Φωτιές παντού: Όσο τους ψηφίζουμε, εμείς οι «εμπρηστές», εμείς και οι καμένοι!

Ως λαός, με ανεκτίμητης αξίας Ιστορία, έχουμε ένα χρέος απέναντί της: να την μελετάμε. Αντί γι’ αυτό μένουμε πάντα μετεξεταστέοι και την γράφουμε και την ξαναγράφουμε… Το ίδιο και με τις φωτιές: Κάθε χρόνο κάποιος ανόητος, μαζί με τα ξερά του, θα κάψει και μια χιλιάδα στρέμματα πευκοδάσους, κάποια κολόνα της ΔΕΗ θα… λαμπαδιάσει και θα σκοτεινιάσει ο τόπος από τους καπνούς, θα καούν σπίτια, θα «φύγουν» άνθρωποι, και η στάχτη των σφαλμάτων θα καθίσει στα τραπέζια, θα θολώσει τα τζάμια, τους καθρέφτες… Τους καθρέφτες, και δεν θα μπορέσουν οι πολιτικοί να δουν το είδωλό τους και να το φτιασιδώσουν,  πριν βγουν δημόσια να καταγγείλουν…

Η αντιπολίτευση θα βγει σκονισμένη να κατακεραυνώσει την κυβέρνηση και η κυβέρνηση, με λυμένη γραβάτα, θα θυμηθεί τις ενοχές της αντιπολίτευσης όταν εκείνη ήταν κυβέρνηση. Οι «απ’ έξω» τώρα, κατηγορούν τον πρωθυπουργό για τις διακοπές διαρκείας (αυτόν που στην αρχή της σεζόν είχε δηλώσει ότι η κυβέρνηση δεν θα κάνει διακοπές…) και οι «από μέσα» τώρα, θα έχουν ως αντίλογο το «Μάτι»! Και οι κρατούντες μετράνε με τους νεκρούς το μπόι της αποτελεσματικότητάς και της επάρκειάς τους και η αντιπολίτευση απλά κραυγάζει δίχως ειρμό και αιδώ… Ουδείς έχει τη συναίσθηση πως τέτοιες ώρες μοναχά η σιωπή λέει τα πάντα. Και μονάχα σιωπή επιβάλλεται όπως στις εξόδιες ακολουθίες.

Η αλήθεια που καθημερινά αντιλαμβανόμαστε, εμείς οι απλοί και ταπεινοί, οι πάντα «απ’ έξω» είναι ότι: Οι φωτιές σε ένα τόπο σαν την Ελλάδα πάντα θα καιροφυλακτούν (κυριολεκτικά). Η κλιματική αλλαγή έχει δημιουργήσει τις συνθήκες για ακραίες καταστάσεις: Καλοκαίρι πυρκαγιές, χειμώνα πλημμύρες! Επίσης έχουμε καταλάβει ότι είμαστε έρμαιο των κάθε κατεύθυνσης ανέμων. Κανένα σχέδιο διαχείρισης δασών, κρίσεων, επικίνδυνων καιρικών φαινομένων… Χιονίζει; Κλείνουμε την Εθνική Οδό προληπτικά. Καύσωνας; Πάμε για μπάνιο κι άσε τους άλλους να λιώνουν στο Μετρό... Βλέπουμε σπίτια καταμεσής των δασών. Πώς χτίστηκαν; Μη ρωτάς! Οι όροι δόμησης είναι ανύπαρκτοι για τους «έχοντες».

Τα δάση είναι οιονεί πυριτιδαποθήκες: Οι πευκοβελόνες σωρός έτοιμες να πυρακτωθούν, κλαριά, σκουπίδια, αδιάβατοι από τα μπάζα δασικοί δρόμοι. Κι ύστερα από όλα αυτά τι περιμένεις;

Και το βράδυ έρχονται στο σαλόνι οι «ειδήμονες»: Γιατί έτσι και γιατί αλλιώς και πώς φωτιά δίχως άνεμο και γιατί τα ελικόπτερο πετούσε δεξιά και… «Δεξιότερα Κουροπάτκιν»… Και όλοι «σεισμολόγοι», και «πυρολόγοι» και εφέτος και «εγκληματολόγοι» και μπουρδολόγοι κυρίως, με παρενθέσεις (εφέτος πάλι) για ένα πικρόχολο σχόλιο για την «έτσι» του γιού του Μητσοτάκη που πήγε κι «έδειξε το μπόι της» στο Τόκιο και για τον άλλον πώς τον είπαμε… «αυτόν με το Tesla», που έκανε πως τραυματίστηκε για να φύγει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες γιατί έχει μπροστά του τα τουρνουά με το χρήμα… Και μας αρέσουν αυτά... Και γελάμε. Αφού δεν κάηκε το σπίτι μας…

Και μετά να κι οι πολιτικοί με τον «στρατηγό άνεμο» και τα…  κουκουνάγια και αισίως με το «Karma is a bitch...» για να μας υπενθυμίζουν την ασημαντότητά μας ως ψηφοφόροι… Κι εκεί κάποιοι ντρεπόμαστε, κάποιοι άλλοι τους αποθεώνουν και άλλοι απλά δεν κατάλαβαν… Αν υπάρχει κόλαση αυτή είναι κάπου στην Ελλάδα: Τα Rafale θα πετάξουν στον πόλεμο, αλλά για την ώρα τα Canadair δεν πετούν στις φωτιές, το ρώσικο θηρίο, το Beriev-200 χάλασε πριν καλά καλά δουλέψει, η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα με τον καύσωνα, το νερό δεν τρέχει και άντε εσύ να μπορέσεις να διαβάσεις Ιστορία να μην κοπείς και πάλι….  

Και έτσι μένουμε κάθε χρόνο, «καμένοι» και απροστάτευτοι και προδομένοι. Κι όταν θαμπώνουν οι καθρέφτες από τις στάχτες καλό θα είναι να γράφουμε πάνω τους με το δάχτυλο τα ονόματα αυτών που μας ενέπαιξαν και μας εμπαίζουν για να τους θυμόμαστε όταν έρθει η δική τους ώρα.

Και να κρατάμε αναμμένες στη μνήμη τις κουβέντες τους, τις «τότε» και τις τωρινές και να μας καίνε, πριν σαν τη στάχτη τις σκορπίσει ο άνεμος της αμεριμνησίας μας…