Καριέρες πάνω σε εθνικές καταστροφές

Ηθεληµένα ή αθέλητα, οι δηλώσεις του αντιπροέδρου των ΑΝΕΛ, Παναγιώτη Σγουρίδη, ήρθαν στην ουσία τους να αποτυπώσουν µια πικρή αλήθεια, την οποία καλό είναι να θυµόµαστε και να ανακαλούµε, ειδικά σε περιόδους κρίσεων. ∆ιότι είναι αλήθεια ότι οι εθνικές δοκιµασίες µπορούν, παρά το όποιο εθνικό τους κόστος, να αξιοποιηθούν και για λόγους µικροπολιτικού οφέλους, σε βάρος προφανώς του γενικότερου υπερκοµµατικού εθνικού συµφέροντος. Υπάρχουν, άλλωστε, ουκ ολίγοι πολιτικοί ανά την υφήλιο που έχουν κάνει καριέρα πάνω σε εθνικές καταστροφές.

Ενα θερµό επεισόδιο µε την Τουρκία θα µπορούσε όντως να καθυστερήσει την έλευση της Συµφωνίας των Πρεσπών στο ελληνικό Κοινοβούλιο προς επικύρωση. Υπό αυτήν την έννοια και µόνο, ένα θερµό επεισόδιο µε την Τουρκία θα µπορούσε να εξυπηρετήσει και το µικροκοµµατικό συµφέρον παρατάξεων που δεν επιθυµούν να έρθει η Συµφωνία των Πρεσπών προς ψήφιση στην ελληνική Βουλή.

Ηχεί χοντροκοµµένο ως λογική και όντως είναι. Την ίδια ώρα, ωστόσο, αποτυπώνει και µια λογική αλληλουχία. Εάν θέλει µάλιστα κανείς να καταδυθεί βαθύτερα µέσα σε σενάρια συνωµοσιολογίας, θα µπορούσε ακόµη και να υποστηρίξει ότι υπάρχουν σήµερα υπουργοί που θα ρίσκαραν ένα θερµό επεισόδιο µε την Τουρκία παίζοντας µε τη φωτιά… επί παραδείγµατι εµπρηστικών δηλώσεων.

Πρόκειται άλλωστε για µια στρατηγική την οποία ο πρόεδρος Ερντογάν έχει υιοθετήσει κατά κόρον στη γείτονα Τουρκία τα τελευταία χρόνια, δίνοντας το «παράδειγµα». Ενα «παράδειγµα» όµως επικίνδυνο για όλους τους λόγους του κόσµου. Εκτός και αν υπάρχει κανείς που να θεωρεί θεµιτή την υπερίσχυση στενών κοµµατικών συµφερόντων έναντι ευρύτερων υπερκοµµατικών καλών.

Κάποια πράγµατα, βέβαια, δεν πρόκειται να δηλωθούν ποτέ ανοιχτά, χωρίς όµως αυτό να σηµαίνει ότι δεν ισχύουν. Ο κ. Καµµένος επανέφερε την Παρασκευή στην τάξη τον κ. Σγουρίδη, αποκαθιστώντας το πολιτικά ορθό όσων θα έπρεπε να λέγονται και όντως να εννοούνται µε µια φαινοµενικώς ψύχραιµη ανάρτηση-ανακοίνωση, της οποίας όµως είχαν προηγηθεί ουκ ολίγες «πολεµικές» υπουργικές µεγαλοστοµίες. Σύγχυση, καχυποψία και (αυτο) απαξίωση της πολιτικής: όσα παραµένουν µέσα σε ένα περιβάλλον στο οποίο συχνά άλλα λέγονται και άλλα εννοούνται… µε το κόστος όµως να είναι σε κάθε περίπτωση εθνικό.