Όταν το Όριο γίνεται Περιορισμός - Παιδιά, την εποχή της καραντίνας

Χρόνια μελετών και κλινικών ερευνών έχουν επιβεβαιώσει την ασυνείδητη, εμπειρική γνώση των γονέων επικοινωνώντας την πλέον στο συνειδητό όλων των ανθρώπων που αποφασίζουν να προχωρήσουν στην δημιουργία οικογένειας.

Η πρωταρχική και βασική ανάγκη ενός παιδιού ανεξάρτητα από την ηλικία του, βρεφική, παιδική είτε εφηβική είναι η ασφάλεια. Η έκφραση της πραγματοποιείται με διάφορους τρόπους συναισθηματικά, συμπεριφορικά και φυσικά λεκτικά.

Αυτό όμως που ονομάζεται διαπαιδαγώγηση ξεκινά την ίδια περίοδο και κάνει την εμφάνιση της με το πρώτο όριο που θέτει ο γονιός. Μια οριοθέτηση που με τα χρόνια αποδείχτηκε πως είναι αναγκαία και για τον ίδιο. Όταν γίνεται την κατάλληλη στιγμή, με τον κατάλληλο τρόπο και για πολύ συγκεκριμένο λόγο η σπουδαιότητα της φαίνεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου. Η αυτάρκεια, ο αυτοέλεγχος, η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση είναι απαραίτητα συστατικά μιας δυνατής και δυναμικής προσωπικότητας που επιτυγχάνονται με τον συνδυασμό ασφάλειας, φροντίδας και ορίων. 

Η υπερβολή όμως, όπως και σε κάθε τι άλλο, έτσι και στην δημιουργία αλλά και στην εφαρμογή των ορίων και κανόνων πιθανόν να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες ακόμη και απρόβλεπτες συμπεριφορές. Ο μόνος ίσως τρόπος αντιμετώπισης είναι η εξισορρόπηση με την υπεύθυνη επικοινωνία του λόγου ύπαρξης της αλλά και την δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών διαβίωσης.

Η μεγάλη δυσκολία βρίσκεται στον μικρόκοσμο της οικογένειας. Οι γονείς ή φροντιστές όντας αποκλειστικά υπεύθυνοι για την πολύπλευρη ανάπτυξη και ποικιλόμορφη εξέλιξη των παιδιών τους οφείλουν να αιτιολογήσουν την παραμικρή παρέκκλιση από το σύνηθες πρόγραμμα.

Τις ημέρες που διανύουμε η οριοθέτηση έχει μετατραπεί σε περιορισμό, με αποτέλεσμα  παιδιά κι έφηβοι να έχουν έρθει αντιμέτωπα με μια συνθήκη που αντιτίθεται στις δικές τους προτεραιότητες και ανάγκες. Η διαπαιδαγώγηση λόγω της κατάστασης συμπυκνώνεται κι επιταχύνεται. Το αποτέλεσμα ενός περιορισμού είναι να μεγαλώνει φαινομενικά κι όχι μόνο τις διαστάσεις του υποκειμένου του. Τα συναισθήματα, οι σκέψεις και οι συμπεριφορές μπαίνουν στο μικροσκόπιο αποκτώντας άλλον όγκο. Οι γονείς επωμίζονται αυτήν την επιπλέον ευθύνη. Την ευθύνη να φυσιολογικοποιήσουν την υπερβολή. Να σμικρύνουν την μεγέθυνση.

Επιχειρηματολογία, επεξήγηση, διαχείριση, διευκόλυνση, κατανόηση, αναγνώριση, ειλικρίνεια, ευρηματικότητα, ηρεμία, σεβασμός, μερικά από τα στοιχεία που οφείλει κάθε γονιός να έχει στην φαρέτρα του, πολύ περισσότερο τις ημέρες της καραντίνας. Ακόμη λοιπόν κι αν….

«Μπορεί να ξεχάσουν τι τους είπες,  ποτέ δεν θα ξεχάσουν πως τα έκανες να αισθανθούν»/ Carl W. Buehner