Πάµπερς υπό προστασία

Τι μας έχει διδάξει η ζωή; Πολλά και διάφορα – ένα από αυτά είναι ότι ένας πρώην πρωθυπουργός δεν µπορεί να καταδικαστεί επειδή κάποιος καταθέτει ότι τον δωροδόκησε, άνευ λοιπών στοιχείων.

Το ζήσαµε το ’91-’92, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου δικαζόταν για το σκάνδαλο Κοσκωτά: έναςδύο «µάρτυρες» κατέθεσαν ότι του πήγαιναν χρήµατα σε κουτιά πάµπερς, αλλά ακόµα και το δικαστήριο του κ. Βασίλη Κόκκινου δεν πείσθηκε.

Αντίθετα, όταν το χρήµα έκανε την εµφάνισή του, ακολουθούσαν βαριές καταδίκες – τα ονόµατα είναι γνωστά. Ε, τα ίδια ισχύουν και για το περιβόητο σκάνδαλο Novartis: να ’χαµε να λέγαµε, εφόσον δεν φανεί το χρώµα του χρήµατος. Κάτι καταθέσεις του τύπου «εκτιµώ ότι ο τάδε πήρε τόσα» ή «ο δείνα δεν νοµίζω ότι πήρε λιγότερα από τόσα» θα παίξουν στο δικαστήριο τον ίδιο ρόλο µε τα πάµπερς του Μαµανέα.

Εν ολίγοις, αυτό που διερευνά τώρα η ∆ικαιοσύνη -αφού η δικογραφία έκανε µια βόλτα από τη Βουλή- είναι αν υπάρχει µαύρο χρήµα που να αφορά πολιτικούς και σχετίζεται µε τη Novartis. Ολα τα άλλα που συζητούνται στα κανάλια -ποιος έκανε υπερτιµολογήσεις, πού πουλούσε ακριβά, ποιος έκανε λάθος επιλογές στην πολιτική Υγείας- είναι ωραία θέµατα για να τα συζητούν στις επιτροπές της Βουλής και να νιώθουν όλοι δικαιωµένοι, αλλά όχι για τα δικαστήρια.

Αυτά µας έχει διδάξει η ζωή – αλλά, προφανώς, γηράσκουµε αεί διδασκόµενοι. Να, σε κάποιο διάστηµα -όχι και τόσο µεγάλο- η ζωή θα µας τα µάθει όλα για έναν νέο θεσµό: τους προστατευόµενους µάρτυρες. Εχουν ειπωθεί πολλά για το συγκεκριµένο θέµα -όπως είναι γνωστό, υπάρχουν ανάλογες περιπτώσεις ανά την υφήλιο- αλλά ακόµα δεν έχουµε συλλάβει την ελληνική διάσταση: ενώ σε ολόκληρο τον κόσµο οι άνθρωποι αυτοί είναι ανώνυµοι, στην Ελλάδα τους ξέρει ο καθένας και µε το ονοµατεπώνυµό τους. Μάλιστα, στη δίκη της Χρυσής Αυγής οι δικαστές -από λάθος- εκφώνησαν από την έδρα το όνοµα ενός προστατευόµενου µάρτυρα, προς δόξαν του νέου θεσµού.

Στη Novartis, ο θεσµός µπήκε σε νέες περιπέτειες, µιας και έχουµε άλλο φαινόµενο: το πρωί µάρτυρας, το βράδυ δωροδοκηµένος. Και µάλιστα, µε µοναδικό στοιχείο την κατάθεση ενός άλλου προστατευόµενου µάρτυρα… Ο καθένας µπορεί να καταλάβει ότι δεν είµαστε για τέτοια: καλοί οι whistle blowers του εξωτερικού, αλλά εδώ είναι Βαλκάνια. Ολη η Ελλάδα ξέρει την κυρία Καλέτση, όπως ήξερε και τον κ. Παπαναστασίου – όπως και τις γενικότητες που καταθέτουν. Είµαστε όπως το ανέκδοτο για τον υπαρκτό σοσιαλισµό: αυτοί υποκρίνονται ότι αποκαλύπτουν και η ∆ικαιοσύνη υποκρίνεται ότι τους προστατεύει. Και όποιος αντέξει…