Εκλεκτικός ο ανασχηματισμός που αποφάσισε ο Μητσοτάκης

Κατ’ αρχάς ο ανασχηματισμός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί δομικός ή ριζικός. Είναι ένας μίνι ανασχηματισμός. Αφορά ουσιαστικά δύο υπουργεία και με τις απαραίτητες συμπληρώσεις τέσσερα. Δείχνει μία στροφή της προτίμησης του πρωθυπουργού σε στελέχη της κοινοβουλευτικής ομάδας. Δέκα βουλευτές έγιναν υπουργοί. 

Είναι σαφές ότι ο κορμός της κυβέρνησης έμεινε ο ίδιος. Ισως οι δημοσκοπήσεις οδήγησαν τον πρωθυπουργό να κρατήσει το ίδιο σχήμα. Μπορεί να σκέφτηκε, αφού οι πολίτες δίνουν καλή βαθμολογία στους υπουργούς, γιατί να τους αλλάξω... Είναι μία λογική σκέψη. Κανένας δεν είναι στο μυαλό του πρωθυπουργού και των στενών του συνεργατών. Είναι οι μόνοι που ξέρουν τις βαθύτερες σκέψεις που εξηγούν αυτές τις αλλαγές…

Η μόνη αλλαγή που μπορεί να εξηγηθεί με απλά λόγια είναι η αποπομπή Βρούτση από το υπουργείο Εργασίας. Υπήρχαν συγκεκριμένα παράπονα των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας, για τις συντάξεις που ήταν να βγαίνουν σε μία μέρα και δεν βγαίνουν ούτε σε ένα χρόνο, για τις καθυστερήσεις που υπάρχουν γενικώς σε όλα τα προγράμματα του υπουργείου. Παρότι ο Βρούτσης είναι ένας άνθρωπος που ξέρει τα θέματα αυτού του χώρου, αφού είχε διατελέσει και πάλι υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Η μετάθεση εκεί του Κωστή Χατζηδάκη, ηγετικού στελέχους της Νέας Δημοκρατίας, εκ των αντιπροέδρων της, σημαίνει «πήγαινε εκεί και κάνε γρήγορα τη δουλειά» γιατί είναι πολιτική πρώτης γραμμής για τα εκατομμύρια συνταξιούχων, εύκολα εξηγήσιμη και παρουσιάσιμη στον πολύ κόσμο, μια πολιτική που κερδίζει ή χάνει εκλογές…

Ερώτημα είναι η αποπομπή του Τάκη Θεοδωρικάκου από την ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών. Συνεργαζόμενος με τη Νέα Δημοκρατία, δεν έχει εκλογική βάση, έρχεται από την Αριστερά, ήταν ο συνεργάτης του Μητσοτάκη, αυτός που τον πίστεψε και τον βοήθησε να κερδίσει τη «μάχη των τεσσάρων» και να ηγηθεί της Νέας Δημοκρατίας. Η αποπομπή του, λοιπόν, προκαλεί κατάπληξη και επιπλέον για το λόγο ότι το νομοσχέδιο που περιμένει να μπει για συζήτηση στη Βουλή είναι ένα νομοσχέδιο που έφτιαξε ο κ. Θεοδωρικάκος και μάλιστα με ευρείες συγκλίσεις.

Οι αλλαγές στα δύο υπουργεία έφεραν τις αναγκαίες συμπληρώσεις προς τα υπουργεία από τα οποία προήλθαν οι δύο νέοι υπουργοί. Έτσι, λοιπόν, το υπουργείο Ενέργειας έχει έναν άνθρωπο που ξέρει τα ενεργειακά θέματα, τον κ. Σκρέκα, έχει ασχοληθεί ξανά με αυτά τα θέματα και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει νέο επικεφαλής τον κ. Λιβανό που έχει σχέση με αυτό που λέμε νέα Γεωργία, ποιοτικά προϊόντα. Και προφανώς υπάρχει σκέψη το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να μην είναι πλέον μόνον αυτό που μοιράζει τις επιδοτήσεις, αλλά με αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων να προσπαθήσει να δημιουργήσει τα επόμενα χρόνια μία ανταγωνιστική διεθνώς αγροτική παραγωγή.

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η διατήρηση της κυρίας Κεραμέως στο υπουργείο Παιδείας, παρά τις αλλαγές των συνεργατών της. Και η χρησιμοποίηση του κ. Στύλιου στο Ψηφιακής Διακυβέρνησης, ο οποίος κάποτε είχε εκφραστεί όχι απορριπτικά για τη Χρυσή Αυγή... Προφανώς ο κ. Μητσοτάκης αντιλαμβάνεται ότι ο Βελόπουλος έχει πάρει τον κόσμο της Χρυσής Αυγής και προσπαθεί με κάποιον τρόπο να ανοίξει μια πόρτα υποδοχής των ακραίων δεξιών σε ένα κεντροδεξιό κατά βάση σχήμα.

Η υφυπουργοποίηση του κ. Κατσαφάδου, βουλευτή της Α' Πειραιά στο υπουργείο Ναυτιλίας, η παραμονή του κ. Αυγενάκη στο υφυπουργείο Αθλητισμού παρά τα όσα «του έχουν σύρει» κατά καιρούς ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός, συνιστούν μία ενδυνάμωση της επιρροής του κ. Μαρινάκη. Αλλά αυτά βέβαια μένει να αποδειχθούν…

Η κυβέρνηση έχει πολύ δρόμο μπροστά της, έχει πάνω από τη μισή κυβερνητική θητεία. Το στοίχημά της είναι να επαναφέρει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, αφού λύσει επιτυχώς τον γόρδιο δεσμό των εμβολίων και του κορονοϊού. Οι πολίτες δίνουν περιθώρια, αλλά πια τους έχουν τελειώσει οι αντοχές και γι' αυτό εύκολα μπορεί να βρεθεί από το ζενίθ στο ναδίρ με συνοπτικές διαδικασίες… Στο χέρι της είναι.