Η πανδημία, η ζωή μας, ο πολιτισμός

Ο πλανήτης σιώπησε, χάσαμε τη φωνή μας αλλοιώθηκε η σκέψη μας, σχεδόν χάσαμε την ψυχή μας.  Ο ιός μας έπαιζε όπως αυτός ήθελε. Εκεί ο καθένας μας ένιωσε την αδυναμία του. Κάποιος γιατρός είπε ότι το μικρόβιο είναι τόσο μικρό και αόρατο που χωράει, αν το συγκεντρώσουμε απ’ όλο τον πλανήτη, μέσα σ’ ένα κουτάκι coca cola. Μεγάλο μάθημα για όλους μας!

Μήπως αυτό που μας πόνεσε, μας ακύρωσε, μας έριξε σε βαθύ πένθος, μήπως εντέλει μας επαναπροσδιόρισε; Το νιώσαμε όλοι πόσο απαραίτητη μας είναι η μουσική, η όπερα, ο χορός, το θέατρο, τα μουσεία, το να καθόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο!

Καταλάβαμε ότι δεν φτάνουν μόνον τα ανοιχτά σούπερ μάρκετ και φαρμακεία, όσο απαραίτητα κι αν είναι. Το κακό έγινε, πολλοί έχασαν τις δουλειές τους, ίσως για πάντα. Και σίγουρα χάσαμε πολλούς ανθρώπους, σίγουρα για πάντα!

Όσο μείναμε κλεισμένοι για μήνες στα σπίτια μας εύχομαι να καταλάβαμε πόσο είμαστε όλοι ίσοι. Και πως αναπνέουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο!

Το online πρόγραμμα του Μεγάρου είχε μεγάλη επιτυχία και αν το βασικό μας μέλημα ήταν να γίνουν τουλάχιστον οι συναυλίες των Ελλήνων σολίστ, γιατί γνωρίζω πόσο δυσκολεύονται οι καλλιτέχνες με την πανδημία,  δείξαμε επίσης ότι το Μέγαρο είναι ζωντανό. Οι διαδικτυακές προβολές έχουν το πλεονέκτημα ότι απευθύνονται σε πολύ περισσότερο κόσμο απ΄ότι μια συμβατική συναυλία κι αυτή η εμπειρία θα μας αφήσει μια παρακαταθήκη για το μέλλον. Αν συνεχιστεί το μαρτύριο της πανδημίας, θα αξιοποιήσουμε την τεχνολογία για να επικοινωνούμε με το κοινό μας, ενώ αν είμαστε ανοικτοί, οι συναυλίες μας θα βιντεοσκοπούνται με πιο άρτιο τρόπο…