Τα πουλιά που έμαθαν να μην πετάνε

Ένα πουλί γεννήθηκε μέσα στο κλουβί. Πρωτοαντίκρισε το φως της ημέρας πίσω από τα κάγκελα. Το αφεντικό του το τάιζε. Ήθελε να το ακούει να τραγουδάει. Τραγουδούσε πολύ μελωδικά. Έτσι κύλησαν τα χρόνια. Ώσπου ένα χέρι άνοιξε την πόρτα του κλουβιού. Αυτό σάστισε. Μαζεύτηκε σε μία γωνία. Και σταμάτησε να τραγουδάει. Έβλεπε την ορθάνοιχτη έξοδο προς την ελευθερία. Όμως το πουλί είχε γεννηθεί μέσα στο κλουβί. Στην αρχή έβγαλε το κεφαλάκι του. Κοίταξε τον ουρανό. Μετά πήδηξε μέχρι την άκρη του μπαλκονιού. Τίναξε τα φτερά του στον αέρα. Άρχισε να τα κουνάει. Ξαφνικά ένιωσε ότι πετάει. Δεν το είχε ξανανιώσει ποτέ. Μετά τα κουνούσε πιο δυνατά. Και πιο δυνατά. Μέχρι που χάθηκε στους τέσσερις ορίζοντες. Όμως μέχρι εκείνο το χέρι να του ανοίξει την πόρτα του κλουβιού το πουλί νόμιζε ότι δεν μπορεί να πετάξει.  

Ναι. Η πανδημία του κορονοϊού μοιάζει με ένα τεράστιο κλουβί. Αναστολή δραστηριοτήτων, κατεβασμένα τα ρολά στα καταστήματα, τα καφέ και τα εστιατόρια στοιχειωμένα, οι τουρίστες που δεν ξέρουμε ακόμη αν θα έρθουν και οι ξεναγοί που αναζητούν απασχόληση, οι ηθοποιοί να ονειρεύονται ξανά ένα γεμάτο θέατρο, τα γυμναστήρια έρημα και σκονισμένα, ο έμπορος που θυμίζει το γνωστό έργο του συγγραφέα Άρθουρ Μίλλερ και έχει γίνει πια εμποράκος με τον οικονομικό θάνατο να είναι κοντά. Και οι άνθρωποι που κλειστήκανε μέσα. Δίχως κοινωνικές συναναστροφές, δίχως γιορτές και εκδρομές στη φύση.

Η απειλή της λοίμωξης και τα αυστηρά μέτρα περιορισμού έχουν ως απότοκο την οικονομική ανασφάλεια  τους με τις αντοχές τους να στερεύουν νιώθοντας ασφυκτικά από μία παρατεταμένη δοκιμασία.

Ανασφάλεια, αβεβαιότητα και «ροκάνισμα» εισοδημάτων των περισσότερων επαγγελματικών τάξεων. Η ίδια η επιστημονική κοινότητα κρούει το καμπανάκι για τις βραχυπρόθεσμες και τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις, στην κάκιστη πλέον ψυχολογία του κοινωνικού συνόλου.

Η γιαγιά Ευτέρπη που έχει να ανταμώσει με τα εγγονάκια μήνες. Και της λείπει ένα φιλί και ένα άγγιγμα από δαύτα. Σκέφτεται να τα αγοράσει από μία λαμπάδα για το Πάσχα. Από που όμως; Και άραγε θα γιορταστεί φέτος το Πάσχα; Ή μήπως θα πέσουνε μόνο κάτι πυροτεχνήματα τη νύχτα τη στιγμή που ο τηλεοπτικός δέκτης θα μεταδίδει την αναστάσιμη ακολουθία και το «Χριστός Ανέστη» από έναν Ναό που θα λειτουργεί κι αυτός δίχως πιστούς;      

Ο ίδιος τηλεοπτικό δέκτης μεταδίδει την επιδημιολογική εικόνα. Παντού διασωληνωμένοι στις μονάδες εντατικής θεραπείας. Η γιαγιά Ευτέρπη ψάχνει το τηλεκοντρόλ. Θέλει να αλλάξει κανάλι. Θέλει να αλλάξουν όλα.