Μάχες οπισθοφυλακών για τις Πρέσπες

Δεν ξέρω πού εδράζει την άποψή του ότι «τίποτε δεν έχει τελειώσει για τη Συµφωνία των Πρεσπών» ο Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας. Να δεχτούµε ότι ως Πρόεδρος όλων των Ελλήνων πρέπει να πει έναν λόγο παρηγορητικό και για εκείνους τους πολιτικούς, αναλυτές και δηµοσιογράφους οι οποίοι πήραν τοις µετρητοίς όσα οι ίδιοι έλεγαν µήνες τώρα, ελπίζοντας ότι κάποιος από µηχανής θεός θα εµφανιστεί τελευταία στιγµή και η Συµφωνία θα καταρρεύσει.

Αξίζει, λοιπόν, να παρακολουθήσουµε τη διαδροµή των χαµένων µαχών που έδωσαν εγκαταλείποντας µία µία τις γραµµές άµυνας. Ολα ξεκίνησαν όταν ο Ζάεφ άρχισε να ξηλώνει τα αγάλµατα του Μεγαλέξανδρου και µαζί τον εθνικιστικό µύθο του Γκρούεφσκι και την παραχάραξη της Ιστορίας. Τότε οι µετέπειτα «Μακεδονοµάχοι χωρίς αιτία» είπαν: «Αυτό δεν είναι τίποτε, πρέπει να αλλάξουν και το όνοµα». Οταν έγινε σαφές από τους δύο ΥΠΕΞ ότι θα προχωρήσουν ακριβώς προς αυτήν την κατεύθυνση, είπαν: «Σιγά µην ενδιαφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ να λύσει το ζήτηµα. Πώς θα το κάνει µε τον Καµµένο; Το µόνο που τον απασχολεί είναι να διασπάσει τη Ν∆». 

Οταν ξεκίνησαν οι διαπραγµατεύσεις επί της ουσίας, έπεσε ταραχή µεγάλη. Σε µια µέρα τα κόµµατα της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς, Ν∆ και ΚΙΝΑΛ, πέρασαν στην απόλυτη άρνηση. Το θέµα της ονοµασίας, που ήταν ο πυρήνας της διαφοράς και επιλύθηκε µε τρόπο παραπάνω από ικανοποιητικό, θεωρήθηκε δευτερεύον και ανακαλύφθηκαν προβλήµατα γλώσσας και εθνότητας, τα οποία ουδέποτε µας είχαν απασχολήσει στο παρελθόν. Οταν υπογράφηκε η Συµφωνία των Πρεσπών, η αντιπολίτευση και τα φιλικά προς αυτήν ΜΜΕ εναπόθεσαν πλέον τις ελπίδες τους στην εθνικιστική αντιπολίτευση στη γείτονα.

Ο Ζάεφ όµως τους απογοήτευσε συγκεντρώνοντας τον απαιτούµενο αριθµό των 80 βουλευτών. Και προχώρησε ακόµα περισσότερο. Επειτα από πρόταση Αλβανών βουλευτών αποσυνδέθηκε ρητά η ιθαγένεια-υπηκοότητα από την εθνότητα, δίνοντας τη χαριστική βολή στο ούτως ή άλλως διάτρητο επιχείρηµα περί «παράδοσης της µακεδονικής εθνότητας». Ολο αυτό το διάστηµα κόµµατα ταυτισµένα είτε µε τον ατλαντισµό είτε µε την ΕΕ, σε µια κωµική αντιστροφή ρόλων, άρχισαν να κατηγορούν Ευρωπαίους και Αµερικανούς για την υποστήριξη που έδωσαν στη Συµφωνία. Μέχρι και η διάσωση των συντάξεων συνδέθηκε µε τις Πρέσπες από την αξιωµατική αντιπολίτευση.

Σε λίγες ηµέρες όλα αυτά θα αποτελούν παρελθόν. Θα µείνει όµως το αποτύπωµα µιας ανεύθυνης πολιτικής που στον βωµό µιας αµφίβολης εκλογικής ενίσχυσης προσπάθησε να δυναµιτίσει µια επωφελή για τα εθνικά συµφέροντα Συµφωνία. Υπάρχουν άνθρωποι που από το 1992 στηρίζουν µια πολιτική ειρήνης και συνεργασίας µε τη γείτονα και δεν άλλαξαν γνώµη επειδή την πολιτική αυτή την υλοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν και άλλοι που είτε πέρασαν στην άλλη όχθη είτε επίµονα και αδικαιολόγητα σιωπούν.