Κύπρος: Εμβολιασμοί και προβλήματα στα Κατεχόμενα

Μπορεί μία πανδημική πρόκληση να αφορά στη θεσμική λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η ιστορία στην εξέλιξή της θέτει την ΕΕ, αλλά και τη διεθνή κοινότητα μπροστά σε σοβαρά προβλήματα; Ο εμβολιασμός του Κυπριακού λαού, σε όλη την επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτελεί ευθύνη της Κυβέρνησης, που αναγνωρίζεται ως μοναδική εκπρόσωπος του λαού της στον ΟΗΕ, σε άλλους διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς και την ΕΕ.

Σε συντονισμό με την ΕΕ η Λευκωσία προγραμματίζει την προμήθεια εμβολίων και την εμβολιαστική της πολιτική. Περιορισμοί εξαιτίας της κατοχής καθιστούν αδύνατη την διοργάνωση των εμβολιαστικών κέντρων στα κατεχόμενα, τον υπολογισμό των ποσοτήτων εμβολίων που θα χρησιμοποιηθούν καθώς και το εξειδικευμένο προσωπικό εμβολιασμού που απαιτείται να εγκατασταθεί σε κέντρα εμβολισμού ευρωπαϊκών προδιαγραφών, απαραίτητα ώστε ο κυπριακός λαός, χωρίς κατοχικούς αποκλεισμούς, να είναι εξασφαλισμένος από την εξάπλωση μίας απειλητικής νόσου. Η Τουρκία δεν μπορεί ως παράνομη δύναμη κατοχής να αποφασίζει για τον εμβολισμό πληθυσμού χώρας μέλους της ΕΕ και να επιβάλει δια κατοχικής βίας εμβολιασμό μέρους του κυπριακού πληθυσμό στα κατεχόμενα με τα κινέζικα εμβόλια, που επέλεξε ο κ. Ερντογάν για τον τουρκικό λαό.

Με επικείμενη τη συζήτηση του Μαρτίου που αναφέρεται στη σχέση ΕΕ-Τουρκίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν μπορεί να επιτρέψει στην κατοχική δύναμη να ασκήσει εξουσία στην επικράτεια της, στην κατεχόμενη Κύπρο, και εκ των πραγμάτων είναι υποχρεωμένη, όπως ορίζεται από τις συνθήκες, να αναδείξει προς την Τουρκία το πλαίσιο, πολιτικό και θεσμικό, των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει έναντι της ΕΕ και κάθε κράτους μέλους ξεχωριστά. Η ιστορία με τον τρόπο της προκαλεί την ΕΕ, που δεν φρόντισε τόσα χρόνια να διευκρινίσει στην Τουρκία ότι αποτελεί θεμελιώδη και μοναδική προϋπόθεση οποιασδήποτε επικοινωνίας η άμεση και άνευ όρων προσαρμογή της στο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο και κυρίως η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επίσης από την πλευρά της η ΕΕ υποχρεώνεται, προσαρμοσμένη στις αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής (11-12 Δεκεμβρίου), να επισημάνει στην Τουρκία το σύνολο των παρανομιών που βαρύνουν την μεταξύ μας σχέση.

Η ευθύνη της Λευκωσίας έναντι όλου του κυπριακού λαού, όσον αφορά τον εμβολιασμό, φέρνει σε πρώτο επίπεδο Ευρωπαϊκής υποχρέωσης την ανάδειξη αρμοδιότητας της Κυπριακής Κυβέρνησης στο σύνολο της επικράτειας. Έφτασε η στιγμή να δείξει ο Πρόεδρος Ερντογάν ότι μακριά από πιέσεις αναπροσαρμόζει την συμπεριφορά της χώρας του στις ελεύθερες τουρκικές επιλογές, όπως η ένταξη στην ΕΕ. Η Τουρκία αποδέχθηκε και επισφράγισε αμετάκλητα την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας όταν επέτυχε την έναρξη της ενταξιακής πορείας. Αρκεί να γίνει σεβαστή αυτή τη συμφωνία και θα ακολουθήσει ταχύτατη εκτόνωση εντάσεων και λύση σε χρονίζοντα προβλήματα.

Διπλωματικά δείγματα συγκρατημένης αισιοδοξίας προκύπτουν από τις επιλογές των τελευταίων ημερών, όπως διατυπώνονται από τον κ. Ερντογάν, παρά τη διατήρηση επιθετικού λεκτικού. Υποφώσκουν ενδείξεις πολιτικής προς την κατεύθυνση επαναπροσδιορισμού των σχέσεων με τα κράτη μέλη, αλλά και την ΕΕ στο σύνολό της. Πολλοί παράγοντες συνεργούν προς την εξέλιξη δημιουργικής πολιτικής. Μένει στην Τουρκία να επιλέξει τον προσφορότερο, κατά την εκτίμησή της τρόπο, που θα της επιτρέψει να συμμετάσχει στη διαδικασία άμβλυνσης των εντάσεων, όπως προδιαγράφονται από τις επιλογές της διεθνούς κοινότητας.

Η Συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ των χωρών του Κόλπου, οι προσπάθειες του Κατάρ να διαμεσολαβήσει για αποκατάσταση των σχέσεων Τουρκίας, Σαουδικής Αραβίας και στη συνέχεια με άλλες πιο δύσκολες χώρες του Κόλπου καθώς επίσης και οι διαμορφούμενες σχέσεις του Ισραήλ με τους Άραβες, αλλά και η έντονη διπλωματική αναζήτηση για το μέλλον των συνολικών διεθνών σχέσεων με το Ιράν σηματοδοτούν τις επιλογές της διεθνούς κοινότητας και τις προσδοκίες για αναπτυξιακές και πολιτικές αναζητήσεις στον 21ο αιώνα. Όποιος αντιληφθεί και συμμερίζεται τις διεθνείς ανησυχίες θα συμμετάσχει ισότιμα και θα συμβάλει στη συνολική παγκόσμια προσπάθεια, ενώ όλοι αυτοί που συνεχίζουν να συμπεριφέρονται με λογικές 19ου και 20ου αιώνα κυριολεκτικά θα συρθούν στην οικοδόμηση της επόμενης ημέρας, που πιεστικά επιβάλλει όχι μόνο η πανδημία και οι τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά και οι σύγχρονοι ανταγωνισμοί των κρατών.

Οπως διαπιστώνεται, τα κράτη μεγάλα ή μικρά, επιλέγουν με τη συμπεριφορά τους την πολιτική και πολιτιστική καταλαγή επειδή προτιμούν να αποδυναμώνουν όλες τις κρίσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν αναπότρεπτα σε ευρύτατες και πιθανώς παγκόσμιες ένοπλες συγκρούσεις.

Η πανδημία και ο προγραμματισμός του εμβολιασμού στα κράτη μέλη επιβάλλουν κυρίως στην ΕΕ να αναλογισθεί την ευθύνη απέναντι στους λαούς της και να επιλέξει τη συνεπή διαδρομή, που μεταξύ άλλων πολύ σημαντικών θεμάτων απαιτεί όχι μόνο τον άμεσο σεβασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου στο σύνολο της κυπριακής επικράτειας, διαδρομή που δικαιώνει το Ευρωπαϊκό όραμα.