Εύβοια αγαπημένη... γίνε ο φάρος μας

Βουβός ο πόνος στα αποκαΐδι ενός τόπου αγαπημένου…την βαθιά πληγωμένη Εύβοια.. εκείνη που εκλιπαρεί για βοήθεια.. αλλά μάταια!!!

Αναμνήσεις όμορφες βαθιά κρυμμένες στην ψυχή .. τότε που η παιδική μου αθωότητα γινόταν καταφύγιο ευτυχισμένων στιγμών.. σε μια καταγάλανη ακρογιαλιά, στην παχιά σκιά και το δροσερό καταφύγιο των Πεύκων τις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού, στον ήχο των τζιτζικιών  και στη μεθυστική μυρωδιά του ρετσινιού,  στην ασύγκριτη ομορφιά του φυσικού τοπίου , τοπίο που ήταν καταφύγιο για όλα τα πλάσματα της μητέρας φύσης…

Εκεί, που οι άνθρωποι ΖΟΥΣΑΝ αληθινά, αυθεντικά κι εμπνευσμένα έχοντας εναρμονιστεί απόλυτα στο φυσικό περιβάλλον… Το δάσος που αγαπούσαν με όλη τους την καρδιά, που το σεβόντουσαν, το φρόντιζαν , κι εκείνο τους το ανταπέδιδε απλόχερα.. τους έδινε τροφή, δουλειά, τους έδινε ΖΩΗ.. 

Ζωή δύσκολη μα αυθεντική και όμορφη..

ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΕΔΙΝΕ ΖΩΗ.. Κι ας μην το βλέπαμε..

κι ας μην είμασταν καν εκεί.. ΜΑΣ ΕΔΙΝΕ ΠΝΟΗ !!!!

Εξάλλου πάντα γενναιόδωρη ήταν η Μητέρα Φύση .

Είναι ΜΗΤΕΡΑ και ΑΓΑΠΑΕΙ ΑΛΗΘΙΝΑ…μα τώρα πονάει βαθιά…

Πόσοι και πόσοι άνθρωποι δεν βρήκαν  καταφύγιο στην αγκαλιά της.. τη δροσιά της…το ΟΞΥΓΟΝΟ της.. τα ΚΑΛΟΥΔΙΑ της… 

Πάντα γενναιόδωρη η φύση κι ήρθε η στιγμή που οι άνθρωποί της , τα παιδιά της, οι Ευβοείς παλεύουν ΟΛΟΜΟΝΑΧΟΙ γι΄ αυτή και τη σωτηρία της… Με τις δυνάμεις που αντλούν από το Θεό και την σύνδεσή τους με τον τόπο..

Ρισκάρουν τη ζωή τους για να σώσουν αναμνήσεις, να διαφυλάξουν το παρόν τους και το μέλλον των παιδιών τους.. Το ΜΕΛΛΟΝ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.. κι ας μην το ξέρουμε..

Μέσα από την άνιση μάχη με τις φλόγες που λυσσαλέα κάνει τα πάντα για να καταστρέψει… 

Εμείς οι  «άνθρωποι» χίλια καλά έχουμε..

μα νιώθω πως πλέον χάσαμε το δρόμο μας για τα καλά…

Ας αναλογιστούμε αλήθεια.. πόσο εύκολο είναι να καταστρέψεις κάτι και με πόση δυσκολία το δημιουργήσεις ξανά..

Και ρωτώ: Το δημιουργείς ξανά;

Ή πατάς επάνω του, βολεύεσαι και τελικά ΚΑΤΑΠΑΤΕΙΣ;

Καταπατείς Συνειδήσεις, Βιώματα, Αξίες, Ιστορία, το δικαίωμα γενιών και γενιών στο Οξυγόνο…Καταπατείς τα χώματα που έχουν μεγαλώσει τόσες και τόσες γενιές.. καταπατείς τη Φύση και τους καρπούς της… Για να μπορείς σήμερα εσύ να έρχεσαι και να ΚΑΤΑΠΑΤΕΙΣ!!!!

Και θα μου πεις: η ζωή προχωράει, εξελίσσεται..

Το θέμα όμως είναι ΠΩΣ η ζωή μας προχωράει πια.. κάτω από ποιες συνθήκες και με ποια προοπτική?

Όταν θέλουμε να μιλάμε για εξέλιξη.

Ρωτάω… Τι σημαίνει εξέλιξη ή καλύτερα τι εξέλιξη τελικά θέλουμε να έχουμε ως άνθρωποι που ζούμε κι αναπνέουμε σε αυτούς τους Άγιους Τόπους των προγόνων μας…

Τι ιστορία θέλουμε να γράψουμε για τα παιδιά μας;

Ποιες ΑΞΙΕΣ και ποια ΙΔΑΝΙΚΑ να προασπιστούμε και να προάγουμε;

Επενδύσεις και Ανάπτυξη; ΝΑΙ..

