«Είδαν το φως το αληθινό...»

Επιχειρώντας να πιέσει το Ποτάµι, ο Αδωνις Γεωργιάδης έβαλε χθες στο παιχνίδι τα µεγάλα µέσα: τρόλαρε τον Θεοδωράκη, τον Λυκούδη και τον Μαυρωτά, διαµηνύοντάς τους ότι η ψήφος υπέρ της Συµφωνίας των Πρεσπών είναι ψήφος εµπιστοσύνης στην κυβέρνηση (News 247). Η πρόθεση είναι προφανής: ο αντιπρόεδρος της Ν∆ επιδιώκει να διασπάσει το µπλοκ των πολιτικών δυνάµεων που θεωρούν αναγκαία την επίλυση του «Μακεδονικού» και να αποµονώσει πολιτικά την κυβέρνηση.

Μία ώρα αργότερα και προς γενική κατάπληξη, η εκπρόσωπος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης Μαρία Σπυράκη υιοθέτησε µια πιο... hot γραµµή. Κάνοντας τον Αδωνι να φαίνεται αναλυτής ινστιτούτου πολιτικών µελετών, η Μαρία Σπυράκη υπονόησε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη επιχείρηση επηρεασµού βουλευτών και κάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ να εξηγήσει (;) µε ποια κίνητρα κάποιοι «βλέπουν το φως το αληθινό» και προσχωρούν στην κυβέρνηση.

Στην πραγµατικότητα, είτε µε την αιφνιδίως ήπια γραµµή του Αδώνιδος είτε µε τα «βεγγαλικά» της Μαρίας, η αξιωµατική αντιπολίτευση επιχειρεί το ίδιο ακριβώς πράγµα: να καταστήσει τις Πρέσπες κεντρική διαχωριστική γραµµή και να στοιχίσει όσους τοποθετούνται υπέρ της Συµφωνίας (ή σκέφτονται να το κάνουν) «συνοδοιπόρους» του ΣΥΡΙΖΑ και συνυπεύθυνους για τις εξελίξεις.

Γνωρίζουν, βέβαια, και οι δύο ότι η ψήφος υπέρ της επίλυσης του «Μακεδονικού» δεν είναι ψήφος εµπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Είναι ψήφος εµπιστοσύνης σε µια πολιτική που επιχειρεί να κλείσει την επί 25 χρόνια ανοιχτή διπλωµατική εκκρεµότητα, που τραυµάτισε τη διεθνή εικόνα της χώρας και περιόρισε τις δυνατότητές της να ασκήσει ηγετικό ρόλο στην περιοχή.

Προφανώς η Ν∆ έχει λόγους που µετακινείται από τη γραµµή του Βουκουρεστίου στη γραµµή Σαµαρά -ίσως «βλέπει πλέον το φως το αληθινό», κατά τη ρήση της εκπροσώπου της- είναι άδικο ωστόσο, αν µη τι άλλο, να χρεώνονται µε ιδιοτέλειες και καιροσκοπισµούς πρόσωπα που συνέδεσαν την πολιτική διαδροµή τους µε µια άλλη αντίληψη διαχείρισης των εθνικών θεµάτων, απαλλαγµένη από τον βρόχο των στερεοτύπων και τα δεσµά του πολιτικού κόστους.

Αθελά τους, πάντως, τόσο ο Αδωνις Γεωργιάδης όσο και η Μαρία Σπυράκη, δαιµονοποιώντας κάθε πρόθεση σύµπλευσης µε τον ΣΥΡΙΖΑ, επί της ουσίας ενισχύουν το κυβερνητικό αφήγηµα, που στηρίζεται στην ύπαρξη δύο ευθέως ανταγωνιστικών πόλων. Η άποψη που αντιµετωπίζει µε πολιτικούς αφορισµούς και υπαινιγµούς την επιλογή βουλευτών να ταχθούν υπέρ της Συµφωνίας των Πρεσπών, διαµορφώνει συνθήκες παγίωσης του διπολισµού και αναδεικνύει το «Μακεδονικό» σε κεντρικού χαρακτήρα διαιρετική τοµή.

Από όποια γωνία κι αν το δει κανείς, η Ν∆ φαίνεται έτοιµη να «χαρίσει» στην κυβέρνηση κάθε πολιτικό πρόσωπο που επιδιώκει να κλείσει ο κύκλος της έντασης µε το γειτονικό κράτος. Τι καλύτερο να περίµεναν στον ΣΥΡΙΖΑ; Αν ισχύει, µάλιστα, όπως ειπώθηκε στην πρόσφατη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραµµατείας του κόµµατος, ότι η κυβέρνηση διαθέτει και πλειοψηφία κύρωσης της Συµφωνίας και πλειοψηφία ανανέωσης της εµπιστοσύνης της Βουλής, ο πρωθυπουργός αντιµετωπίζει τη διπλή πρόκληση και να κλείσει το «Μακεδονικό» και να πετύχει την ανασύνθεση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.