Ο «Μεγάλος Διάλογος» το στοίχηµα Μακρόν

Από χθες και µέχρι τις 15/3 µε ευθύνη των δηµοτικών αρχών θα διεξαχθεί στην Γαλλία ο «Μεγάλος ∆ιάλογος» γύρω από όλα τα προβλήµατα που παράγουν κοινωνική δυσαρέσκεια και πυροδοτούν εξεγερσιακές µορφές διαµαρτυρίας.

Πρόκειται για ένα στοίχηµα υψηλού κινδύνου του Μακρόν, την ώρα που κάθε Σάββατο συνεχίζονται οι διαδηλώσεις των «Κίτρινων Γιλέκων» µε τη συµµετοχή να περιορίζεται µόνο χάρη στην πρωτοφανή στα χρονικά της Γαλλίας σκληρή καταστολή.

Πρώτο ζητούµενο αν ο διάλογος θα επηρεάσει τις κινητοποιήσεις και δεύτερο και σηµαντικότερο ζητούµενο αν η πρωτοβουλία Μακρόν για τον «Μεγάλο ∆ιάλογο» θα οδηγήσει τα «Κίτρινα Γιλέκα» να πάρουν τη µορφή έστω ενός κινηµατικού µορφώµατος που θα διεκδικήσει τη λαϊκή ψήφο στις ευρωεκλογές.

Εκτός από την πρωτοβουλία Μακρόν, έχουν καταγραφεί τα ανοίγµατα της Λεπέν προς τα «Κίτρινα Γιλέκα» και εκτός συνόρων η διεκδίκηση πολιτικής συγγένειας από τους Σαλβίνι και Ντι Μάτζιο.

Είναι προφανές ότι ο Μακρόν προσπαθεί να ελέγξει τη φθορά της παράταξής του στις ευρωεκλογές. Μπορούµε να προεξοφλήσουµε από τώρα ότι όπως και να κινηθεί ο ∆ιάλογος, όποια απήχηση και αν έχει, µετά τις 15/3 ο Μακρόν θα παρουσιάσει ένα πακέτο πρωτοβουλιών που θα συνθέτουν τουλάχιστον επικοινωνιακά µια εναλλακτική στρατηγική.

Το στοίχηµα Μακρόν είναι εξαιρετικά δύσκολο, καθώς θέλει να πείσει την κοινή γνώµη ότι δεν προέβη απλώς σε κρατική αναδίπλωση µε ανάκληση των µέτρων που προκάλεσαν την εξέγερση και µε ένα πακέτο φοροελαφρύνσεων. Το ερώτηµα που τίθεται είναι αν συνολικά η θεσµική στροφή Μακρόν προς αµεσοδηµοκρατικές και συµµετοχικές διαδικασίες δεν οδηγεί εκ των πραγµάτων σε περαιτέρω αποµάκρυνση από το πλαίσιο δηµοσιονοµικής πειθαρχίας της Ευρωζώνης.

Υπάρχει και το προηγούµενο της καταγραφής των λαϊκών αιτηµάτων που διέταξε ο Λουδοβίκος ΙΣΤ’ στις αρχές του 1789, µια πρωτοβουλία που αντί να θέσει υπό έλεγχο την κοινωνική δυσαρέσκεια και αγανάκτηση της έδωσε εκ των πραγµάτων νοµιµοποίηση και δυναµική ανατρεπτικής ρήξης.