Ο πανταχού παρών Ερντογάν και το παράθυρο… διαμεσολάβησης στη Μέση Ανατολή

Ως παράθυρο ευκαιρίας για διαμεσολάβηση «βλέπει» ο Τούρκος πρόεδρος τη νέα σύγκρουση που έχει ξεσπάσει στη Μέση Ανατολή μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Σήμερα πραγματοποίησε δύο κρίσιμες τηλεφωνικές επικοινωνίες, με τον Παλαιστίνιο ηγέτη, Μαχμούτ Αμπάς, και τον ηγέτη της Χαμάς, της οργάνωσης που αποτελεί «κόκκινο πανί» για το Ισραήλ.

Αμέσως στην Τουρκία η είδηση μεταδόθηκε ως «η διπλωματία του τζαμιού Αλ Ακτσά». Ότι ο Ερντογάν έσπευσε αμέσως, προβάλλοντας τον ηγετικό του ρόλο στον κόσμο του Ισλάμ, να συνομιλήσει με τους Παλαιστίνιους για να συμβάλει (;) στην αποκλιμάκωση της έντασης.

Βέβαια για να συμβεί αυτό και να έχει ρόλο διαμεσολαβητή πρέπει να συνομιλήσει και με το Ισραήλ, κάτι που αυτή τη στιγμή είναι από αδύνατο έως ουτοπικό.

Ωστόσο, έστω κι έτσι, με την κίνηση αυτή σήμερα θέλησε να δηλώσει την παρουσία του στη Μέση Ανατολή. Και γι’ αυτό και η ανάλογη προβολή από τον τουρκικό Τύπο…

Όταν την ίδια ώρα όμως, στο εσωτερικό η αντιπολίτευση βοά ότι η «τουρκική διπλωματία απέτυχε παταγωδώς».

Η κριτική για την κίνηση που κάνει τώρα, μετά από χρόνια, προς την Αίγυπτο είναι ανελέητη από αντιπολίτευση, πολιτικούς αναλυτές και πρώην διπλωμάτες. Μάλιστα, σήμερα ο Τούρκος αρθρογράφος Ταχά Ακγιόλ τον  περιπαίζει στο άρθρο του στην «Τζουμχουριέτ» της αντιπολίτευσης ότι τώρα θυμήθηκε να φωνάξει το «Έι Αίγυπτο».

Ενώ στη συνέχεια τον καλεί να αλλάξει ρότα και να στραφεί πάλι προς τη Δύση, όπου βρίσκονταν η Τουρκία τα τελευταία 200 χρόνια, αφήνοντας τις σινο-ρωσικές προσεγγίσεις. «Η σωστή εξωτερική πολιτική για την Τουρκία ήταν η 200χρονη δυτική πολιτική και το σινο-ρωσικό μπλοκ δεν μπορεί να αποτελέσει επιλογή για την Άγκυρα.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να επιστρέψουμε στην προηγούμενη διπλωματία χωρίς να τον πάρει ο άνεμος της της συγκυρίας, της ιδεολογίας και των συναισθημάτων του», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ταχά Ακγιόλ. Το 2011, οι προσδοκίες, που γέννησε η Αραβική Άνοιξη, οδήγησαν σε αλλαγή κατεύθυνσης την εξωτερική πολιτική της Άγκυρας.

Η υποστήριξη για το κυβερνών AKP είναι προς το παρόν χαμηλή, με την προτίμηση στο κυβερνών κόμμα να είναι κάτω από το 30%, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Ως αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών, πολλοί –ακόμη και μέσα στην Τουρκία- θεωρούν ότι δεν μπορεί να προσελκύσει συμμαχίες.

Παρά τις προσδοκίες του Ταγίπ Ερντογάν για ρόλο στη Μέση Ανατολή, κάποιοι χλευάζουν ότι «ακόμη και η Παλαιστίνη δεν είναι με το μέρος σου στην ανατολική Μεσόγειο. Είμαστε μόνοι στη διπλωματία».

Πάντως, ο Τούρκος πρόεδρος είναι αποφασισμένος να προσεγγίσει ακόμη και τους πιο «δύσκολους» γείτονες πλέον για να βγει από την απομόνωση. Κι αύριο ετοιμάζεται να φωνάξει ακόμη και το «Έι Σαουδική Αραβία», έπειτα από 3 χρόνια, ρίχνοντας με τον υπουργό Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, γέφυρες και στον de facto ηγέτη της Μέσης Ανατολής.