Μαραντόνα: Ενας ποδοσφαιρικός θρύλος, ένας αντιφατικός κοινωνικός και πολιτικός ακτιβιστής

Ένας από τους μεγαλύτερους παίχτες του ποδοσφαίρου, ίσως ο κορυφαίος, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, 60 ετών, πέθανε την Τετάρτη από καρδιακή ανακοπή. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα γεννήθηκε στο Λανούς της Αργεντινής, αλλά μεγάλωσε σε μια από τις παραγκουπόλεις του Μπουένος Άιρες. Καθολικός στο θρήσκευμα, παρά τις αναστολές, ποτέ δεν σταμάτησε να πιστεύει στον θεό.

«Ο θεός με κάνει να παίζω καλά. Γι’ αυτό πάντα κάνω το σημάδι του σταυρού, όταν περπατάω στο γήπεδο. Νοιώθω ότι θα τον προδώσω αν δεν το έκανα» έλεγε. Η στάση του απέναντι στο Βατικανό και τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’ το 2005 από συνέντευξη στην εφημερίδα «The Independent»: «Έχω πάει στο Βατικανό και έχω δει τις χρυσές οροφές και μετά ακούω τον Πάπα να λέει ότι η εκκλησία ανησυχεί για τα φτωχά παιδιά. Λοιπόν, πουλήστε τα ταβάνια φίλε». Αργότερα όταν ο Αργεντίνος Πάπας Φραγκίσκο, εξελέγη στην Αγία Έδρα, «ανέκτησε την πίστη του στην εκκλησία» λέγοντας ότι ο Αργεντίνος Πάπας τον «βοήθησε να ανακαλύψει ξανά την πίστη του».

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα ήταν πάντοτε ένας παθιασμένος Αργεντίνος Εθνικιστής. Κάποτε είπε ότι «αν κάποια μέρα οι ένοπλες δυνάμεις μας πρέπει να υπερασπιστούν τη χώρα, θα υπάρχει πρώτα ο στρατιώτης Μαραντόνα, γιατί πρώτα απ’ όλα είμαι Αργεντινός». Όταν η Αργεντινή νίκησε την Αγγλία στο Παγκόσμιο Κύπελο, ο Μαραντόνα θυμήθηκε την Βρετανική εισβολή στα νησιά Φόκλαντς, λέγοντας «Ήταν σαν να νικήσαμε μια χώρα… αν και είχαμε πει πριν τον αγώνα ότι το ποδόσφαιρο δεν έχει καμία σχέση με τον πόλεμο των Μαλδίβων , ξέραμε ότι είχαν σκοτώσει πολλά Αργεντινά παιδιά εκεί, τα σκότωναν σαν μικρά πουλιά».

Ο Μαραντόνα μπήκε επαγγελματικά στο ποδόσφαιρο την χρονιά που το στρατιωτικό πραξικόπημα ανέβασε την χούντα στην εξουσία.  Ήταν φυσικό για την χούντα  να  «αγκαλιάσει» το παιδί θαύμα, και ο μικρός Ντιέγκο να φωτογραφηθεί αγκαλιά με το στρατηγό Γκαλτιλέρι.  Σχολιάζοντας εκείνες τις ημέρες ο Μαραντόνα είπε ότι τότε «δεν είχε χρόνο για την πολιτική»

Περονιστής, εγγεγραμμένο μέλος του Περονικού κόμματος αργότερα φλέρταρε με την πολιτική.  Μπορεί το ποδοσφαιρικό του ξεκίνημα να έγινε την εποχή της Αργεντινής χούντας, και να «αγκαλιάστηκε» με τους στρατηγούς, αλλά όταν ο μικρός Μαραντόνα μεγάλωσε άρχισε να ταξιδεύει αριστερά στον πολιτικό προορισμό του. Το υποσιτισμένο παιδί από τη φτωχή παραγκούπολη ήταν όπως περιγράφει ο μεγάλος Ουρουγουανός συγγραφέας, Eduardo Galeano, όταν έμαθε για τον θάνατο του Ντιέγκο «η φωνή που έδωσε παγκόσμια απήχηση σε δυσάρεστες ερωτήσεις στην εξουσία».

Ο Μαραντόνα πιστός οπαδός του Φιντέλ Κάστρο, έφυγε από τη ζωή την ίδια μέρα με τον Φιντέλ Κάστρο, στις 26 του Νοέμβρη. Λατινοαμερικάνος Σοσιαλιστής δήλωνε για τον πρόεδρο της Κούβας: ‘’Ό,τι κάνει ο Φιντέλ, για μένα είναι το καλύτερο’’. Θεωρούσε τον Κάστρο ως «δεύτερο πατέρα».  Η Ντίλμα Ρούσεφ, πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας αποτείοντας φόρο τιμής στο Μαραντόνα, είπε μεταξύ άλλων ότι ο Ντιέγκο «αξίζει να θαυμάζεται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των λαών της Λατινικής Αμερικής και Καραϊβικής, για την κυριαρχία, τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη ».

Ο επίσης πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Λούις Ινάσιο Λούλα Ντοσίλβα θρηνώντας το θάνατο του Μαραντόνα, δήλωσε «η αφοσίωση του στην κυριαρχία της Λατινικής Αμερικής ήταν αξιέπαινη. Σπάνια έχω δει έναν παίχτη ποδοσφαίρου να σταματά να παίζει, και να μην σταματά. Ο Μαραντόνα συνέχισε να παίζει με τις πολιτικές του απόψεις και τις επικρίσεις του. Συνέχισε να παίζει για τους φτωχούς σε όλο τον κόσμο». Την ΦΙΦΑ την αποκαλούσε Μαφία σε αντίθεση με τους άλλους δύο μεγάλους του ποδόσφαιρο, τον Πελέ και τον Ζίκο, που ποτέ δεν αμφισβήτησαν το πολιτικό ή το ποδοσφαιρικό κατεστημένο.

Ο Μαραντόνα έγινε ο εκφραστής των δικαιωμάτων των παιχτών, ενάντια στα μεγάλα κέρδη των ποδοσφαιρικών συλλόγων, υπέρ της ευημερίας των πολιτών και ενάντια όπως έλεγε ο ίδιος «στα κέρδη των εταιρειών». Η κοινωνική δικαιοσύνη ήταν σταθερά στην καθημερινή του ατζέντα. Στην Λατινική Αμερική, όπου η ιστορία είναι βαμμένη με αίμα, το ποδόσφαιρο είναι η ελπίδα για αυτούς που γεννήθηκαν στη φτώχια. Ένα εισιτήριο για ένα καλύτερο αύριο.

Παγκοσμίως οι φίλοι του ποδοσφαίρου θα θυμούνται τον Ντιέγκο Μαραντόνα ως έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές. Στην Λατινική Αμερική ο Μαραντόνα εκτός από «θεός» του ποδοσφαίρου, ήταν ο ακτιβιστής που αγωνίστηκε για την δημοκρατία.