Γλυκά Νερά: Ό,τι ζωντανό άφησαν πίσω τους οι δολοφόνοι, το αποτελειώνουν τα Μέσα

Είναι από τις ειδήσεις που διαβάζεις ή ακούς κι ασυναίσθητα απλώνεις πίσω το χέρι αναζητώντας κάπου ν’ ακουμπήσεις,  κατακεραυνωμένος κι απόπληκτος. Μετά – έτσι το ‘χει ο άνθρωπος που ακούει το κακό του πλησίον του – σταυροκοπιέται και λέει: ευτυχώς δεν ήμουν εγώ… Κι έπειτα αρχίζει η «τυμβωρυχία»… ή μάλλον πριν ακόμα ακουμπήσει το νυστέρι του ιατροδικαστή επί της σορού, έχουν αποφανθεί κάποιοι αργόσχολοι – ειδήμονες επί παντός του επιστητού – προκλητικά ανάλγητοι και κουτοπόνηροι κυνικοί.

Διαβάστε επίσης: Γλυκά Νερά: Συγκλονίζει η ιατροδικαστική έκθεση - Επνιξαν με τα χέρια την 20χρονη

Και διαβάζεις στα σχόλια που έπονται της είδησης και θλίβεσαι κι οργίζεσαι: Κάποιοι υποδεικνύουν στην αστυνομία να αναζητήσει τους δολοφόνους στο οικογενειακό περιβάλλον, κάποιοι άλλοι διερωτώνται γιατί δεν αντέδρασε ο σύζυγος και χαρακτηρίζουν «ύποπτο» το ότι δεν τον πείραξαν· πιο πολλοί απαιτούν την επαναφορά της θανατικής ποινής και άλλοι επικαλούνται τη «δικαιοσύνη» της Χρυσής Αυγής… Πολλοί έσπευσαν να σχολιάσουν (θετικά, αρνητικά, προκλητικά, με σύνεση δεν έχει σημασία) τις φωτογραφίες (προσωπικά δεδομένα είπατε;) της 20χρονης μητέρας που δημοσιευτήκαν άμεσα σε πολλά Μέσα. Κάποιοι άλλοι αναθεματίζουν Ρομά και μετανάστες και άλλοι πολλοί, ανάμεσα σε ειδεχθή ορθογραφικά εγκλήματα αναλύουν εξονυχιστικά το απεχθές περιστατικό με ύφος περισπούδαστο, σαν να ανέλυαν κάποια σειρά του Netflix…

Κι από την άλλη, Μέσα Ενημέρωσης δίνουν την απαραίτητη συνέχεια που θα προσελκύσει μοναδικούς χρήστες και αναγνώστες στο θέμα, με τίτλους που επικαλούνται τις ιδιότητες της ατυχούς μητέρας: «Άριστη μαθήτρια, σημαιοφόρος, αθλήτρια, προσκοπίνα, γνώστης πολεμικών τεχνών»… Λες κι αν ήταν μια 20χρονη που δεν πήγε σχολείο και δεν σήκωσε σημαία και δεν αθλήθηκε και το μόνο που γνώριζε ήταν να μαγειρεύει για το παιδί και τον άντρα της, θα μετρίαζε τον αποτροπιασμό για το έγκλημα…

«Απίστευτης βαρβαρότητας» η πράξη των δολοφόνων και ασύλληπτης σκληρότητας στα όρια της προσβολής και της χυδαιότητας οι αντιδράσεις πολλών από τους «πλησίον» μας και του ατυχούς ζεύγους, πολλών από τους χρήστες του, ασύνορης σκληρότητας, διαδικτύου. Κι αν έγκριτος αρθρογράφος διερωτάται σε σχόλιό του: «Τι άνθρωποι είναι αυτοί;», αναφερόμενος στους δολοφόνους, «τι  άνθρωποι είναι κι οι άλλοι;» οι «απ’ έξω» οι «μακριά από την πόρτα μας κι ας είναι και πλάι μας». Τι άνθρωποι είναι εκείνοι που σπεύδουν χωρίς περίσκεψη χωρίς αιδώ να σχολιάσουν ειρωνικά -πολλές φορές- ένα τραγικό γεγονός;

Κι οι συνετοί, οι πραγματικά συμπάσχοντες, τι κάνουν; Υψώνουν τείχη ανοσίας ενώ πολιορκητικοί κριοί ανοησίας τους σφυροκοπούν; Λάθος! Βγείτε από τα τείχη και πολεμήστε την αχρειότητα! Του σάπιου αιώνα σέπεται η γενιά. Ένα έγκλημα, μια νεκρή; Χιλιάδες τυμβωρύχοι, χιλιάδες ιερόσυλοι! Να μην αφήσουμε τους επόμενους να μας ψέξουν: «... κόλαση η ανθρωπότητα... κι οι άνθρωποι ντροπιάζουν τα θηρία».