Σπύρος Δανέλλης: Μια παράταιρη καρατόµηση

Το Ποτάµι, από την ίδρυσή του κιόλας, επένδυσε στο µέτωπο κατά του παλαιοκοµµατισµού, φιλοδοξώντας να φέρει νέο αέρα στο πολιτικό σύστηµα. Και η αλήθεια είναι ότι, πέρα από τις αµφισηµίες και τις αµφιταλαντεύσεις που χαρακτήρισαν την παρουσία του, συνέδεσε την πολιτική διαδροµή του µε µια αντίληψη πολυφωνίας, που αντανακλούσε και ένα περιβάλλον εσωκοµµατικής δηµοκρατίας.

Το ίδιο το πολιτικό µείγµα του κόµµατος του Σταύρου δεν ευνοούσε τις µονολιθικότητες. Χτισµένο επάνω σε µια αντίληψη πολυσυλλεκτικής ανεκτικότητας, διάβασε σωστά τις ανάγκες εκείνης της συγκυρίας και επιχείρησε να καλύψει το κενό στον χώρο του κέντρου, φέρνοντας κοντά φιλελεύθερους, µεταρρυθµιστές, κεντροαριστερούς και σοσιαλδηµοκράτες. 

Υπό αυτή την έννοια, η προσφυγή σε ένα ακραίο πειθαρχικό µέτρο, όπως είναι η διαγραφή διαφωνούντος βουλευτή, δεν µοιάζει απλώς παράδοξη. ∆είχνει να σπρώχνει το Ποτάµι στην κοίτη του παλαιοκοµµατισµού, συνδέοντάς το µε µια κοινοβουλευτική παράδοση που θεωρεί την ελευθερία συνείδησης των βουλευτών κοπανιστό πολιτικό αέρα.

Γιατί, αλήθεια, ποιο ήταν ακριβώς το έγκληµα του ∆ανέλλη; Μήπως ότι τάχθηκε καθαρά και ξάστερα από την αρχή υπέρ της συναινετικής επίλυσης του «Μακεδονικού», όπως µε συνέπεια κάνει από το 1992; Μα, το ίδιο δεν υποστήριζαν πάντα το Ποτάµι και ο αρχηγός του; Γι’ αυτό δεν οδηγήθηκαν σε ρήξη µε το Κίνηµα Αλλαγής; Οι ίδιοι δεν είναι που κατήγγειλαν την εθνικιστική παράκρουση, τον διχασµό σε πατριώτες και ενδοτικούς, τον δηµόσιο στιγµατισµό όσων υποστήριζαν την ανάγκη κύρωσης της Συµφωνίας των Πρεσπών; Το κοµµατικό επιχείρηµα είναι ότι ο ∆ανέλλης δεν διαγράφηκε για τις απόψεις του, αλλά επειδή παρέχει ψήφο εµπιστοσύνης στην κυβέρνηση και την κρατά εν ζωή. Και λοιπόν; Αν δεν κρατηθεί η κυβέρνηση εν ζωή, αν πέσει αύριο ο Τσίπρας, µε ποιον ακριβώς τρόπο θα κυρωθεί η Συµφωνία των Πρεσπών;

Ο ∆ανέλλης τάχθηκε από την αρχή χωρίς περιστροφές και αστερίσκους υπέρ της Συµφωνίας – γι’ αυτό έγινε, άλλωστε, στόχος εµετικών επιθέσεων και χολερικών σχολίων. Στηρίζει την κυβέρνηση γιατί ξέρει ότι η πτώση της συνεπάγεται τον οριστικό ενταφιασµό του «Μακεδονικού» και οδηγεί τη χώρα απέναντι στο σύνολο της διεθνούς κοινότητας.

Κι εδώ προκύπτει ένα σοβαρό ερώτηµα για το Ποτάµι, που παρεµπιπτόντως το ίδιο απαιτούσε να προηγηθεί η διαδικασία της ψήφου εµπιστοσύνης από την αντίστοιχη της κύρωσης: θέλουν ή δεν θέλουν να υπερψηφιστεί η Συµφωνία των Πρεσπών; Αν το θέλουν πράγµατι, δεν υπήρχε κανένας λόγος να δραµατοποιηθεί η επιλογή του ∆ανέλλη και ο βουλευτής να καρατοµηθεί υπό τις ιαχές όσων εξυβρίζουν το ίδιο το Ποτάµι για τη στάση του στο «Μακεδονικό».

Και, εν πάση περιπτώσει, αν ο Σταύρος Θεοδωράκης και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να δείξουν την πόρτα εξόδου στον ∆ανέλλη επειδή στηρίζει µε τη στάση του τον ΣΥΡΙΖΑ, πώς µπορούν και συγκατοικούν µε βουλευτές που ανοιχτά τους παροτρύνουν να µετατραπούν σε παράρτηµα της Νέας ∆ηµοκρατίας;