρόπο πολύ περίεργο και διφορούμενο, δεν κατορθώνουν να καλύψουν το βαθύτατο πολιτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Τουρκία.

Όσα χρόνια παρακολουθώ τις εξελίξεις στη γειτονική χώρα, μάλλον για πρώτη φορά διαπιστώνω να εγκωμιάζεται μόνο ένα όπλο, το ναυτικό, με απόλυτη απαξίωση του στρατού και της αεροπορίας. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Τουρκία προβληματίζει τους πάντες, επειδή περιπλέκει την καθημερινότητα των τούρκων, αλλά και τη διεθνή σταθερότητα.

«Άλλο σεισμοί και άλλο οι κινήσεις σε δεσμευμένες περιοχές» αποτελούν πολιτική δήλωση απελπισίας. Ακρότατη τοποθέτηση ενός ηγέτη που ματαίως προσπαθεί να πείσει το λαό του να τον εμπιστευθεί. Δεν διανοείται να αξιοποιήσει την ανθρώπινη, ιδιαίτερης πολιτικής αξίας, χειρονομία του Έλληνα Πρωθυπουργού για να επανέλθει η συζήτηση στο τραπέζι της διπλωματίας, χωρίς απειλές και ακρότητες. Η πολιτική διαίσθηση του τούρκου ηγέτη τον ειδοποιεί ότι αυτή τη φορά χάνει τον πολιτικό «μπούσουλα», αλλά απεχθάνεται κινήσεις που θα τον ταυτίσουν με τον Τζέμ και το Κεμαλικό κατεστημένο. Η πολιτική περιδίνηση μάλλον δημιουργεί «βέρτιγκο» στον κυβερνήτη, που στην κρίση αντί να αναδεικνύεται απογυμνώνεται από αξίες και προτερήματα του παρελθόντος. Η επιλογή της Τουρκίας προς ένα Ισλαμικό κράτος μπορεί να μην αποτελούσε πρόβλημα, αν η διαδικασία αφορούσε τον τουρκικό λαό και δεν οδηγούσε τον ισλαμικό κόσμο σε ακραίες καταστάσεις. Πιστεύει ο κύριος Ερντογάν ότι μουσουλμάνοι που κατοικούν, εργάζονται, μορφώνονται και ευημερούν σε ολόκληρο τον κόσμο ταυτίζονται με τη τρομοκρατία των λίγων; Εκτιμούμε ότι το Ισλάμ διδάσκει και ακολουθεί, όπως κάθε θρησκεία, κυρίως οι Αβραμικές, την ανάταση προς τον δημιουργό, Θεό, Αλλάχ, Κομφούκιο ή Βούδα. Οι επιλογές των ανθρώπων δεν είναι πάντοτε θεόπεμπτες ούτε θεάρεστες. Επιβάλλεται να γίνει κατανοητή η αυθαιρεσία, που επιθυμούν να εισάγουν κάθε μορφής και είδους εκμεταλλευτές  της θρησκείας για να εξυπηρετηθούν προσωπικές επιθυμίες προβληματικής, επί το πλείστον, κοινωνικής και εκπαιδευτικής αγωγής .

Κάθε ηγέτης, ακόμη και τύπου κυρίου Ερντογάν, πέρα από το πολιτικό του χάρισμα και την εκλογική προτίμηση του λαού του οφείλει να διαθέτει τα προσόντα που επιτρέπουν να αξιολογεί και να καταδικάζει αμέσως εγκλήματα που διαπράττονται σε βάρος πολιτών, αθώων παιδιών, γυναικών και ανδρών που μοχθούν καθημερινά να εξασφαλίσουν τις οικογένειές τους και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη των κρατών τους.

Όταν ο ηγέτης εγκαταλείπει τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά για να υπηρετήσει μόνο το «παιδικό όραμα του Αυτοκράτορα ή του Σουλτάνου» γίνεται επικίνδυνος για το λαό, τη χώρα του, αλλά και για κάθε γείτονά του Μουσουλμάνο, Εβραίο και Χριστιανό.

Ο χώρος της τρομοκρατικής επίθεσης, Graben, Stephansdom, Schweden Platz, Fleischmarkt, αντικρίζει την έδρα του ΟΗΕ, τη σύναξη των λαών της οικουμένης, στην απέναντι όχθη του καναλιού. Οι κάτοικοι της Βιέννης, χριστιανοί, εβραίοι, μουσουλμάνοι δεν καταλαβαίνουν γιατί σήμερα ο κόσμος γονατισμένος μπροστά στους τάφους των θυμάτων της τρομοκρατίας δεν απαιτεί τουλάχιστον σεβασμό και ταπεινότητα από κάθε ηγέτη που αποδεχόμαστε ως συνομιλητή μας.

Οι κοινές αξίες του παγκόσμιου πολιτισμού οικοδομήθηκαν μέσα στους αιώνες και δεν μπορεί να τεμαχίζονται κατά τη βούληση κάθε σφετεριστή της εμπιστοσύνης των λαών.