Φωτιά στο Σχίνο. Αν κάηκαν 52.000 στρέμματα την άνοιξη, τι θα γίνει το καλοκαίρι;

Έχουμε φορτωμένους Μάηδες στην πλάτη κάμποσους· τσουβάλι. Κι άλλον σαν αυτόν δεν θυμόμαστε. Να’ χει καεί δάσος 52.000 στεμμάτων πριν από το έμπα του καλοκαιριού; Τρομακτικό! Τι έχουμε να δούμε και να ακούσουμε τους μήνες που ακολουθούν…

Διαβάστε επίσης: Φωτιά στο Σχίνο - Οδοιπορικό: Προσπαθούσαν να μας κάψουν εδώ και τρία χρόνια - Eμπρησμός 100%

Τρία είναι τα στοιχεία που προκαλούν τις δασικές πυρκαγιές: 1. Οι κεραυνοί (σπάνιο φαινόμενο στη χώρα μας κατακαλόκαιρο). 2. Η ανθρώπινη αμέλεια (σύνηθες φαινόμενο στον τόπο μας) και 3. Τα καλώδια του ηλεκτρικού ρεύματος που εφάπτονται σε κλαδιά δένδρων (καθημερινή εικόνα…). Πλάι στα παραπάνω τοποθετήστε και την κρατική αδιαφορία, που αγγίζει τα όρια της αναισθησίας. Βάλτε στην εξίσωση οικόπεδα ξέχειλα από ξερόκλαδα, δασικές εκτάσεις χωρίς αντιπυρικές ζώνες, απάθεια των πολιτών, εγκληματική ρίψη μπαζών και κλαδιών σε δασικούς δρόμους ή μονοπάτια και βγάλτε αποτέλεσμα. Α, και εφέτος προσθέστε και κάτι ακόμα: την παρατεταμένη ανομβρία στη νότια Ελλάδα, τουλάχιστον. «Πάει καιρός που ακούστηκε η τελευταία βροχή…» και τώρα πάνω από τα μυρμήγκια και τις σαύρες καίει απέραντος ο κίνδυνος της φωτιάς! Πατάς το χώμα στο δάσος κι είναι σαν τσιμέντο, οι πευκοβελόνες σωρός από προσάναμμα, κλαριά ξερά και χόρτα ξερά… περιμένουν τον πρώτο ανόητο που θα βάλει να κάψει τα ξεράδια του με 6 μποφόρ ή τον πονηρό που θα βάλει την Πυροσβεστική σε μπελάδες… 

Αν κάνεις μια βόλτα πέριξ του Ματιού, εκεί που 100 και πλέον άνθρωποι κάηκαν σαν σε κρεματόριο κι ακόμα τόσοι πονούν ακόμα απ’ τις πληγές τους, θα δεις ό,τι έβλεπες και πριν από τις 23 του Ιουλίου του ’18: οικόπεδα-ζούγκλες, σωροί τα ξερόκλαδα…(μακριά από το σπίτι μας, στο κατώφλι του γείτονα), τα καλώδια του ηλεκτρικού ένα με τον κισσό και τα δεντρόκλαρα, μπάζα με πλαστικά και εύφλεκτα υλικά και πλάι σε όλα τούτα, τα πεύκα να σου λένε καλημέρα από το παράθυρο και ν’ αγκαλιάζουν την ξυλοσκεπή σου. Καμία μέριμνα από τη δημοτική Αρχή, καμία φροντίδα από τους κατοίκους.

52.000 στρέμματα έγιναν στάχτη στα Γεράνεια, σε μια εποχή που πυρκαγιές άφηναν πίσω τους αποκαΐδια το πολύ 5000 στρεμμάτων, κι ακόμα ο Ιούνιος δεν πέρασε τα σύνορα της ασύνορης ραστώνης μας…

«Ήμασταν άτυχοι - είπε ο κύριος Χαρδαλιάς - 29 εναέρια μέσα πυρόσβεσης θα είναι διαθέσιμα στο τέλος Ιουνίου»… Δεν ήμασταν άτυχοι κύριε Χαρδαλιά! Άλλωστε όπως λέει και μια σοφή παροιμία: «Για να μπει στο σπίτι σου η ατυχία, πρέπει να έχεις αφήσει την πόρτα ανοιχτή»… Ε; Ορθάνοιχτες οι «πόρτες» μας από παντού κύριε Χαρδαλιά! Και οι «κερκόπορτες» και οι κεντρικές πύλες. Και μπάτε σκύλοι αλέστε. Ευτυχώς αυτή τη φορά κλάψαμε μόνο για το δάσος κι όχι για ανθρώπους!

Εύκολο να το λες κύριε Χαρδαλιά: «Ήμασταν άτυχοι», δύσκολο να το καταλάβουμε όμως… Άτυχοι μια, άτυχοι δυο, άτυχοι τρεις, έ μήπως δεν μας ταιριάζει το επίθετο και πρέπει να αναζητήσουμε αλλού το πρόβλημα. Να πούμε καλύτερα: «ήμασταν αμελείς, αδιάφοροι, αναίσθητοι, ανεύθυνοι, απρόσεκτοι και ό,τι επίθετο με «άλφα» στερητικό να το λουστούμε;

Διαβάστε επίσης: Εγώ έκαψα το Μάτι. Και θα το ξανακάψω!

Κι αν από το Μάη κάηκαν 52.000 στρέμματα, μέχρι τον Αύγουστο θα ‘χουμε να μετράμε, τα αεροπλάνα τα Canadair που δεν πρόλαβαν να ‘ρθουν και τις ατυχίες που μας έστησαν καρτέρι. Και χρόνο με το χρόνο θα πέφτουμε σα δέντρα από το πελέκι και τη φωτιά κι ούτε χορτάρι ούτε φωνή, ούτε δροσιά. Και κάτι τελευταίο κύριε Χαρδαλιά: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να τα βάζεις με την τύχη σου...