Η Aριστερά της κοστολόγησης

Αυτό θα µπορούσε να πει κανείς, µε µια πρώτη µατιά, διαβάζοντας για την εγκύκλιο που έστειλε ο Γιώργος Χουλιαράκης στα υπουργεία. Ως θεµατοφύλακας του προϋπολογισµού είναι ο τσιφούτης της κυβέρνησης. Τους λέει να είναι µαζεµένοι στα οικονοµικά τους. Να µην πάθουν κανένα προεκλογικό αµόκ και ξεφύγουν.
Οµως αυτή η «αντιπαθητική» δουλειά είναι πράγµατι «αντιπαθητική» και για τον ίδιο τον αναπληρωτή υπουργό Οικονοµικών;

Μήπως κάπου τη γουστάρει; Μήπως εφάπτεται στις πολιτικές του προτεραιότητες; (Και µη ρωτήσει κανείς πώς γίνεται να έχεις τέτοιες υπόνοιες για ένα κυβερνητικό στέλεχος που ξεκίνησε τη σχέση του µε την πολιτική µέσα σε πανεπιστηµιακές καταλήψεις και στις Αριστερές Συσπειρώσεις των 80s, γιατί… τι να απαντήσω;)

Οφείλω να σας πω πως η οµιλία του στον τελευταίο προϋπολογισµό, στις 18 ∆εκέµβρη, ήταν αυτή που µε εντυπωσίασε περισσότερο. Πριν από όλα γιατί δεν είχε την παραµικρή αναφορά σε «νεοφιλελεύθερα µοντέλα που κυριαρχούν στην Ευρώπη» αλλά και στις αντιλήψεις της Νέας ∆ηµοκρατίας. Αυτό δηλαδή που τόνισε µετά ο Αλέξης Τσίπρας και πολύ περισσότερο ο πολιτικός προϊστάµενος του Γιώργου Χουλιαράκη, Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Ο Γιώργος Χουλιαράκης φρόντισε τότε να κάνει εκτενή αναφορά σε όσα έγιναν το 2015. Μας είπε πως το πιο σηµαντικό πρόβληµα δεν ήταν ο «κακός Σόιµπλε» που ήθελε να µας βγάλει έξω από το ευρώ, το βασικό δηλαδή κυβερνητικό αφήγηµα. Αλλά η απουσία οικονοµικής αξιοπιστίας της χώρας.

Αυτή µε τη σειρά της οφειλόταν στα ελλείµµατα που δηµιούργησαν οι προηγούµενοι και µας οδήγησαν σε αυτή τη δεινή θέση. Ετσι, πολύ σωστά -κατά τη γνώµη του- η κυβέρνηση διάλεξε «τη στρατηγική της ανάκτησης της δηµοσιονοµικής αξιοπιστίας». ∆ηλαδή να πείσει τις αγορές πως «η χώρα έχει ξεπεράσει οριστικά κακές συνήθειες του παρελθόντος, όπως τη συστηµατική παραγωγή ελλειµµάτων». Εγώ πάλι είχα την εντύπωση πως η κυβέρνηση πιστεύει ότι τα ελεγχόµενα ελλείµµατα δεν είναι κατ’ ανάγκη αρνητικά, εφόσον είναι αναγκαία. Επίσης ότι δεν οφείλονταν σε «οικονοµικές συνήθειες», αλλά στα σκάνδαλα και στις µίζες.

Οι αντιλήψεις του δείχνουν να «κουµπώνουν» και µε την κριτική που κάνει στο οικονοµικό πρόγραµµα της Ν∆. Το πρόβληµα είναι -υποστηρίζει- ότι κοστίζει 9,7 δισεκατοµµύρια, ενώ τέτοιες λογικές δεν έχει κανένα άλλο κεντροδεξιό κόµµα στην Ευρώπη. Ενώ οι υπόλοιποι στον ΣΥΡΙΖΑ λένε πως το βασικό του πρόβληµα είναι ότι πρόκειται για «νεοφιλελεύθερο» πρόγραµµα που στοχεύει στον εργασιακό µεσαίωνα και άλλα τέτοια.

Με αφορµή αυτό πάντως να σας θυµίσω πως ο Γιώργος Χουλιαράκης ζήτησε και τον λογιστικό έλεγχο των όσων προτείνει κάθε κόµµα. Εχει προτείνει να αναλάβει το Γραφείο Προϋπολογισµού της Βουλής να κοστολογεί τα προγράµµατα των κοµµάτων. Μάλλον για να εντοπίσουµε µήπως βρεθεί κανένα που να είναι εκτός των µεγεθών του προϋπολογισµού και των δεσµεύσεων της χώρας. Καθότι κάτι τέτοιο επιδέχεται προφανώς σοβαρή κριτική. ∆εν ξέρουµε  αν θα υπάρχει και πρόστιµο.