Ζήτηµα χρόνου

Είναι ζήτηµα χρόνου µια συνολική συµφωνία κυρίων ανάµεσα στην Αγκυρα από τη µια µεριά και τη Μόσχα από την άλλη για τη µεθόδευση της υπαγωγής της Βορειοανατολικής Συρίας υπό τον έλεγχο του καθεστώτος Ασαντ µετά την αποχώρηση των αµερικανικών δυνάµεων.

Η άλλη επιλογή που προωθούν οι ΗΠΑ, η εκκαθάριση των θυλάκων των τζιχαντιστών του Ισλαµικού Κράτους από τις τουρκικές δυνάµεις, είναι υψηλού κινδύνου καθώς η Αγκυρα θα πρέπει να εισέλθει σε µεγάλο βάθος στο συριακό έδαφος, να έλθει δηλαδή σε σύγκρουση ταυτόχρονα µε τη Μόσχα, τη ∆αµασκό και την Τεχεράνη, αλλά και µε τους Κούρδους αντάρτες.

Εξυπακούεται ότι η Αγκυρα µπορεί να διαπραγµατευθεί κυρίως µε το Κρεµλίνο εγγυήσεις ότι οι δυνάµεις του Ασαντ θα ελέγχουν τη µεθόριο Τουρκίας - Συρίας, σε µια επιστροφή στο status quo που ίσχυε πριν από την έναρξη του πολέµου το 2011.

Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι αν ο Ερντογάν θέλει το κουρδικό κίνηµα στη Συρία να είναι υπό έλεγχο, τότε πρέπει να εγκαταλείψει το νεοοθωµανικό όραµα της ηγεµονίας στο σουνιτικό Ισλάµ στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Το ερώτηµα που τίθεται είναι πώς θα αντιδράσει η Ουάσιγκτον στην περίπτωση που η Αγκυρα βρει έναν ρεαλιστικό συµβιβασµό µε τη Μόσχα, την Τεχεράνη και τη ∆αµασκό, και δεν αναλάβει τον ρόλο υπεργολάβου στην εκκαθάριση των τζιχαντιστών που προσέφερε τηλεφωνικά ο Τραµπ στον Ερντογάν στις 14/12.

Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές ότι η ώρα της αλήθειας, η ώρα των ξεκάθαρων επιλογών µε κόστος πλησιάζει µε τον Ερντογάν που δεν µπορεί να παρατείνει επ’ αόριστον τις διαβουλεύσεις κορυφής ταυτόχρονα µε τη Μόσχα και µε την Ουάσιγκτον.

Στην παραπάνω διπλωµατική ρευστότητα θα πρέπει να προστεθεί και η αβεβαιότητα ως προς το χρονοδιάγραµµα και τη µεθόδευση -κυρίως την τύχη των βαρέων όπλων τα οποία έδωσε η Ουάσιγκτον στους Κούρδους- της αµερικανικής αποχώρησης από τη Βορειοανατολική Συρία, µε όλα τα ενδεχόµενα να παραµένουν ανοιχτά