Η αποχώρηση

Μια συνάντηση επικεφαλής εταίρων της κυβέρνησης, δήλωση του πρωθυπουργού και συνέντευξη του αποχωρήσαντος αρχηγού.

∆εν είναι ώρα για προφητείες, µήτε και έχουν κάποια σηµασία. Πάντως η εξειδίκευση του προβλήµατος στην Πρέσπα αφήνει πολλές εκκρεµούσες υποθέσεις στον χώρο του βελούδινου διαζυγίου. Οι προσωπικές σχέσεις των αρχηγών των δύο κοµµάτων εκθειάστηκαν αµοιβαίως. Και τον πρωθυπουργό φάνηκε να τον απασχολεί η ψήφος εµπιστοσύνης που ζήτησε από το προεδρείο της Βουλής παρά η τύχη της Συµφωνίας. Αλλά και ο Καµµένος δεν φάνηκε να ασχολείται µε τις (αναµενόµενες) διαρροές από τους ΑΝΕΛ, ειδικά στο ζήτηµα της παραίτησης από βουλευτική έδρα.

Ο πρωθυπουργός θύµισε έναν όγκο από νοµοσχέδια που θέλει να περάσει έως το τέλος της κυβερνητικής θητείας. Αλλά και ο Καµµένος θύµισε την άριστη σχέση του µε τον αµερικανικό παράγοντα και, εµµέσως, την πίστη του πως οι Ανεξάρτητοι Ελληνες θα προσελκύσουν στελέχη και εταίρους από µικρότερους πολιτικούς σχηµατισµούς που διέπονται από αρχές µιας ιδιότυπης «πατριωτικής ∆εξιάς».

Φυσικά, ανέφερα µόνο τα ευδιάκριτα γεγονότα, όπως αποτυπώθηκαν στη διάρκεια µιας σχετικά ήρεµης Κυριακής. Μήτε ξέρω, µήτε πρόκειται να µάθω τα παρασκήνια και αν πρέπει να ανησυχώ.

Εντούτοις, ένα θέµα φαίνεται να είναι κοινό πρόβληµα στους τέως εταίρους: η στάση απέναντι στη Νέα ∆ηµοκρατία. Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι µια στάση που γνωρίζουµε ήδη από την ανάρρηση του Μητσοτάκη στην ηγεσία. Για τους ΑΝΕΛ, ο Καµµένος θύµισε ακόµη και τον λόγο ίδρυσης του κόµµατός του. Ηταν ακριβώς η διαφωνία µε τον Σαµαρά, άρα και µε τον Μητσοτάκη που εξελέγη χάρη στη δική του υποστήριξη.

Η Κυριακή µπορεί να ήταν ήρεµη, αλλά κρατάµε µικρό καλάθι. Η συµφωνία για την αποχώρηση άφησε σίγουρα απόνερα, τουλάχιστον στη διαµόρφωση των αντιπολιτευτικών δυνάµεων. Ισως υποχρεωθεί η Νέα ∆ηµοκρατία να οριοθετήσει τον παραδοσιακά δεξιότερό της χώρο µε περισσότερη σαφήνεια.
Ιδωµεν