Κορονοϊός: «Πάρε το μηδέν!»

Πολλές φορές κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού, αναλογίζομαι πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε στο 2020!

Η τεχνολογία μας επιτρέπει να συνεχίσουμε σε ικανοποιητικό βαθμό την εργασία μας. ‘Έχουμε επικοινωνία με συγγενείς και φίλους όπου κι αν βρίσκονται. Εφοδιαζόμαστε τα προς το ζην ανελλιπώς και άνευ ιδιαίτερου μόχθου, ενώ σημαντικός αριθμός συμπολιτών μας αποζημιώνονται από το κράτος για όσο διάστημα δεν δύνανται να εργασθούν.

Σκεφτόμουν, πως πρέπει να ήταν η καθημερινότητα τις περιόδους των πανδημιών του παρελθόντος.

Ξεκινώντας από τον 14ου αιώνα και τη βουβωνική πανώλη που αφάνισε περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού της γηραιάς ηπείρου. Οι πρόγονοί μας, πιθανότατα θα είχαν αντικρύσει τον φρικτό θάνατο κατάματα, θα ήταν κυριολεκτικά απελπισμένοι, μη μπορώντας να εξηγήσουν τι συμβαίνει αλλά και πως να το αντιμετωπίσουν. Θα επικρατούσε η απόλυτη εξαθλίωση, χωρίς την παραμικρή ελπίδα σωτηρίας. Η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού θα προσευχόταν σε φανταστικούς θεούς για την υποχώρηση της πανδημίας. Θάνατος, εξαθλίωση, πείνα, κακουχίες.

Πιο κοντά στην εποχή μας, η πανδημία της ισπανικής γρίπης του 1918-20, που στοίχισε τη ζωή 50 εκατομμυρίων Ευρωπαίων. Προφανώς, η επιστήμη είχε εξελιχθεί σημαντικά, ξεπερνώντας τις κάθε λογής δεισιδαιμονίες. Οι θεσμοί ήταν ισχυροί και η κοινωνική αλληλεγγύη δεδομένη. Παρόλα αυτά, η εργασία, η περίθαλψη, η επικοινωνία δεν αγγίζαν τα αντίστοιχα επίπεδα του παρόντος. Ίσως μόνο οι –ελάχιστοι- κάτοχοι τηλεφωνικής γραμμής μπορούσαν να διατηρήσουν επικοινωνίας με τον έξω κόσμο.

Σήμερα λοιπόν, παραπονιόμαστε ότι μας εξαντλεί η παρατεταμένη προσκόλληση σε οθόνες για εκπαιδευτικούς, επαγγελματικούς και κοινωνικούς σκοπούς.

Μας κουράζει η τιτάνια προσπάθεια που απαιτείται για τον συγχρονισμό, τον προγραμματισμό και την υλοποίηση επαγγελματικών θεμάτων.

Μας εκνευρίζει η αναμονή μέχρι να συνδεθούν όλοι στην πλατφόρμα που έχει επιλεγεί για τις συσκέψεις, μας θλίβει η αναμενόμενη δυσλειτουργία, λόγω υπερφόρτωσης των δικτύων ή λανθασμένου χειρισμού από τους αμύητους στην τεχνολογία.

Προ δεκαετιών τουλάχιστον, όταν η μοναδική επικοινωνία με τον έξω κόσμο ήταν μέσω τηλεφώνου, ξέραμε όλοι πως να αντιμετωπίζουμε αντίστοιχες καταστάσεις: ”Πάρε το μηδέν!’’