Παρενόχληση, ριζωμένη νοοτροπία από το σπίτι

Πλένοντας τα πιάτα είχα μια σύντομη αλλά περιεκτική συζήτηση με τον 17χρονο γιο μου. Σε μια αποστροφή του λόγου του, κατέδειξε τέτοια αποστροφή για το γυναικείο φύλο, επηρεασμένος από τις συζητήσεις με τους ομόφυλους συνομηλίκους του, που ταράχτηκα...

Το δικό μου παιδί... Ο δικός μου γιός... Ένας ακόμη άντρας σε αυτή την κοινωνία με τις ίδιες φαλλοκρατικές ιδεοληψίες; Ε, όχι. Πέταξα τη σαπουνάδα από τα χέρια μου και του είπα: Να μάθεις να σέβεσαι τις γυναίκες. Αν τις σεβαστείς, θα σε σεβαστούν και αυτές. Γιατί γυναίκα είναι η μάνα σου. Γυναίκα είναι η γιαγιά σου. Γυναίκα θα είναι η σύζυγός σου και αν αποκτήσεις κόρη και το παιδί σου.

Όταν λοιπόν όλες εμείς, οι μανάδες, μάθουμε στα παιδιά μας, στους γιους και τις κόρες μας, το σεβασμό, ίσως η κοινωνία μας να αλλάξει. Διότι όλα αυτά που βλέπουν το φως της δημοσιότητας το τελευταίο διάστημα, δεν είναι τίποτε άλλο από τη σάπια και σαθρή -όπως αποδεικνύεται- πραγματικότητα που υποθάλπουν και κουκουλώνουν 10ετίες τώρα, τα ελληνικά σπίτια, οι οικογένειές μας.

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου -εμείς οι γυναίκες- τουλάχιστον όσες από εμάς, είπαμε κάποιες στιγμές «όχι ρε καραγκιόζη», να εξηγήσουμε στον υπόλοιπο κόσμο ότι κάποιες άλλες «κυρίες» δεν το έπραξαν. Και ενδεχομένως εκμεταλλεύτηκαν την «εύνοια» των τεράτων. Είναι και αυτό κοινό μυστικό. Και το ερώτημα έγκειται στο: Γιατί κάποιες «κυρίες» δεν είχαν πρόβλημα στον εργασιακό τους βίο συναναστρεφόμενες με εκείνους που πίεζαν, απειλούσαν και εξανάγκαζαν, εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη ακόμα και για επιβίωση; Μέσα σε ένα ευρέως διαδεδομένο εργασιακό μπούλινγκ και πρέσινγκ κάποιες είδαν ανθόσπαρτο το δρόμο προς την κορυφή... Τι τραγωδία για αυτές... Είναι από τις «κυρίες» που δε θα έδειχνα με σεβασμό στο γιο μου... αλλά αυτό δε χρειάζεται να του το πω...

Ίσως είναι μια ευκαιρία για όλους μας, άνδρες και γυναίκες, αυτός ο ασκός του Αιόλου που άνοιξε, κάτι να αλλάξει στην κοινωνία μας προς το καλύτερο. Να ενσωματώσει το σεβασμό και την αξιοπρέπεια στις σχέσεις μεταξύ μας. Κι αυτό ξεκινά από το πώς θα βλέπουν τα νέα παιδιά, το άλλο φύλο. Κι ο ρόλος των γονιών σ’ αυτό είναι αναντικατάστατος, απαραίτητος και με ιδιαίτερη βαρύτητα. Ιδιαίτερα της μάνας.