Δυο χρόνια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας: Αυτοί που πριν ήταν πάνω μετά ήρθαν μπροστά...

Πώς πέρασαν δυο χρόνια από τις 7 Ιουλίου του 2019; Από το βράδυ που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε Νέα Δημοκρατία; Μην τα αναζητήσετε· χάθηκαν στην αχλή του κορονοϊού, στο «τι μας ξημερώνει αύριο;», κάτω από τις μάσκες των πολιτών και πίσω από τις «μάσκες» των πολιτικών, στα self test αλλότριων και στα τεστ κοπώσεως ημετέρων…

Και τι περιμένετε να διαβάσετε για τα δυο πρώτα χρόνια διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη και του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας; Για να μη λέμε πολλά: Όσο υπάρχουν Έλληνες σε κυβερνητικούς θώκους – είτε Μητσοτάκης, είτε Τσίπρας, είτε Φώφη, είτε Κουτσούμπας, είτε Καραμανλής και Παπανδρέου, όλα θα αλλάζουν κι όλα θα μένουν τα ίδια. Πάντα!

Και το κυριότερο: Για να υπάρχουν αυτοί, θα πρέπει να υφίστανται και οι «άλλοι». Οι Έλληνες, οι ψηφοφόροι που τους προφέρουν τις καρέκλες για να χυθούν πάνω τους, να χαθούν μέσα τους και να χωθούν μέχρι του τριχωτού της κεφαλής στο «μέλι»… 

Πάντα το παρελθόν μας περιμένει μπροστά! Στον τόπο μας έτσι γίνεται. Πάνω που γυρίζεις μια σελίδα, διαβάζεις την επόμενη και νιώθεις ότι την έχεις ξαναδιαβάσει. Ποιος φταίει; Εμείς που δεν πετάμε το «βιβλίο» στη χωματερή της μνήμης.

Κι οι πολιτικοί, που ευθύνονται μόνο για τις επιτυχίες, μπορούν να κομπάζουν ότι ; Τι πέτυχαν; Να κυβερνούν με τα ψέματα. Και τελικά δεν έχουμε καταλάβει τι είναι πια περισσότερο κουραστικό το να λες ψέματα ή να ακούς;

Δυο χρόνια κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Κι όλα πια θα είχαν γίνει στάχτη από νωρίς, αν δεν υπήρχαν οι «από μηχανής» παρεμβάσεις του πρωθυπουργού.Πρωθυπουργέ μου, πόσες «παρεμβάσεις» ξόδεψες για να μην βλέπουμε τους υπουργούς σου;

Όμως, υπάρχει το άλλοθι: κορονοϊός! Κι όλα παραβλέπονται κι όλα στα νοσοκομειακά απόβλητα ρίχνονται και τα λεφτά (που πριν υπήρχαν) τελείωσαν κι ο Θεός να μας φυλάει αν η πανδημία δεν κάνει εκπτώσεις, όπως ακούστηκε από επίσημα χείλη.
Κι εμείς, οι στην ηλικία των δεύτερων «ήντα», αφού οραματιστήκαμε ένα καλύτερο μέλλον, ζήσαμε ένα καλύτερο παρόν, τώρα πια μιλάμε για ένα καλύτερο παρελθόν… Και τα κύματα των πολιτικών δεν θα σταματούν να χτυπούν, όσο οι κυματοθραύστες των ψηφοφόρων είναι από σαθρά υλικά. 

Και στην κόλαση και στον παράδεισο από την ίδια πόρτα θα μπεις: από την κάλπη. Και για όλους ισχύει το ίδιο. Και το κυριότερο: Όταν πατήσεις κορυφή ένας δρόμος υπάρχει, η κατηφόρα.

Κι αυτοί – στην Ελλάδα είναι σχεδόν όλοι – που μπαίνουν στην εξουσία από την έξοδο κινδύνου, την ίδια έξοδο θα αναζητήσουν με αγωνία όταν εισβάλει ο κίνδυνος από την κυρία είσοδο…

Το να συγκρίνεις τα πεπραγμένα της περασμένης κυβέρνησης με της επόμενης είναι λάθος παιδαριώδες. Εκείνοι ήταν «εκείνοι» και οι τωρινοί, οι «άλλοι». Οι τωρινοί μας ενδιαφέρουν πάντα. Γιατί την Ιστορία δεν την μελετάμε ποτέ και χρόνια μπρος, χρόνια μετά στο ίδιο μάθημα θα μας απορρίπτει η ζωή.

Κι η πολιτική γραμμή είναι μια γραμμή ευθεία, που στρίβει δεξιά ή αριστερά ανάλογα με τις περιστάσεις. 

Ο κύριος Μητσοτάκης προσπαθεί, δεν λέμε… Όμως… Όμως δείχνει πολλές φορές τόσο αδέξιος ώστε και τα λάθη του ακόμα έχουν λάθη… Είναι η αλήθεια πως τα λάθη διδάσκουν, αλλά ίσως θα μπορούσαμε να επιμορφώσουμε τους πολιτικούς μας πολύ πιο φθηνά…

Κι αν πεις για σκάνδαλα; Ολόκληρη η πολιτική είναι ένα σκάνδαλο. Πού να τρέχεις να απαριθμείς; Εδώ, οι έλληνες ψηφοφόροι ανέστησαν κόμμα που είχε πεθάνει από τα σκάνδαλα. Οι έλληνες ψηφοφόροι χειροκρότησαν κόμμα, με την ψήφο τους που είχε βάλει την χώρα στα Μνημόνια! Για σκάνδαλα να μιλάμε τώρα; Τα πρόσωπα έχουν σημασία, όχι τα έργα... Ε;

Κι αν πεις για επιτυχίες; Η νεκροψία θα δείξει… Για την ώρα χτίζουν καινούργια Ελλάδα με δάνεια από την παλιά. Στο καλούπωμα είμαστε ακόμα.

Για κάθε κυβέρνηση υπάρχει μια μυστική, κρυφή σκάλα που θα την οδηγούσε (ίσως) ψηλά· όλοι την ανακαλύπτουν όταν δεν είναι πια κυβέρνηση. Η Νέα Δημοκρατία την ψάχνει… 

Και για να κλείσουμε με όλα αυτά που γράψαμε και τίποτα δεν λένε: Τελικά κάτι αλλάζει πάντα. Εκείνοι που πριν ήταν πάνω τώρα είναι μπροστά…  Κι ο λαός σωπαίνει όλο και πιο φωναχτά!