Επάνω σε πτώματα και στοιχειωμένα χώματα; OXI..

OΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟΟΟΟΟ!!!!!! 

Δεν αντέχουμε άλλο έτσι…Δεν είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΤΣΙ…Είμαστε κάτι άλλ.. Κάτι ΞΕΝΟ…κάτι ΑΨΥΧΟ…

Όλα τα χρήματα του κόσμου ΔΕΝ θα μπορέσουν να φτιάξουν ξανά ότι με τόσο κόπο δημιούργησε ο χρόνος και η Φύση μας αυθεντικά και που χρειάστηκε μόλις  μια στιγμή, λίγες ημέρες για να χαθεί ολοκληρωτικά…

Τι ΑΞΙΑ τελικά έχει η ανθρώπινή μας ύπαρξη και ποια η θέση μας στα  «νέα» μονοπάτια της ανάπτυξης που ανοίγονται μπροστά μας;

Και το κυριότερο, ποια η προοπτική αυτού του νέου δρόμου τα επόμενα χρόνια;

Ποια τα κόστη και ποια τα οφέλη;

Μια ζωή που όλοι θα θέλαμε κατά βάθος να είχαμε.. είναι η ζωή των ανθρώπων της Εύβοιας και της κάθε Εύβοιας…Μια ζωή σε αρμονία…Ζωή με δυσκολίες,  μα ζωή αυθεντική!

Μήπως αυτό φθονούμε τελικά;

Μήπως η ζωή μας είναι πια Κενή; Άχαρη και Μίζερη;

Μήπως δεν αντέχουμε δίπλα μας την ομορφιά  των αυθεντικών  ανθρώπων;

Μήπως είμαστε λίγοι τελικά;

Μήπως χάσαμε κάπου το δρόμο μας;

Δεν πειράζει σου απαντάω  εγώ…Ποτέ δεν είναι αργά!

Ότι ονειρευτούμε μπορούμε να το γεννήσουμε …να το δημιουργήσουμε…να γειωθούμε…να προσγειωθούμε στην ομορφιά της απλής, αυθεντικής ζωής.. στην παράδοσή μας, στις ρίζες μας που αντέχουν ακόμη…στην ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ της ποιότητας που έχει ο Ελληνικός λαός και οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ του…

Εκεί που με υπερηφάνεια ανατρέχουμε όλοι μας με κάθε ευκαιρία για να πάρουμε δύναμη κι έμπνευση .. 

Για να συνεχίσουμε λοιπόν με δύναμη κι έμπνευση για το ΑΥΡΙΟ οφείλουμε να διαφυλάξουμε ότι πολυτιμότερο έχουμε ΣΗΜΕΡΑ.. Ότι πολυτιμότερο έχει ο καθένας από εμάς.. και θα το βρούμε μέσα μας αυτό…και μόνο εκεί.. στα βάθη της ψυχής μας.. γιατί είμαστε άνθρωποι κι έχουμε ΨΥΧΗ….

Κλαίω…

Όχι από λύπη πια ..μα από χαρά…

για τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που βλέπω γύρω μου αυτές τις ημέρες.. γιατί στο βάθος της ψυχής μου  συνειδητοποιώ με χαρά κι ανακούφιση πως τελικά έχουμε τόσο ισχυρές συνδέσεις , τέτοιους ανθρώπινους δεσμούς που απλά ξεχάστηκαν και ξεθώριασαν προς στιγμήν μέσα στην αλαζονεία της εποχής και  το κυνήγι της «μεγάλης ζωής», της εύκολη ζωής, της «ανέμελης» ζωής… ζωή όμως σαθρή , εύθραυστη. 

Ας ξαναρχίσουμε από την αρχή...

Εύβοια αγαπημένη…γίνε ο ΦΑΡΟΣ μας…

Το έχουμε ανάγκη.

Ένα μήνυμα από καρδιάς  με αφορμή τη ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε στην εποχή μας με αποκορύφωμα την μεγάλη τραγωδία των ημερών .

Βίκυ Κοτσιμπού

Δημοσιογράφος STAR ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Όλες οι ειδήσεις

Φωτιά Αρκαδία: Ολονύχτια μάχη, κοντά σε οικισμούς οι φλόγες – Ενισχύονται οι πυροσβεστικές δυνάμεις

Φωτιά - Χαρδαλιάς: Η παραίτηση στο συρτάρι, η «καυτή» καρέκλα και τα ερωτήματα για τα εναέρια μέσα

Καιρός – Καύσωνας: Έως 42 βαθμούς η θερμοκρασία

Ηράκλειο – Μίνι «lockdown»: Απαγόρευση νυχτερινής κυκλοφορίας από σήμερα – Τέλος η μουσική στην εστίαση

Φωτιά – Αποζημίωση πυρόπληκτων: Όλα τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση – Αναλυτικά τι ισχύει